Dla dzieci

CZOŁEM, CZYTELNICY! JESTEM DREPTAK, DREPTAK NÓŻKA!
U nas lato w pełni, a ja postanowiłem wybrać się w daleką podróż – do kraju, w którym przez cały rok jest ciepło! Pojechałem podglądać działalność misyjną na karaibską wyspę – Jamajkę. Przywiozłem dla Was list od Ashanti, mojej koleżanki (s. 3). W czasie wakacji będziemy wspominać pewnego świętego, kto wie – może wiecie, o kogo chodzi? (s. 4). Przywiozłem dla Was opowieść o jamajskim chłopcu, który nie bał się piratów (s. 8-9). W czasie podróży dla wszystkich czytelników robiłem zdjęcia. Znajdziecie je na stronach 6 i 7. Czeka też na was nowa krzyżówka na temat psów (s. 14-15). Na innych stronach przeczytacie także trochę o nietoperzach, znajdziecie zagadki i odrobinę dobrego humoru. Gotowi? Lecimy na Jamajkę!

dreptak-mrowka

Julian i piraci

Na brzegach Jamajki, w okolicy Port Antonio, żył Julian – chłopiec o wielkim sercu.
Mieszkał z mamą i tatą w drewnianym domku przy samej plaży. Każdy marzy, aby żyć na plaży, ale nie wszystko było takie kolorowe.
Każdego poranka Julian wybiegał nad brzeg morza i czekał na tatę, który wracał z połowu ryb. Uwielbiał te momenty, kiedy wypatrywał na horyzoncie statku z zieloną chorągiewką.
A potem słyszał:
– Mały kapitanie Julku, przypływam! – tak zawsze radośnie wołał tata.
Wtedy Julian biegł na pomost i pomagał mu rozładowywać łódkę wypełnioną rybami i  owocami morza. Pewnego razu tata wyjątkowo się spóźniał. Julian zaczął się martwić, aż w końcu zobaczył statek. Tym razem jednak tata nie witał go radośnie.
– Synku, idź po mamę – powiedział smutny, a  Julian, spoglądając na pusty pokład, już wiedział, co się stało. Tatę okradli piraci!
Chłopiec nie wiedział, jak pomóc rodzicom. Bardzo się martwili, ponieważ stracili nie tylko połów, ale także różne rzeczy, które trzymali pod pokładem. Julian pomyślał, że zwróci się do Pana Boga, bo któż jak nie On może wesprzeć rodzinę? Postanowił codziennie wieczorem dziękować i modlić się do Ojca w Niebie. Po kilku dniach wpadł na pomysł. Postanowił napisać list do piratów. Kto wie, może jego dziecięce pismo i proste słowa skruszą twarde serca złych zbójników? Zatem miło ich poprosił, aby zwrócili skarby, bo bardzo kocha swojego tatę.
– Hej, papużko, oto list w butelce. Ty dobrze znasz piratów. Leć, leć, wrzuć im na pokład. Dziękuję! – powiedział do swojej koleżanki, papużki Louise.
– Dla ciebie wszystko, tralala – zaśpiewała Louise i wzbiła się w powietrze. Bardzo chciała pomóc Julianowi, bo, jak każdy ptak na wyspie, lubiła go niesłychanie.
Nad ranem tata obudził Juliana:
– Synku, wstawaj, dziś jest piękny dzień! Znalazłem kufer z naszymi skarbami. To niesłychane, leżał sobie zwyczajnie na piasku przed domem, wyobrażasz sobie?! – mówił podekscytowany. A  Julian udawał, że jest też bardzo zdziwiony. Zaraz po śniadaniu wyszedł na plażę i patrząc w niebo, szepnął:
– Dziękuję, Panie Boże.
To będzie nasza wspólna tajemnica.


Listy dzieci

Jestem Ashanti i piszę do Was krótki liścik prosto z ciepłej Jamajki.
Mieszkam w mieście Montego Bay, które jest także portem. Naszą parafię odwiedził ostatnio Dreptak Nóżka i mógł podpatrzeć, jak wygląda jamajskie życie na co dzień.
Na naszej wyspie lato trwa cały rok. Dreptak mówił mi, że u Was też jest teraz też lato, ale macie również inne pory roku. Wy pewnie zimą dbacie, żeby ptaszki miały co jeść, a my na zajęciach po Mszy św. budujemy razem małe budki. Tworzymy je dla kolibrów, których na wyspie jest całe mnóstwo i czasem nie mają gdzie schować się przed większymi ptakami. Kto wie, może też spotkacie jakieś ciekawe stworzenia w czasie wakacji?
Udanych poszukiwań i pozdrowienia z drugiego końca świata!

Pozdrowienia dla Was,

Ashanti


Misyjna niezapominajka

Moi mili!

Podczas wakacji, które przed nami, na każdego czeka wolny czas, przygody, podróże małe i duże. W środku wakacji, czyli 25 lipca, wspominać będziemy ciekawego świętego, któremu dziś towarzyszy zwyczaj święcenia aut i innych pojazdów. Mowa o św. Krzysztofie. Według legendy św. Krzysztof był brzydki, potężny i bardzo wysoki. Niestety, wszyscy wokół się go bali… Kiedy jednak zamieszkał nad rzeką Jordan, odkrył, że ma wielki dar. Pomyślał: przecież swoją siłą mogę dzielić się z ludźmi!
I tak zaczął pomagać innym: przenosił młodszych i  starszych przez rzekę na swych potężnych ramionach. Pewnego razu objawił mu się także Jezus. Święty Krzysztof stał się patronem
mostów, miast położonych nad rzekami, biegaczy i żeglarzy, podróżników i pielgrzymów, kierowców, a także młodzieży. Żył dawno, bo prawie 2000 lat temu. Ale do dziś uczy nas, że warto szukać w sobie talentów. Nawet tych najprostszych. A potem dzielić się z innymi ludźmi. Pomyślmy o  tym, bo przecież każdy z nas dostał dar od Pana Boga!

WASZ DREPTAK