Kalendarz liturgiczny na wtorek 9 grudnia 2025 r.

wtorek 9 grudnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Iz 40, 1-11

Pan pocieszy swój lud

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

«Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!» – mówi wasz Bóg.

«Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy».

Głos się rozlega: «Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały».

Głos się odzywa: «Wołaj!» – i rzekłem: «Co mam wołać?» – «Wszelkie ciało jest jak trawa, a cały wdzięk jego – jak polnego kwiatu. Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród. Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki».

Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie on swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 96 (95), 1-2. 3 i 10ac. 11-12. 13 (R.: por. Iz 40, 10a)

Refren: Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Refren.

Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, *
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Refren.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Blisko jest dzień Pana,
oto przyjdzie, aby nas zbawić.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 18, 12-14

Bóg nie chce zguby zbłąkanych

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.

Tak też nie jest wolą ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych»” (Mt 18,12-14).

 

Jezus naucza, na tym etapie formacji, uczniów o wspólnocie chrześcijańskiej, o zasadach w niej mających obowiązywać. Najważniejszy w niej nie ma być ktoś największy – z pieniędzmi, władzą, sukcesem, czy też ktoś najbardziej „obrotny”. Najważniejszy ma być ktoś pokorny, służący innym, czy ten odszukany przez Chrystusa, potrzebujący z różnych powodów troski wspólnoty. Ta sytuacja, przypomniana nam w Adwencie, pokazuje, że w tym momencie Jezus fokusuje się na kimś słabym, potrzebującym odszukania, opatrzenia ran, zauważenia. Greckie słowo użyte przez Jezusa na określenie „zabłąkać się” to planáō. Dosłownie znaczy to „błąkać się, krążyć bez celu”. Zagubiona owca to więc nie tylko ta, która uciekła, ale taka, która się pogubiła, wciągnięta przez różne okoliczności życia. Jezus nie szuka jej z wyrzutem, tylko wychodzi po tego, kto się po prostu pogubił w drodze, w sensie życia. Chce nas odnaleźć na wiele kreatywnych sposobów (uciekajmy od wpojonego nam „kaznodziejskiego obrazu”, że dla nas pozostawia inne owce samym sobie, bo jako właściciel stada ma od pilnowania ich pasterzy) i przekonać o miłości do nas. Kłopot jest w tym, że nie zawsze chcemy dać Mu się odnaleźć. Poruszająca jest Jego czuła miłość, powodująca, że idzie za człowiekiem, który sam nie potrafi wrócić.

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

2. tydzień Adwentu
Wspomnienia: Świętego Jana Diego Cuauhtlatoatzin (w)

Prawosławni:

Dzień postny
Święci dnia:
Jerzy Zwycięzca (303)
Innocenty Irkucki (1805)
Alipiusz Słupnik (640)
Jakub Pustelnik (457)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl, Kalendarz Trzech Religii