Bp Gurda: życie konsekrowane łaską i wezwaniem

W dokumencie biskup rozważa wspólne źródło życia konsekrowanego i 1050 lat Chrztu Polski. Przypomina, że do Kościoła zostajemy włączeni poprzez sakrament chrztu. „Bóg pragnie, aby łaska chrzcielna rozwijała się w nas na różne sposoby. Jedną z konkretnych dróg tego rozwoju jest życie konsekrowane (…), a skoro konsekracja chrztu jest podstawą osobistej więzi z Chrystusem we wspólnocie Kościoła, to życie konsekrowane w niej właśnie znajduje swój fundament” – pisze biskup.

Przypomina, że na ziemiach Polski budowanie Kościoła związane było z tworzeniem polskiej państwowości, zaś „cząstką tej historii jest obecność osób konsekrowanych, biorących współodpowiedzialność za budowanie dobra Ojczyzny”. Przywołuje przykłady osób zakonnych włączonych w chrystianizację Polski, m.in. św. Wojciecha (był najpierw benedyktynem), Brunona z Kwerfurtu, czy Pięciu Braci Międzyrzeckich.

„Klasztory benedyktynów, jak i przybyłych do Polski w XII wieku cystersów, były ośrodkami ewangelizacji i katechizacji, ale także kultury, rolnictwa, gospodarki” – przypomina bp Gurda. Wspomina dynamiczny czas rozwoju cystersów, augustianów, franciszkanów oraz dominikanów, powstanie w Polsce klasztorów klarysek z takimi osobowościami jak święte księżne: Kinga i Jolanta. Pod koniec XIV w. zostali sprowadzeni do Polski paulini, których klasztor na Jasnej Górze stał się duchową stolicą Polski i punktem odniesienia w najtrudniejszych momentach polskiej historii. Następnie – przypomina biskup – w wiekach XVI-XVIII jezuici, a także pijarzy ze Stanisławem Konarskim na czele stworzyli w Polsce nowoczesne szkolnictwo.

Bp Kazimierz Gurda wymienia także z nazwiska osoby zaangażowane w kształtowanie życia konsekrowanego w kolejnych pokoleniach, m.in. Piotra Skargę, Reginę Protmann, Magdalenę Mortęską, Zofię Czeską, Mariannę Marchocką, Honorata Koźmińskiego, Alberta Chmielowskiego, Anielę Różę Godecką, Rafała Kalinowskiego i Maksymiliana Kolbego.

Nazywa także osoby konsekrowane „ambasadorami Polski” i przypomina, że „różnorakie formy życia konsekrowanego charakteryzują się m.in. tym, że są międzynarodowe. Osoby konsekrowane z zagranicy żyją i pracują w Polsce, a z drugiej strony zakonnice i zakonnicy z Polski są obecni w wielu krajach na świecie”.

Zauważa, że „nie brakuje wśród nich świętych i błogosławionych, również w naszych czasach, jak dwaj zamordowani w Peru franciszkanie, Zbigniew Strzałkowski i Michał Tomaszek. Wielu innych oddało się posłudze chorym, w tym trędowatym, jak werbista Marian Żelazek, misjonarz Indii, mianowany do pokojowej Nagrody Nobla, czy też bł. Jan Beyzym, posługacz trędowatych na Madagaskarze”.

Bp Kazimierz Gurda przywołuje także słowa papieża Franciszka dotyczące związków dziejów Polski z Kościołem. I tak np. w sanktuarium Jana Pawła II na Białych Morzach k. Łagiewnik, zwracając się do duchownych i osób konsekrowanych, papież wskazał na konieczność podejmowania tu i teraz wielkiego dziedzictwa przeszłości.