Między żyrafą, strusiem i wielbłądem

Nigeria jest państwem o dużym zaludnieniu. W samym Ibadanie żyje ponad pięć milionów mieszkańców. Sposób, w jaki Nigeryjczycy poruszają się po drogach, jest jak na nasze „europejskie normy” dość kontrowersyjny. Oto jedna z zasad, której trudno nie zauważyć podczas jazdy samochodem: gdy kogoś mijasz – trąb, jeżeli ktoś lub coś ci przeszkadza – trąb, jeżeli chcesz kogoś pozdrowić – trąb. Wszyscy trąbią. Życie na ulicy biegnie własnym, szalonym rytmem. W Nigerii jest to doskonałe miejsce do handlowania. Jadąc na zakupy, nie trzeba nawet wysiadać z auta. W mieście, jak już wcześniej wspomniałam, panuje duży ruch, dzięki czemu handlarze swobodnie poruszają się po jezdni, między samochodami. Na takich ulicznych zakupach można nabyć dosłownie wszystko: jedzenie, napoje, zabawki, ubrania, a także sprzęt RTV i AGD. Transakcja wygląda następująco: jeśli chcesz coś kupić, otwierasz okno i mówisz, czego sobie życzysz, a później targujesz się, by obniżyć zawsze zawyżoną cenę produktu. Jako że jesteście na ulicy, to nie zatrzymujesz samochodu – jedziesz dalej, a sprzedawca biegnie za tobą, targujecie się dalej w ruchu, by w końcu dokonać transakcji i wymienić pieniądze na towar. Nic dziwnego, że Nigeryjczycy są jednymi z najlepszych sportowców. Zwinność, szybkość i koordynację trenują od małego. Umiejętności te są konieczne choćby po to, by „bezpiecznie” przejść przez jezdnię, gdzie żaden samochód nie zatrzyma się, bo nikt nie namalował pasów, przed którymi by się można zatrzymać. Chyba, że jest korek.