Kalendarz liturgiczny na czwartek 11 sierpnia 2022 r.

czwartek 11 sierpnia 2022 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Ez 12, 1-12

Prorok zapowiada wygnanie

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela

Pan skierował do mnie te słowa: «Synu człowieczy, mieszkasz wśród ludu opornego, który ma oczy na to, by widzieć, a nie widzi, i ma uszy na to, by słyszeć, a nie słyszy, ponieważ jest ludem opornym.

Synu człowieczy, przygotuj sobie rzeczy na drogę zesłania, za dnia i na ich oczach, i na ich oczach wyjdź z miejsca twego pobytu na inne miejsce. Może to zrozumieją, chociaż to lud zbuntowany. Wynieś swoje tobołki, jak tobołki zesłańca, za dnia, na ich oczach, i wyjdź wieczorem – na ich oczach – tak jak wychodzą zesłańcy. Na ich oczach zrób sobie wyłom w murze i wyjdź przez niego! Na ich oczach włóż tobołek na swoje barki i wyjdź, gdy zmierzch zapadnie. Zasłoń twarz, abyś nie widział kraju, albowiem ustanawiam cię znakiem dla pokoleń izraelskich».

I uczyniłem tak, jak mi rozkazano: tobołki wyniosłem za dnia, jak tobołki zesłańca, wieczorem uczyniłem sobie rękami wyłom w murze, wyszedłem w mroku i na ich oczach włożyłem tobołki na barki.

Rano skierował Pan do mnie te słowa: «Synu człowieczy, czy dom Izraela, lud zbuntowany, zapytał się: Co ty robisz? Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia odnosi się do władcy, będącego w Jerozolimie, i do całego domu Izraela, który tam się znajduje. Powiedz: Jestem dla was znakiem. Podobnie jak ja uczyniłem, tak się wam stanie: Pójdą na zesłanie, w niewolę. Władca, który znajduje się wśród nich, włoży na ramiona tobołki w mroku i wyjdzie; zrobią wyłom w murze, aby mógł przez niego przejść, zasłoni on twarz, aby swymi oczami nie widział kraju».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 78 (77), 56-57. 58-59. 61-62 (R.: por. 7b)

Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.

Na próbę wystawiali i drażnili Boga Najwyższego, *
i Jego przykazań nie strzegli.
Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, *
byli niepewni, jak łuk, który zawodzi.

Refren.

Rozgniewali Go swoim bałwochwalstwem na wzgórzach, *
wzniecali Jego zazdrość rzeźbionymi bożkami.
Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, *
i gwałtownie odepchnął Izraela.

Refren.

Oddał swoją moc w niewolę, *
a swoją chwałę w ręce nieprzyjaciół.
Wydał pod miecz swój naród, *
na swoje dziedzictwo gniewem wybuchł.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ps 119 (118), 135

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 18, 21 – 19, 1

Przypowieść o niemiłosiernym słudze

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»

Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.

Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.

Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.

Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?». Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: ‘Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam’. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: ‘Oddaj, coś winien!’. Jego współsługa padł przed nim i prosił go: ‘Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie’. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: ‘Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?’. I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu». Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan” (Mt 18, 21–19, 1). 

 

Piotr pewnie miał poczucie, że jest wspaniałomyślny, i my tak czasem mamy. Ówcześni pobożni Żydzi, według Prawa Mojżeszowego, a zwłaszcza w świetle interpretacji różnych szkół rabinistycznych, mogli i powinni przebaczyć swojej żonie, w ważnych sprawach, tylko raz czy dwa razy w życiu, podobnie rodzicom, a swojemu rodzonemu bratu siedem razy. Według Piotra „aż siedem razy” znaczyło maksimum przebaczenia i miłosierdzia zarezerwowanego tylko dla najbliższych braci, które chciał przelać wspaniałomyślnie na wszystkich ludzi. Jezus daje mu do zrozumienia, że to i tak za mało. Ma przebaczać nieskończenie wiele razy, bo to oznacza liczba siedemdziesiąt siedem lub według innego tłumaczenia nawet siedemdziesiąt po siedem razy (dziennie). Jako chrześcijanie jesteśmy ludźmi spotkania i doświadczenia Boga Miłosiernego. Tę drogę powinniśmy przemierzać. Im bardziej na co dzień żyjemy przebaczeniem i miłosierdziem Boga względem nas, tym bardziej takimi ludźmi w stosunku do innych się stajemy. Naprawdę – przebaczajmy, miłujmy miłosierną miłością, z dużą nawiązką, uprzedzając, nie czekając, aż inni zrobią pierwszy krok. 

 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

19. TYDZIEŃ ZWYKŁY
Wspomnienia: Św. Klary, dziewicy

Grekokatolicy:

Św. męczennika KALINIKA

Prawosławni:

Święci dnia:
Michał, mnich (IX)
Kalinik (III-IV)
Serafina, dziewica (117-138)
Eustachiusz z Mcchety (589)
Lupus, biskup Troyes (478)
Teodota z Nicei (ok. 304)

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Maryja Niepokalana – Matka Miłosierdzia

Przygotowując się do obchodów dwusetnej rocznicy wydarzeń z 15 sierpnia, wspominamy dzień, który miał pozostawić trwały ślad w historii naszej mazenodowskiej rodziny – i dlatego ważne jest, aby zbadać, co się stało. Achille Rey, który dobrze znał Eugeniusza, napisał w jego biografii:

15 sierpnia 1822 roku był świadkiem uroczystości w kościele misji w Aix. Ojciec de Mazenod w obecności licznie zgromadzonych członków swojego zgromadzenia i pobożnych wiernych pobłogosławił figurę Najświętszej Maryi Panny pod wezwaniem Niepokalane Poczęcie. To przed tym samym posągiem oddawał się tak długim i częstym modlitwom: to wydarzenie stało się jednym z najcenniejszych wspomnień z początków rodziny. (Rey, dz. cyt., t. I, s. 280.)

W czasopiśmie Missions OMI z 1908 r., str. 279 znajdujemy następujący opis: „Jej głowa, ukoronowana dwunastoma gwiazdami, jest uniesiona ku niebu w postawie modlitwy. Nosi złoty welon, podobnie jak jej długa suknia i płaszcz. Jest typem Niepokalanego Poczęcia, jedna stopa na półksiężycu, a druga na wężu, którego miażdży; prawą rękę opiera na sercu, a drugą wyciąga, aby wylać łaski na błagające ją dzieci”.

W relacji z domu w Aix z 15 lipca 1889 roku ojciec Prosper Monnet opisuje wewnętrzną kaplicę kościoła misyjnego w Aix, z ołtarzem ślubów i starożytną Dziewicą, niegdyś uśmiechającą się do naszego czcigodnego Założyciela, a teraz górującą na bogatym marmurowym postumencie… (Missions OMI 27 (1889), s. 285). (Yvon Beaudoin, Madone Oblate, w: Dictionnaire historique, t. 1.)

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę (Rdz 3, 15).

Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12, 1).

Dziewica otrzymała zbawienie, aby ofiarować je z powrotem światu. Piotr Chryzolog

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI