Kalendarz liturgiczny na piątek 14 sierpnia 2020 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Mdr 3,1-9

Bóg przyjął ich jak całopalną ofiarę

Czytanie z Księgi Mądrości

Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności.

Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę.

W dzień nawiedzenia swego zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki.

Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

Oto słowo Boże.

albo

1 J 3,13-16

Oddać życie za braci

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego.

Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 116 B,10-11.12-13.16-17

Refren: Cenna przed Panem śmierć Jego wyznawców.

Ufność miałem nawet wtedy, gdy mówiłem:
„Jestem w wielkim ucisku”.
I zalękniony wołałem:
„Każdy człowiek jest kłamcą”.

Czym się Bogu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

O Panie, jestem Twoim sługą,
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 12,25

Alleluja, alleluja, alleluja

Kto nienawidzi swego życia na tym świecie,
zachowa je na życie wieczne.

Alleluja, alleluja, alleluja

EWANGELIA

J 15,12-16

Dowód największej miłości

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje”.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: »To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję«” (J 15,12-14). 

Słowem, które powinno nas chrześcijan charakteryzować jest „miłość”. I to chodzi o miłość profesjonalną, taką Chrystusową – po zmaganie się z krzyżem. Jest ona nie tylko „za coś”, ale „pomimo czegoś”. „Świat przed Chrystusem był światem bez miłości” – jak pisał jeden z badaczy pierwotnego Kościoła (G. Uhlhorn, „Die christliche Liebestaetigkeit in der alten Kirche”). We wspólnocie chrześcijan pojawiła się miłość, do której świat nie był przyzwyczajony, w której możliwość nawet nie wierzył. „Zobaczcie, jak oni się miłują” – to stwierdzenie Tertuliana („Apologetyk”) dobrze wyraża ówczesnych chrześcijan i tłumaczy fakt powiększania się wspólnoty Kościoła. Dobrze, aby i dziś tak o nas można było powiedzieć. 

Marcin Wrzos OMI