Kalendarz liturgiczny na wtorek 25 czerwca 2024 r.

wtorek 25 czerwca 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE

2 Krl 19, 9b-11. 14-21. 31-35a. 36

Bóg broni Jerozolimy przed Sennacherybem

Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej

Sennacheryb, król asyryjski, wyprawił posłów do Ezechiasza, polecając: «Tak powiecie Ezechiaszowi, królowi judzkiemu: Niech twój Bóg, w którym pokładasz nadzieję, nie zwodzi cię zapewnieniem: Nie będzie wydana Jerozolima w ręce króla asyryjskiego! Oto ty słyszałeś, co zrobili królowie asyryjscy wszystkim krajom, przeznaczając je na zagładę, a ty miałbyś ocaleć?»

Ezechiasz wziął list z rąk posłów i przeczytał go, następnie poszedł do świątyni Pańskiej i rozwinął go przed Panem. I zanosił Ezechiasz modły przed obliczem Pańskim, mówiąc: «Panie, Boże Izraela! Który zasiadasz na cherubach, Ty sam jeden jesteś Bogiem wszystkich królestw świata. Ty uczyniłeś niebo i ziemię. Nakłoń, Panie, Twego ucha i usłysz! Otwórz, Panie, Twoje oczy i popatrz! Posłuchaj słów Sennacheryba, które przesłał, by znieważać Boga żywego. To prawda, o Panie, że królowie asyryjscy wyniszczyli narody i ich kraje. W ogień wrzucili ich bogów, bo ci nie byli bogami, lecz tylko dziełem rąk ludzkich – z drzewa i z kamienia – więc ich zniszczyli. Teraz więc, Panie, Boże nasz, wybaw nas z jego ręki! I niech wiedzą wszystkie królestwa ziemi, że Ty, Panie, sam jesteś Bogiem».

Wówczas Izajasz, syn Amosa, posłał Ezechiaszowi oświadczenie: «Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Wysłuchałem tego, o co się modliłeś do Mnie w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii. Oto wyrocznia, jaką wydał Pan co do niego: Gardzi tobą, szydzi z ciebie Dziewica, Córa Syjonu. Za tobą potrząsa głową Córa Jeruzalem. Albowiem z Jeruzalem wyjdzie Reszta, a z góry Syjon garstka ocalałych. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona!

Dlatego tak mówi Pan o królu asyryjskim: Nie wejdzie on do tego miasta ani nie wypuści tam strzały, nie nastawi przeciw niemu tarczy ani nie usypie przeciwko niemu wału. Drogą, tą samą, którą przybył, powróci, a do miasta tego nie wejdzie – mówi Pan. Otoczę opieką to miasto i ocalę je przez wzgląd na Mnie i na sługę mego, Dawida».

Tejże nocy wyszedł anioł Pański i wybił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi. Sennacheryb, król asyryjski, zwinął więc obóz, wyruszył z powrotem i pozostał w Niniwie.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 48 (47), 2-3b. 3c-4. 10-11 (R.: por. 9d)

Refren: Bóg swoje miasto umacnia na wieki.

Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście Boga naszego.
Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.

Refren.

Góra Syjon, kres północy, *
jest miastem wielkiego Króla.
Bóg w zamkach swoich *
okazał się obroną.

Refren.

Rozważamy, Boże, łaskawość Twoją *
we wnętrzu Twojej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, †
tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 8, 12

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 7, 6. 12-14

Brama szeroka i brama ciasna

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych.

Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków.

Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!»

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków. Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!»” (Mt 7,6. 12-14). 

 

Ewangelia przypomina uniwersalną prawdę życiową, żeby „wam ludzie czynili, i wy im czyńcie”. Jeśli chcemy być miłowani, jeśli chcemy, aby nam przebaczano, jeśli chcemy, aby wokół nas były pokój i jedność, sprawiedliwość, prawda, aby nam pomagano… – sami to róbmy pierwsi, uprzedzając innych. Nie czekajmy. Niektórzy mówią, że dobro wraca. Być może opierają się, świadomie bądź nie, na tym biblijnym tekście. Żyjąc tu na ziemi po chrześcijańsku, uprzedzając innych w ewangelicznym stylu życia, wybieramy wąską bramę – to, co jest trudniejsze. Jednak warto. Ona prowadzi do nieba. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

12. TYDZIEŃ ZWYKŁY
Wspomnienia: Błogosławionej Doroty z Mątowów (zak)

Prawosławni:

Świętego Onufrego Wielkiego
Święci dnia:
Onufry Wielki (IV)
Auksencjusz Wołogocki (XV-XVI)
Onufry Wołogocki (XV-XVI)
Jonasz Sołowiecki (1561)
Wasian Sołowiecki (1561)
Onufry z Pskowa (1492)
Anna, wielka księżna z Kaszyna (1318)
Arseniusz z Koniewiec (1447)
Piotr z Atosu (734)
Teofil z Tebaidy (IV)
Heraklemon z Tebaidy (IV)
Andrzej z Tebaidy (IV)
Jan z Tebaidy (IV)
Stefan Komielski (1542)

Luteranie:

Pamiątka Wyznania Augsburskiego

Żydzi:

Muzułmanie:

wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Ich ambicje powinny ogarniać świętymi pragnieniami rozległy obszar całej ziemi

Eugeniusz de Mazenod był bardzo zaangażowaną osobą! Był przełożonym generalnym wielu oblatów we Francji i poza nią, biskupem dużej i wymagającej diecezji, a także siłą napędową oblatów, którzy otworzyli nowe kierunki na misjach zagranicznych. Przeglądanie jego pism w porządku chronologicznym może być mylące, ponieważ dotyczą one tych trzech obszarów jednocześnie. Dla jasności, w ciągu ostatnich kilku miesięcy zastanawiałem się nad pismami dotyczącymi Francji i diecezji marsylskiej. W tym samym czasie wiele działo się w świecie oblackim poza Francją i właśnie temu przyjrzymy się teraz.

W 1818 r. Eugeniusz ujawnił swoją wizję misyjnego zgromadzenia:

Jakiż cel może być wznioślejszy niż cel ich Instytutu?! Ich Założycielem jest Jezus Chrystus, Syn Boga samego; ich pierwszymi ojcami – apostołowie. Są oni powołani, aby być współpracownikami Zbawiciela, współodkupicielami rodzaju ludzkiego. Chociaż z uwagi na obecnie zbyt szczupłą ich liczbę oraz na bardziej naglące potrzeby otaczającego ich ludu muszą na razie ograniczyć swą gorliwość do ubogich z naszych wiosek i miast, to jednak ich ambicje powinny ogarniać świętymi pragnieniami rozległy obszar całej ziemi (Reguła z 1818).

W 1818 r. misjonarze byli małą grupą i skupiali się na Prowansji, ale dzięki intuicji założyciela Eugeniusz wykraczał poza swój zakątek świata. Trzydzieści lat później, w 1848 r., ta prorocza wizja się spełniła. Oblaci byli na Korsyce, w Anglii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i na Cejlonie.

Prawdziwy misjonarz, który nigdy nie przestaje być uczniem, wie, że Jezus kroczy z nim, rozmawia z nim, oddycha z nim, pracuje z nim (papież Franciszek).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI