Kalendarz liturgiczny na piątek 18 października 2024 r.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: ‘Pokój temu domowi!’. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»” (Łk 10,1-9). 

Święto Łukasza Ewangelisty. W Ewangelii Jezus rozszerza stopniowo grupę uczniów, których wysyła do dzielenia się wiarą. Wpierw było ich dwunastu (na wzór dwunastu pokoleń Izraela – symbol, że Ewangelię mają usłyszeć Żydzi), teraz siedemdziesięciu dwóch (na wzór znanych wówczas wszystkich siedemdziesięciu dwóch narodów – symbol, że Ewangelię ma usłyszeć cały świat), aby na końcu Ewangelii – przed wniebowstąpieniem – powiedzieć, że wszyscy chrześcijanie mają iść dzielić się wiarą, czynić kolejnych uczniów. Przypatrzmy się. W pierwszym i w drugim przypadku Jezus posyła ich bez niczego: bez jedzenia, ubrań, laski (do odganiania „nieczystych” ludzi i zwierząt) czy pieniędzy – trzosa. Maja jeść, co im dają – i koszerne jedzenie, i niekoszerne (część Żydów uważała, że nie można im było jeść posiłków nawet z Samarytanami, także Żydami, choć uważanymi powszechnie za „gorszych”). Tak jakby chciał pokazać, że ich jedynym oparciem, że ich jedynym bogactwem ma być wyłącznie Bóg. Nie trzeba mieć wiele, a można nawet nic nie mieć, aby być wiarygodnym i przekonującym uczniem-misjonarzem. Dzieje się to poprzez realizację ewangelicznego sposobu życia, a czasem i przez słowa.

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Prawosławni:

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Wyruszają na misję, po ludzku tak mało pociągającą

Siedziałem jedenaście godzin bez przerwy przy biurku, pisząc listy do wszystkich naszych ojców w Oregonie i sporządzając instrukcje albo dla nich, albo dla o. D’Herbomeza, który do nich dołączy z dwoma braćmi konwersami, przemierzając najpierw Kalifornię. Nie byłem przygotowany, by oderwać się od zajęć z powodu publicznej uroczystości. Ojciec D’Herbomez i bracia konwersi Surel i Janin wsiądą dziś na statek, by rozpocząć niekończącą się podróż do Oregonu, kierując się ku przylądkowi Horn. Jak godni podziwu są ci dzielni synowie! Wyruszają na misję, po ludzku tak mało pociągającą. Mówią o niej pełni świętej radości i zadziwiającego zapału. Wszyscy są nimi bardzo zbudowani, a pasażerowie w liczbie osiemdziesięciu bardzo cieszyli się, że będą ich mieli za towarzyszy podróży, zwłaszcza ojca. Ufam, że odda im usługę duchową w czasie tej długiej podróży morskiej, która potrwa sześć, siedem czy osiem miesięcy (Dziennik, 19.11.1849, w: PO I, t. XXII).

Trudno nam sobie wyobrazić tych młodych mężczyzn wyruszających w podróż morską i lądową, która miała trwać od sześciu do ośmiu miesięcy. Byli świadomi, że w Oregonie czekają na nich trudności i że prawdopodobnie nigdy więcej nie zobaczą Francji. Mimo to wyruszyli z radością, by nieść Ewangelię Jezusa Chrystusa ludziom, którzy nigdy jej nie słyszeli. Trzej misjonarze resztę swojego życia spędzili w Kanadzie, a Louis D’Herbomez w 1863 r. został wikariuszem apostolskim Kolumbii Brytyjskiej.

Dziś nasza Oblacka Reguła Życia nadal podkreśla ten ideał: Chcą być posłuszni Ojcu, nawet aż do śmierci, i z bezinteresowną miłością oddają się służbie Ludowi Bożemu. Ich apostolski zapał ma wsparcie w bezwarunkowym darze ich oblacji, w oblacji nieustannie odnawianej w odpowiedzi na wymogi posłannictwa (Konstytucja 2).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI