Panama. Światowe Dni Młodzieży. Bóg nam pomoże [MISYJNE DROGI]

Panama zachwyciła członków komitetu organizacyjnego ŚDM, którzy pojechali tam, by podzielić się doświadczeniami z Krakowa. Otrzymali też zadanie: młodzi Polacy mają za dwa lata zaświadczyć o wartości rodziny.

Kiedy podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie papież Franciszek ogłosił, że Panama będzie organizatorem kolejnego takiego spotkania, wśród pielgrzymów, szczególnie Latynosów, zapanowała euforia. Gdy emocje opadły, pojawiła się trzeźwa myśl, że to jednak ogromne przedsięwzięcie. A teraz wśród młodych Panamczyków słyszy się pełne nadziei zdanie: „Pan Bóg nam pomoże”. Ponieważ jednak Pan Bóg zawsze potrzebuje również wysiłku człowieka i chce z nim współpracować, polska delegacja Krajowego Biura Organizacyjnego ŚDM w styczniu bieżącego roku podróżowała po Panamie, by zebrać niezbędne informacje konieczne do przygotowania spotkania w styczniu 2019 r. Byłem wówczas jedynym polskim księdzem pracującym w Panamie, dlatego pełniłem rolę przewodnika po tym niewielkim, ale pięknym kraju. W pierwszych dniach pobytu zatrzymaliśmy się w stolicy, która nazywa się jak nasz kraj – Panamá, gdzie spotkaliśmy się z gospodarzami ŚDM, czyli arcybiskupem Jose Domingo Ulloa Mendieta, ks. Romulo Aguila oraz pracownikami kurii archidiecezjalnej. Przyjął nas także nuncjusz apostolski, a w zdecydowanej większości spotkań towarzyszył nam Victor Chang – sekretarz wykonawczy komitetu organizacyjnego spotkania. Spotkaliśmy się również z młodymi ludźmi, którzy niemal ze łzami w oczach opowiadali o serdecznym przyjęciu i deszczu łask, jakich doświadczyli podczas ŚDM w Polsce. Ponadto rozmawialiśmy z rodzinami, które już teraz oczekują na pielgrzymów w Panamie. Kolejny dzień spędziliśmy m.in z siostrami terezjankami – jedynym zgromadzeniem zakonnym powstałym w Panamie. Następnego dnia udaliśmy się w dalszą drogę. Celem podróży był archipelag Bocas del Toro, gdzie pracuję jako proboszcz parafii katedralnej.

Foto: O. Józef Gwóźdź SVD

Po kilku godzinach jazdy Panamericaną, czyli główną drogą tego kraju, już niedaleko granicy z Kostaryką, skręciliśmy w kierunku Bocas del Toro. To jedna z prowincji Panamy, która oddzielona jest od reszty kraju wysokimi górami. Po ich przekroczeniu wjeżdża się w zupełnie inny świat. Wilgotny klimat, zielona dżungla, indiańskie przydrożne wioski – to obrazy, których wcześniej nie można było zobaczyć. Archipelag Bocas del Toro stanowi zupełnie inną rzeczywistość, zarówno kulturową, historyczną, jak i religijną. Prawie 80% mieszkańców tego regionu to Indianie Ngobe. Kościół katolicki dotarł tutaj czterysta lat później niż na stały ląd. Następnym etapem naszej podróży była przeprawa na wyspę. Duża motorów – ka z dwoma silnikami po 250 koni mechanicznych rozwija prędkość podobną do autobusu. Na zasadzie naszego PKS-u działa też tutejszy transport. Co pół godziny odpływa łódka pełna ludzi udających się do pracy, uczniów średnich szkół i turystów. Miejsce nie mogło się nie spodobać. Błękitne niebo, gorące słońce, piaszczyste plaże, piękna przyroda i szum fal Morza Karaibskiego – to musi zachwycać. Jednak moich gości zdecydowanie bardziej niż przyroda zachwycili ludzie mieszkający na wyspie – ich karaibska serdeczność i gościnność. Mieszkańcy Panamy wiążą duże nadzieje z polską młodzieżą. Biskup Aníbal Saldaña Santamaría podkreślał, że pragnie, aby pielgrzymi z Polski, którzy przyjadą do Panamy, dali tutejszym mieszkańcom świadectwo wartości, jakie niesie ze sobą rodzina. Podkreślał, że to kryzys w rodzinach lub wręcz brak rodzin stoi u źródeł wielu trudności i dramatów tutejszych mieszkańców. Podczas spotkań z osobami, które uczestniczyły w ŚDM, a nawet w czasie rozmowy z nuncjuszem apostolskim, arcybiskupem Andrésem Carrascosa Coso często pojawiały się słowa polskiego przysłowia: „Gość w dom, Bóg w dom”. Ta polska gościnność ujęła panamską młodzież. Już wkrótce również ich mały kraj na chwilę stanie się stolicą młodego Kościoła.

O. Józef Gwóźdź SVD

Kraj kontrastów

Komboniańskość

Od misjonarza do biskupa

Idźcie i uczyńcie ich uczniami #3

Idźcie i uczyńcie ich uczniami #2

Idźcie i uczyńcie ich uczniami #1