Bazylika Mariacka, czyli „korona miasta Gdańska” [FOTOREPORTAŻ]

To jedna z atrakcji Gdańska – i nie bez powodu. Bazylika Mariacka nazywana jest „koroną miasta Gdańska”. Zadziwia zarówno potężnym rozmiarem, jak i wieloma zabytkami, które dosłownie znajdują się na każdym kroku, gdziekolwiek człowiek zawiesi oko.

Według tradycji już w 1243 r. miał istnieć pierwszy, mniejszy kościół  NMP, najprawdopodobniej drewniany, wzniesiony przez księcia Świętopełka II. Początek budowy łączy się z przywilejem wystawionym gminie miejskiej Gdańska przez wielkiego mistrza krzyżackiego Ludolfa Koeniga – wiosną 1343 r. W ten sposób kamień węgielny pod obecną świątynię wmurowano w uroczystość Zwiastowania Pańskiego 25 marca 1343 r. 

>>> Gdańsk: w stałym konfesjonale odbywa się 50 tysięcy spowiedzi rocznie

Bazylika ma 105,2 m długości i 66,2 m szerokości. Na 26 wolno stojących filarach wspiera się gwiaździste i kryształowe sklepienie. Ma wysokość 30 metrów. Wokół nawy znajduje się 31 kaplic. Wnętrze kościoła oświetlone jest przez 41 olbrzymich okien, z których największe, zdobione witrażem, znajduje się w prezbiterium.

Do wnętrza kościoła prowadzi 7 bram: Kaletnicza, Radnych, Wysoka, Mariacka, Groblowa z widniejącym nad nią zegarem „Groblowym”, Szewska, której tympanon zdobi „Scena Zaśnięcia Marii” z 1420 r. oraz brama pod wieżą.

We wnętrzu kościoła podziwiać można m.in. dębowy, późnogotycki główny ołtarz z 1517 roku prezentujący scenę koronacji Najświętszej Marii Panny,

Belka tęczowa z grupą Ukrzyżowania, którą wykonano w 1517 roku. Figury Marii i św. Jana mierzą około 4 m, a Chrystusa 4,5 m wysokości. 

Przy zakrystii znajduje się dzieło H. Duringera z Torunia – rekonstrukcja słynnego zegara astronomicznego z lat 1464-1470. Dwunastometrowy zegar pokazuje godziny, fazy księżyca oraz znaki zodiaku. Na górze stoją figury Adama i Ewy stojące po bokach drzewa wiadomości dobrego i złego, które jest oplecione przez węża z głową kobiecą. Rzeźby Adama i Ewy wybijają godziny i kwadranse.

Ponadto jest i figura Pięknej Madonny Gdańskiej wyrzeźbiona w latach 1400-1435.

Pieta – rzeźba gotycka, przypisywana stylowi międzynarodowemu i Mistrzowi Pięknych Madonn, który miał tworzyć w latach 1390 – 1420. Niestety, miejsce powstania Piety nie zostało ustalone. Wyrzeźbiona jest bardzo naturalistyczne, a postaci są prawie naturalnej wielkości. Według jednej z hipotez rzeźba ma pochodzić z zamku krzyżackiego w Gdańsku. Według innych od zawsze była elementem wyposażenia kościoła, chociaż kilkukrotnie zmieniała miejsce.

Wnętrze zdobią również: grupa św. Jerzego z XV w. (przedstawiająca św. Jerzego walczącego ze smokiem, na tle malowideł ściennych z XV w. związanych ze sceną).

Rzeźba Chrystus Ukrzyżowany z kaplicy 11 tys. Dziewic, bogato rzeźbione baptysterium. Ukazane sceny przedstawiają różne wydarzenia związane z chrztem Chrystusa i innych postaci biblijnych. Figury, które stoją wokół baptysterium przed wojną znajdowały się w rogach ogrodzenia z brązu. Symbolizują one różne cnoty. Hojność z rogiem obfitości, Stanowczość z kolumną i nogą wspartą na piedestale, Miłosierdzie z dwojgiem dzieci, Wiarę z krzyżem, Nadzieję z kotwicą, Umiarkowanie z wodą dolewaną do wina, Mądrość z wężem oraz Sprawiedliwość z wagą i mieczem.

Poza tym jej wyposażenie stanowią inne liczne ołtarze np. ołtarz św. Doroty, ołtarz św. Barbary, ołtarz św. Jakuba, ołtarz św. Jadwigi i inne.

Jest także Kaplica Kapłańska. Informacje o istnieniu takiego bractwa pochodzą już z 1374 roku, a sama kaplica została wzniesiona już w czasie pierwszego etapu budowy kościoła. Upamiętnia 2779 księży zamordowanych w czasie II wojny światowej.

Zobacz także