Kalendarz liturgiczny na środa 10 sierpnia 2022 r.

środa 10 sierpnia 2022 r.

PIERWSZE CZYTANIE

2 Kor 9,6-10

Kto hojnie sieje, ten hojnie zbierać będzie

Czytanie z Drugiego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki według tego, co jest napisane: „Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki”.

Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 112,1-2.5-6.7-8.9

Refren: Mąż sprawiedliwy obdarza ubogich.

Błogosławiony człowiek, który boi się Pana
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi,
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.

Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza
i swymi sprawami zarządza uczciwie.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje
i pozostanie w wiecznej pamięci.

Nie przelęknie się złej nowiny,
jego mocne serce zaufało Panu.
Jego wierne serce lękać się nie będzie
i spojrzy z wysoka na swych przeciwników.

Rozdaje i obdarza ubogich,
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą
będzie jego potęga.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 12,26

Alleluja, alleluja, alleluja

Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną,
a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa.

Alleluja, alleluja, alleluja

EWANGELIA

J 12,24-26

Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.

A kto by chciał mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec»” (J 12, 24-26). 

 

Ewangelia jest o trudzie przemiany, który prowadzi nas do pomagania, do służby innym ludziom, do przemiany, której celem jest to, aby dla nas najważniejszy był Bóg i Ewangelia. Wobec najbliższych służba/pomaganie swoim kosztem przychodzi najczęściej naturalnie, np. zajmowanie się dziećmi, gdy te są niemowlakami, a gdy są starsze – wspieranie ich, odrabianie z nimi lekcji, odwożenie do szkoły… Służba innym, to też opieka nad ciężko chorym członkiem rodziny, znajomym. Służba, pomoc innym (także tym, którzy nie życzą nam dobrze i nie czynią dobrze), najczęściej własnym kosztem (kosztem czasu, pieniędzy, możliwości, wypoczynku), jest trudna i długo się do niej dojrzewa. Wiąże się z bolesnym ewangelicznym obumieraniem w egoizmie, egocentryzmie – z obumieraniem poczucia, że jesteśmy najważniejsi i w centrum. Nie jesteśmy w tej przemianie sami. Na szczęście jest On. 

 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

19. TYDZIEŃ ZWYKŁY
Wspomnienia: Św. Wawrzyńca, diakona i męczennika (święto)

Grekokatolicy:

Świętych apostołów i diakonów PROCHORA, NIKANORA, TYMONA i PARMENASA

Prawosławni:

Dzień postny
Dzisiaj świętujemy
Supraskiej ikony Matki Bożej
Święci dnia:
Ignacy Jabłeczyński (1942)
Nikanor (34)
Prochor (I)
Tymon (I)
Parmenas (I)
Pitirym, biskup z Tambowa (1698)
Julian, Dalmacki, Ateński (138-161)
Eustachy (ok.316)
Akakiusz (ok.321)

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Posługa wśród młodzieży oparta na Maryi – wzorze wiary

Po święceniach kapłańskich ojciec Eugeniusz wrócił do Aix i oddał się posłudze doprowadzenia najbardziej opuszczonych do relacji z Jezusem Zbawicielem. Jego główną misją była młodzież z Aix. Około 300 uczniów szkół średnich i studentów zaangażowało się jako członkowie jego stowarzyszenie młodzieży.

Ojciec Lubowicki pokazuje, w jaki sposób pierwsza posługa młodego kapłana wśród młodzieży upływała w obecności Maryi.

Szesnaście miesięcy po święceniach, 25 kwietnia 1813 roku, Eugeniusz założył Stowarzyszenie Młodzieży. Ułożone przez niego regulaminy i statuty są nasycone myślą o Maryi. Od pierwszych zdań mówi o tym, że chodzi o stowarzyszenie utworzone pod wezwaniem Najświętszej Dziewicy. Eugeniusz przyzwyczaja młodych ludzi, aby w Maryi widzieli Matkę Jeusa oraz naszą, Matkę pełną czułości, która z tej racji pragnie współpracować dla naszego zbawienia. W Stowarzyszeniu składa się przyrzeczenie, aby z synowską i bezgraniczną miłością czcić i kochać Maryję. Eugeniusz ma jasne pojęcie o tym, czym jest miłość: zaufanie prowadzące do całkowitego oddania się w ręce osoby kochanej. Dlatego też mówi, że członkowie stowarzyszenia publicznie głoszą całkowite oddanie Maryi. Jako uwieńczenie kultu maryjnego proponuje ofiarowanie się Trójcy Przenajświętszej przez ręce Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi. Dla niego poświęcenie się Trójcy Przenajświętszej jest najradykalniejszym sposobem naśladowania Maryi, całkowicie oddanej Trójcy i dyspozycyjnej wobec Jej planu zbawienia. Z drugiej strony poświęcenie się przez ręce Maryi jest najwyższym stopniem zaufania do Niej, ponieważ ta postawa rodzi się z pewności, że Najświętsza Dziewica nie skupi nas na sobie, ale ofiaruje nas Bogu. (1 Kor 3, 21 b – 23). (Lubowicki, Maryja, w: Słownik Wartości Oblackich.)

Ci młodzi mężczyźni nie byli przyszłymi księżmi – to byli świeccy ludzie przygotowujący się do świeckich karier. Czy ich poziom zaangażowania skłania nas do ponownego przeanalizowania naszych ślubów?

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI