Kalendarz liturgiczny

Z Ewangelii na dziś: „Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia»” (Łk 19,41-44).

Jezus, rozpoczynając ostatni etap podróży, przepowiedział, że zostanie zabity w Jerozolimie (Łk 18,31-33). Grecki czasownik, którego Łukasz używa, by opisać łzy Jezusa – eklausen – nie oznacza cichego wzruszenia, ale głośny płacz, zawodzenie. To to samo słowo, które pojawia się, gdy Piotr gorzko zapłakał po zdradzie (Łk 22,62). W całej Biblii tylko dwa razy mowa jest o tym, że Jezus płakał: tu, nad Jerozolimą, i przy grobie Łazarza (J 11,35). W pierwszym przypadku płacze nad ludzkim uporem w odrzucaniu Boga, w drugim nad śmiercią przyjaciela. W obu płaczach objawia się to samo czułe i troskliwe serce Boga względem człowieka. Teraz, gdy podróż dobiega końca, przepowiada jeszcze jej zniszczenie. Jerozolima, miasto święte trzech religii abrahamowych (judaizmu, chrześcijaństwa, islamu). Według judaizmu to miasto Boga, w którym On miał zamieszkiwać w głównej świątyni, w miejscu nazywanym „najświętsze świętych”. Zniszczenie świątyni nastąpiło 8 września 70 r., po oblężeniu miasta przez Rzymian, w czasie jednego z licznych powstań żydowskich. Oburzenie wynikało nie tylko z zapowiedzi zniszczenia miasta, ale i świątyni – co oznaczało, że Bóg już nie miał zamieszkiwać w tym mieście wśród narodu wybranego, nie będzie mu błogosławić. To oczywiście nieprawda. Bóg wspiera i błogosławi każdego. Oby takich miejsc i momentów w naszym życiu „bez Boga”, kiedy nie żyjemy Nim i Ewangelią, było jak najmniej.

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

Prawosławni:

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Zaproszenie do charyzmatycznej rodziny, aby wysłuchać i przyczyniać się, by inni posłyszeli krzyk ludzi bez głosu (R 9a)

Będziemy słuchać i przyczyniać się by inni posłyszeli krzyk ludzie bez głosu, ich wołanie do Boga, który władców strąca z tronu, a wywyższa pokornych (por. Łk 1,52) (R 9a).

Bądźmy więc pierwszymi, którzy protestują przeciwko wszystkiemu, co uniemożliwia stworzeniom odpowiedzieć na powołanie i misję, dla których zostały stworzone. Bądźmy pierwszymi obrońcami życia, zwłaszcza życia ludzkiego, od jego poczęcia do naturalnego śmierci, przechodząc przez wszystkie etapy jego rozwoju, aktywnie działając w kreatywny sposób, próbując wszystkiego, co w naszej mocy, aby wspierać rozwój każdej osoby na płaszczyźnie ludzkiej i chrześcijańskiej oraz jej dążenie do świętości, szczególnie troszcząc się o najbardziej bezbronnych i dbając o nasz zagrożony wspólny dom. Każdy członek naszej charyzmatycznej rodziny, każda instytucja, a zwłaszcza parafie, które animujemy (PEC nr 13), są zaproszone do życia i promowania duchowości ekologicznej przenikniętej naszym charyzmatem.

Troska o nasz wspólny dom może być uprzywilejowanym miejscem współpracy misyjnej całej naszej charyzmatycznej rodziny. W szczególności Kapituła mówi o świeckich (PEC F. Laudato Si n.4). Musimy uczyć się razem, musimy uczyć się od siebie nawzajem, musimy modlić się razem, musimy pracować razem. Razem musimy walczyć o ubogich i umieścić ich w centrum naszego rozeznania. Czy moglibyśmy wybrać jedno lub dwa konkretne działania, które wszyscy podejmujemy jako znak naszego zaangażowania w troskę o nasz wspólny dom? Byłoby to coś w zasięgu każdego, ale co mogłoby mieć znaczący wpływ. Na przykład, pozwólcie mi marzyć, że zaangażowalibyśmy się w jedno z tych działań: ograniczenie użycia plastiku, recykling naszych odpadów, wytwarzanie czystej energii, odpowiedzialna konsumpcja z myślą o sprawiedliwości, ułatwienie dostępu do wody pitnej dla wszystkich itp.

Ponieważ młodzież z naszych środowisk wykazała się globalnym przywództwem w podnoszeniu naszej świadomości w zakresie troski o nasz wspólny dom i zapewnienia zrównoważonej przyszłości, proszę wszystkich młodych ludzi z naszej charyzmatycznej rodziny, mężczyzn i kobiety, świeckich i konsekrowanych, aby pokierowali nami w tej dziedzinie. Proszę, młodzi ludzie, pomóżcie nam zabrać się do pracy, podejmując konkretne zobowiązania dotyczące troski o nasz wspólny dom. Pomóżcie nam iść razem (o. L. Rois Alonso OMI, przełożony generalny).
Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI