fot. cathopic
Byłem chory, a odwiedziliście mnie [MISYJNE DROGI]
Kiedy Jan Chrzciciel dowiedział się, że początkowi publicznej działalności Jezusa towarzyszą dokonywane przez Niego cuda i że wielu poszło za Nim, posłał swoich uczniów z zapytaniem za kogo Jezus się uważa. Czy jest oczekiwanym mesjaszem, czy nie?
Wymowna jest odpowiedź, której Jezus udzielił: „Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: nie- widomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię” (MT 11,4-5). Ogólnie się przyjmuje, że Jezus głosił Ewangelię, Dobrą Nowinę o zbawieniu człowieka. I jest to słuszne. Jednak warto zauważyć, że w odpowiedzi, której udzielił Jezus na pierwszym planie znajdują się uzdrowienia i inne znaki, a dopiero na końcu pojawia się zdanie: ubogim głosi się Ewangelię. Na pierwszym planie są ludzie dotknięci niepełnosprawnościami: chromi, trędowaci (przez chorobę, która wyniszczała ich ciało często mieli problem z poruszaniem się, a nawet ze spożywaniem posiłków – zdeformowane i gnijące dłonie) i głusi.
Jezus w synagodze w rodzinnym Nazarecie tak scharakteryzował samego siebie: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana” (ŁK 4,18-19). W tym inauguracyjnym wystąpieniu Jezus uświadamia słuchaczom, że osoby z niepełnosprawnościami, tym razem niewidomi, stanowią integralny element głoszonej przez Niego Ewangelii. Dla chromych, trędowatych, głuchych i niewidomych, przesłanie Ewangelii jest następujące: Jezus ich zauważa, interesuje się nimi, mówi o nich innym i ich uzdrawia. Szczególnie tego ostatniego mógł dokonywać jako Syn Boży.
Odpowiedzią ludzi na misję Jezusa jest wiara w Niego jako Mesjasza i Syna Bożego. Co ciekawe, ewangeliści wspominają nawet, o „słabości” Jezusa. Otóż w swoim rodzinnym mieście nie mógł On dokonać wielu cudów z powodu braku wiary w Niego jako posłanego i pochodzącego od Boga: „I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: «Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony». I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa” (MT 13,57-58).
Zmartwychwstały Jezus przed wniebowstąpieniem posyła uczniów na cały świat. W tzw. nakazie misyjnym zawarte jest także polecenie troski o chorych i uzdrawianie ich: „I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie»” (MK 16,15-18). Wyraźnie widać, że nakaz misyjny zawiera głoszenie, udzielanie chrztu i uzdrawianie. Nie ma Kościoła, gdy zabraknie któregoś z tych elementów. Dlatego w obrazie sądu ostatecznego i nagrody dla uczniów pojawia się zdanie: „Byłem chory, a odwiedziliście Mnie” (MT 25,36).
Kościół misyjny musi o tym pamiętać. Szczególnie w krajach ubogich, gdzie brakuje zorganizowanej państwowej służby zdrowia. To właśnie na misjach bardzo wymowna jest prawda, że Kościół jest miejscem głoszenia słowa, sprawowania liturgii i udzielania sakramentów, ale musi także być szpitalem, nawiązując do słów Franciszka. Bez tego nie ma głoszenia Ewangelii.
Wybrane dla Ciebie
Religie nie wykluczają [MISYJNE DROGI] 
Specjalny, czyli wyjątkowy. O godności osób z niepełnosprawnościami [MISYJNE DROGI] 
Republika Środkowoafrykańska: szpital na peryferiach [MISYJNE DROGI] Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
| Zobacz także |
| Wasze komentarze |
Wiadomości
Wideo
Modlitwy
Sklep
Kalendarz liturgiczny