Kalendarz liturgiczny na wtorek 2 marca 2021 r.

wtorek 2 marca 2021 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Iz 1, 10. 16-20

Przestańcie czynić zło, zaprawiajcie się w dobru

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory!

«Obmyjcie się i oczyśćcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobru! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie!

Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! – mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.

Jeżeli będziecie ulegli i posłuszni, dóbr ziemskich będziecie zażywać. Ale jeśli się zatniecie w oporze, miecz was wytępi». Albowiem usta Pańskie to wyrzekły.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 50 (49), 8-9. 16b-17. 21 i 23 (R.: por. 23b)

Refren: Temu, kto prawy, ukażę zbawienie.

«Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę cielca z twego domu *
ani kozłów ze stad twoich».

Refren.

«Czemu wymieniasz moje przykazania *
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności, *
a słowa moje odrzuciłeś za siebie?»

Refren.

«Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? †
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie? *
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Kto składa dziękczynną ofiarę, ten cześć Mi oddaje, *
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie».

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ez 18, 31ac

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

Mt 23, 1-12

Strzeżcie się pychy i obłudy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.

A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: »Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą«” (Mt 23, 1-3). 

 

Wszyscy ochrzczeni są uczniami Jezusa. To nie tylko duchowni, ale bez wątpienia także i oni. Robi się niebezpiecznie w życiu chrześcijańskim, gdy słowa związane z Ewangelią nie mają odzwierciedlenia w życiu. Boli to tym bardziej, gdy ten proces dotyczy liderów życia duchowego powołanych do bycia pasterzami. Ma to wówczas szczególny wpływ na wiarygodność Kościoła, na przekaz Ewangelii. Trzeba, abyśmy byli uczniami, którzy nie tylko mówią, ale przede wszystkim Nim żyją. 

 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Wspomnienia: Św. Symplicjusza (p)

Grekokatolicy:

Św. wielkiego męczennika TEODORA Tyrona (Rekruta)

Prawosławni:

święci dnia
▫ męcz. Hermogen, patriarcha moskiewski
▫ spraw. Mariamna
▫ wlk. męcz. Teodor Tyron
▫ mnich Teodor Milczący z Pieczery
▫ męcz. Menas Kallikelados

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:


wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

To Opatrzność odpowiednio układa sprawy, choć my wcale tego nie rozumiemy

Hippolyte Guibert, gdy w 1816 r. w Aix powstali Misjonarze Prowansji, miał 14 lat i był blisko nich. Prze siedem lat przypatrywał się ich gorliwości i w końcu, mając 21 lat, poczuł, że Bóg go wzywa, aby się do nich przyłączył. W 1823 r. złożył wieczystą oblację.

Guibert był osobą bardzo utalentowaną, ale przez całe życie pozostał pokornym. Eugeniusz dostrzegł jego zalety i powierzył mu wiele kierowniczych stanowisk, zwłaszcza urząd superiora wspólnoty w Laus, a następnie rektora wyższego seminarium na Korsyce.

Jego zalety zauważył także rząd i Kościół i w 1841 r., w wieku 39 lat, został mianowany biskupem Viviers. Później zostanie arcybiskupem Paryża i pierwszym oblatem kardynałem. Ale to historia na później.

Rząd chce nominacji o. Guiberta na biskupa i wcale się temu nie dziwię(Dziennik, 20.07.1841, w: EO I, t. XX)

Z powodu wyjazdu misjonarzy do Kanady zmniejszyła się liczba oblatów we Francji, a teraz zabrano jeszcze jednego z najbardziej oddanych. Eugeniusz zwierza się ojcu Courtèsowi:

Aby skomplikować jeszcze nasze kłopoty, zabrano nam niedawno o. Guiberta. Nie ukrywam przed sobą korzyści tej nominacji z wielu względów, ale w obecnej sytuacji mnie przygniata. Wolałbym, żeby go przed dwoma laty mianowano biskupem w Gap, z wiadomych powodów, ale w Viviers, i to teraz, raczej mnie to martwi. Jednak nie sprzeciwiam się planom Opatrzności. Ona odpowiednio ułożyła sprawy, choć my wcale tego nie rozumiemy. Ona przyjdzie nam z pomocą. (List do Hippolyta Courtèsa, 11.08.1841, w: EO I, t. 1, nr 3)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI.