Klucz do uzdrowienia wewnętrznego

John Wimber definiuje uzdrowienie wewnętrzne jako proces, w którym Duch Święty przynosi przebaczenie grzechów i wewnętrzną odnowę ludziom cierpiącym z powodu zranionych umysłów, woli i uczuć. Nie będzie przesadą, jeśli powiemy, że wszyscy cierpimy z powodu zranionych umysłów, woli i uczuć, dlatego potrzebujemy wewnętrznego uzdrowienia. Chociaż powinniśmy pamiętać, że nasze całkowite uzdrowienie wewnętrzne dokona się dopiero w niebie. 

Co więc możemy zrobić z naszymi zranieniami? Możemy prosić Jezusa, który był zawsze obecny z nami, w każdym momencie trudnego doświadczenia, obecnego i minionego, by uzdrowił, wypełnił miłością, która ma moc uzdrowić nasze bolesne miejsca, by dał nam wsparcie i pomoc. Możemy zaprosić Matkę Bożą, by prowadziła nas do uzdrowienia wewnętrznych zranień, zwłaszcza tych wywołanych brakiem miłości matki.  

Jednak kluczem do wielu, a nawet większości uzdrowień wewnętrznych jest przebaczanie.  

Często nasze przebaczenie obwarowujemy różnymi zastrzeżeniami: „Przebaczyłbym mu, gdyby mnie przeprosił”; „Przebaczyłabym jej, gdyby nie zrobiła tego celowo”; „Przebaczyłbym mu, gdyby nie zrobił tego tak wiele razy”; „Przebaczyłbym jej, gdyby tego nie kontynuowała”; „Przebaczyłabym mu, gdyby zaatakował mnie, a nie moje dziecko”; „Przebaczyłabym, gdyby obelga nie była tak celowo okrutna i złośliwa”; „Przebaczyłbym jej, gdyby nie zrujnowała całego mojego życia”. To najczęściej emocje albo fałszywe przekonania na temat tego, czym jest przebaczenie, sprawiają, że staje urasta w naszych oczach do czegoś niemożliwego do zrobienia. Warto pamiętać, że przebaczenie jest decyzją, więc możemy przebaczyć, nawet gdy czujemy złość i inne emocje.  

Czasami przebaczenia wymagają także rzeczy nieoczywiste. Pamiętam mężczyznę – opowiada ojciec Heron, benedyktyn, który ma długą praktykę w towarzyszeniu w modlitwie o uzdrowienie wewnętrzne – który powiedział mi, że dopiero teraz uświadomił sobie, że powinien przebaczyć swojej matce to, że zmarła, gdy miał trzy lata. Z racjonalnego punktu widzenia mężczyzna wiedział, że nic nie było do przebaczenia. Ale był w nim chłopiec, który był rozgniewany na matkę za to, że zniknęła wtedy, gdy jej bardzo potrzebował. Dopiero przebaczenie pozwoliło mu się uwolnić od rozczarowania i smutku. Niektórzy potrzebują także przebaczenia Bogu. Oczywiście, z obiektywnego punktu widzenia nie istnieje nic, co mamy przebaczyć nieskończenie kochającemu Bogu. Ale i tak możemy odczuwać ogromny gniew wobec Boga, że dopuścił to czy tamto w naszym życiu. 
 

Wielu nie potrafi przebaczyć samemu sobie grzechów przeszłości, błędów, zmarnowania życia. Wszyscy zgrzeszyliśmy, w ten czy inny sposób zmarnowaliśmy nasze życie. Uzdrawiająca może być Dobra Nowina o tym, że Jezus przyszedł, by zbawić i uzdrowić grzesznika. Nawet największy święty jest świętym dlatego, że jest zbawionym, a nie dlatego, że jest bezgrzeszny!  

Nie powinniśmy oceniać ani potępiać braku wiary i nadziei, nieprzebaczenia, goryczy, czy rozżalenia, ponieważ w większości te osoby są ofiarami grzechów innych ludzi. Warto zadbać o to, by tych ludzi nie obarczyć dodatkowo fałszywym poczuciem winy.  

Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne zwykle jest procesem stopniowym, dlatego też dobrze, by była kontynuowana. 

Wybrane dla Ciebie

Czytałeś? Wesprzyj nas!

Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!

Zobacz także
Wasze komentarze