„Chcę być świętą nowoczesną”. Relikwie bł. Natalii Tułasiewicz w poznańskiej parafii

– „Chcę być święta nowoczesną” nie jest to wezwanie tylko dla kobiet, ale dla wszystkich, którzy znajdują się tu i teraz w tym świecie – mówił w czasie homilii ksiądz Damian Dudkowiak, odpowiedzialny za Duszpasterstwo Kobiet Archidiecezji Poznańskiej.

W środę 14 maja w parafii pw. Matki Bożej Bolesnej odbyło się uroczyste wprowadzenie relikwii błogosławionej Natalii Tułasiewicz, patronki nauczycieli.

Co znajduje się w relikwiarzu?

W relikwiarzu umieszczono fragment jej ręką zapisanych notatek błogosławionej Natalii, który brzmi tak: „Chcę być świętą nowoczesną. Mój byt jest powołany właśnie po to, aby Go uwielbiał najskuteczniej”. Relikwią w jej przypadku nie może być fragment ciała, czy włosy, ponieważ zginęła w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, gdzie jej ciało zostało spalone w piecu krematoryjnym.

Natalia Tułasiewicz została ogłoszona błogosławioną jako jedna spośród 108 męczenników za wiarę w czasie II wojny światowej.

„Chcę być świętą nowoczesną”

– Nie możemy zostawić zdobyczy XXI wieku. Nie możemy udawać, ze jesteśmy z innego świata. Natalia pokazuje nam jak odnaleźć się tu i teraz, tak jak ona odnalazła się w swoich, bardzo trudnych czasach, także w czasie II wojny światowej. Być święta w kinie, w teatrze, na ulicach, w tramwaju. Chce być świętą wszędzie. I to jest także nasze zadanie. Być świętym wszędzie. Nie tylko wtedy kiedy jesteśmy w kościele, kiedy odmawiamy różaniec, czy jesteśmy na nabożeństwie. Ale tam gdzie Pan Bóg mnie posyła. Moim zdaniem, Kościół dzisiaj potrzebuje ewangelizatorów. Ksiądz, który głosi kazania mówi tylko do tych, którzy są w kościele. Ja nie trafię do ludzi w waszej pracy, nie trafię do waszych znajomych, którzy może są niewierzący, a może szukają, nie trafię do szkół, gdzie macie swoje dzieci. Zgadnijcie czyje jest to zadanie? Właśnie wasze! – mówił ksiądz Dudkowiak.

Natalia Tułasiewicz samodzielnie i odważnie szukała swej własnej drogi ku świętości. „Chcę wystudiować sobie świętość na ziemi, codziennym wysiłkiem dnia. Nie oddzielam życia najbardziej szarego od ideałów, ku którym podążam. Wszystko – praca, nauka, sen, przyjemność, jedzenie – wszystko wciągam w swój program doskonalenia się” – pisała w swoich dziennikach.

Kobiece spojrzenie i spojrzenie na kobietę

Pragnienia duchowe, pragnienia zjednoczenia się z Panem Bogiem potrafiła przekuć w codzienną rzeczywistość. Wszystko było dla niej jednym. Chciała, by jej życie było odbiciem światła Pana Boga i chciała oddziaływać w ten sposób na innych ludzi. Można więc powiedzieć, że miała taki bardzo kobiecy sposób odbierania piękna świata.

W cytacie, który znajduje się w relikwiarzu jest napisane, że „mój byt” ma chwalić Boga – Co oznacza owo „cały byt”? Oznacza to, że cali my mamy być zaangażowani. Nasza dusza, nasza psychika, nasze ciało, to wszystko ma być świadectwem. Dlatego patrzymy kompleksowo. Nie patrzymy na kobietę tylko przez pryzmat jej wiary. Nie patrzymy na kobietę tylko pod kątem jej macierzyństwa. Nie patrzymy na kobietę tylko pod względem jej psychiki, ale patrzymy całościowo. Cały nasz byt ma uwielbiać Pana – mówił duszpasterz Duszpasterstwa Kobiet Archidiecezji Poznańskiej.

Mam w sobie coś z Wikinga

Natalia Tułasiewicz potrafiła cieszyć się życiem, podziwiać jego piękno. Często podróżowała. Mawiała, że ma w sobie coś z Wikinga. Była w Wilnie, płynęła Batorym do Norwegii, brała udział w uroczystościach kanonizacyjnych św. Andrzeja Boboli w Rzymie. Zwiedziła wówczas m.in. Wenecję, Asyż, Florencję. Błogosławiona mówiła, że dla „Boga wychowuje i kształci”. Ambitna, otwarta intelektualnie na świat. Świadoma, że nadchodzą ciężkie czasy dla Polski, przygotowywała młodzież do sprostania trudnym wyzwaniom, jakie niesie przyszłość.

>>> Św. Maciej Apostoł – patron budowniczych, kowali, cieśli, stolarzy, cukierników [PATRON DNIA]

„Czas cennych, choć trudnych rekolekcji”

Okres wojny tratowała jako „czas cennych, choć trudnych rekolekcji”, czas pogłębiania życia duchowego. Gotowa wewnętrznie do złożenia Panu Bogu ofiary z życia, podjęła się bardzo ryzykownej misji. W 1943 roku zgłosiła się jako wolontariuszka do Niemiec, na roboty, w roli konspiracyjnego pełnomocnika Delegatury Rządu i wysłannika Wydziału Duszpasterskiego podziemnej organizacji „Zachód”. Pozytywnie zweryfikowana, przeszkolona przez AK trafiła do fabryki „Pelicana” zamienionej na fabrykę zbrojeniową w Hanowerze, by pomagać robotnicom przymusowym. Po wielu godzinach codziennej, ciężkiej pracy fizycznej organizowała katechezy, lekcje języka polskiego, ale także nabożeństwa z duchowym przyjęciem Komunii świętej.

W 2022 roku, na wniosek środowisk nauczycielskich, bł. Natalia Tułasiewicz została przez Watykan ogłoszona patronką polskich nauczycieli. A od 2023 roku jest patronką Duszpasterstwa Kobiet Archidiecezji Poznańskiej.

Po mszy świętej odbyła się prelekcja filmu „Błogosławiona” o Natalii Tułasiewicz.

Zobacz także