Odpust zupełny nie tylko w listopadzie
Wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni do możliwości uzyskania odpustu zupełnego w listopadzie (w dniach 1-8.11) jednak nie zawsze wiadomo, że odpust zupełny można uzyskać przez cały rok. Nie tylko przy okazji modlitwy przy czyimś grobie.
Niedawno na naszym portalu pojawił się artykuł o możliwości uzyskania odpustu zupełnego za pomocą odmawiania Koronki do Miłosierdzia Bożego. Wielu czytelników pisało wtedy w komentarzach, że nie mają możliwości dokonania takiego odpustu, ponieważ mieszkają poza Polską (odpust ten, zgodnie z Dekretem Penitencjarii Apostolskiej z 12.01.2002 można uzyskać na terytorium Polski). Dlatego warto wiedzieć, że uzyskanie odpustu zupełnego możliwe jest także przy innych okazjach, także za granicą – wszędzie, gdzie tylko mamy możliwość spełnienia określonych kryteriów.
Każdy odpust zupełny wymaga specjalnego dzieła obdarzonego odpustem, a także trzech koniecznych do tego warunków:
1) spowiedź sakramentalna,
2) Komunia eucharystyczna,
3) modlitwa w intencjach Ojca Świętego (a więc odmówienie modlitw Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo jeden raz, nie trzeba też znać treści tej intencji)
4) brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego.
Dzieł obdarzonych odpustem jest wiele. Kościół w tej kwestii proponuje nam dużo okazji odpustowych. Jakie to możliwości? W „Wykazie odpustów” czytamy:
– adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej przez pół godziny,
– pobożne przyjęcie – choćby tylko przez radio – Błogosławieństwa Papieskiego udzielanego Miastu i Światu,
– nawiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą – choćby tylko w myśli – za zmarłych (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące),
– pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i ucałowanie krzyża,
– udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej przez trzy dni,
– publiczne odmówienie Aktu Wynagrodzenia w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego,
– publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla,
– w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła każdy, kto pobożnie używa przedmiotu religijnego (krzyża, różańca, szkaplerza, medalika) poświęconego przez Papieża lub Biskupa i w tym dniu odmówi Wyznanie Wiary,
– wysłuchanie w czasie misji kilku kazań i udział w uroczystym ich zakończeniu,
– przystąpienie po raz pierwszy do Komunii św. lub udział w takiej pobożnej ceremonii,
– odprawienie pierwszej Mszy św. lub pobożne uczestnictwo w niej,
– odmówienie różańca w kościele, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej (należy odmówić przynajmniej jedną część, jednakże pięć dziesiątek w sposób ciągły, z modlitwą ustną należy połączyć – pobożne rozważanie tajemnic, w publicznym odmawianiu tajemnice winne być zapowiadane zgodnie z zatwierdzoną miejscową praktyką, w odmawianiu prywatnym wystarczy, że wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic);
– odnowienie przez kapłana w 25-, 50-, 60-lecie święceń kapłańskich postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swojego powołania, uczestniczenie w Mszy św. jubileuszowej,
– czytanie Pisma św. z szacunkiem należnym słowu Bożemu przynajmniej przez pół godziny,
– nawiedzenie kościoła, w którym trwa Synod diecezjalny i odmówienie tam „Ojcze nasz” i „Wierzę”,
– odmówienie w sposób uroczysty hymnu „Przed tak wielkim Sakramentem” w Wielki Czwartek,
– odmówienie tego samego hymnu w uroczystość Bożego Ciała,
– publiczne odmówienie hymnu „Ciebie Boże wielbimy” w ostatnim dniu roku,
– publiczne odmówienie hymnu „Przybądź Duchu” w Nowy Rok i w Zesłanie Ducha Świętego,
– pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami prawnie erygowanymi, połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego),
– pobożne nawiedzenie kościoła w święto tytułu i dnia 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę”,
– pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę”,
– pobożne nawiedzenie kościoła w Dniu Zadusznym i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę” (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące),
– pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w święta Założyciela i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę”,
– udział w czynności świętej, której przewodniczy wizytator w czasie odbywania wizytacji pasterskiej,
– odnowienie przyrzeczeń chrztu św. w czasie nabożeństwa Wigilii Paschalnej lub w rocznicę swego chrztu,
– pobożne nawiedzenie jednej z czterech patriarchalnych bazylik rzymskich i odmówienie tam „Ojcze nasz” i „Wierzę” w: święto tytułu, jakiekolwiek święto nakazane, raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego,
– udział w świętych czynnościach sprawowanych w kościołach stacyjnych w Rzymie w określonych dniach roku zaznaczonych w Mszale Rzymskim,
– w momencie śmierci, o ile wierny miał za życia zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw (w tym wypadku wymieniony warunek zastępuje trzy zwyczajne warunki uzyskania odpustu zupełnego), dla uzyskania tego odpustu chwalebną rzeczą jest posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem.
– Pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego (dodane według dekretu Penitencjarii Apostolskiej z 12.01.2002)
To pełna lista możliwości uzyskania odpustu zupełnego (w odróżnieniu od odpustu cząstkowego). Jak widać, Kościół daje ogrom możliwości uzyskania tej ogromnej łaski. Chciejmy z niej korzystać, pamiętając, że nie znamy dnia ani godziny naszej śmierci. Jako chrześcijanie musimy być na nią gotowi już teraz.
Wybrane dla Ciebie
Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
| Zobacz także |
| Wasze komentarze |
Wiadomości
Wideo
Modlitwy
Sklep
Kalendarz liturgiczny