Kalendarz liturgiczny na środa 15 stycznia 2025 r.

Z Ewangelii na dziś: „Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały. Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: «Wszyscy Cię szukają». Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem». I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy” (Mk 1,29-39). 

Mistrz z Nazaretu w codziennym ziemskim życiu: uzdrawia chorych, wypędza złe duchy i głosi Dobrą Nowinę. Po uzdrowieniu teściowej Piotra, która natychmiast zaczyna służyć, pokazuje, że uzdrowienie prowadzi do działania i służby. Wieczorem, mimo licznych potrzeb ludzi, Jezus znajduje czas na modlitwę na osobności – przypomina nam, że relacja z Ojcem jest źródłem Jego siły. Ile to razy w życiu Bóg nas uzdrowił – a to z grzechu, a to z egocentryzmu, z bezwzględnej pogoni za władzą, sukcesem, kolejną miłością, a może z depresji, z poczucia bezsensu życia… Po co? Abyśmy służyli, pomagali innym, brali od Niego siłę, bo sami nie ogarniemy. Właśnie po to. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Prawosławni:

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Przewiduję, że dobro rozszerzy się jeszcze bardziej

Kontynuujemy przywoływanie początków misji oblackiej w prowincji angielsko-irlandzkiej. W 1845 r. Ambrose Phillips de Lisle zaprosił oblatów do objęcia opieki nad kapelanią, którą prowadził w Grace Dieu w Leicestershire. Ojciec Aubert do tej misji przydzielił trzech ojców, a biskup de Mazenod wysłał im do pomocy ojca Cooke’a. Posługa duszpasterska w Grace Dieu była podobna do tej podjętej w Penzance. W 1847 r. oblaci zostali zaproszeni do objęcia kościoła w Everingham w Yorkshire, a następnie do pracy w Aldenham, niedaleko Shrewsbury, oraz w Fairfield i Failsworth w Manchesterze.

W międzyczasie biskup Ullathorne zaoferował im dzierżawę Old Oscott, którą John Henry Newman przemianował na Maryvale, przewodnicząc osiedleniu się tam angielskich oratorianów. Przez następne trzy lata w budynku mieścił się nowicjat i scholastykat, po czym Maryvale trzeba było opuścić. W 1848 r. Peter Middleton z Sicklinghall w Yorkshire zaprosił oblatów do opieki nad duszami w pobliżu swojej posiadłości i zaoferował im dom i kościół, który właśnie ukończył. Nowicjat i scholastykat zostały przeniesione do Sicklinghall. W tych wspaniałych i porywających latach oblacki apostolat misyjny w Anglii był podobny do apostolatu innych stowarzyszeń misyjnych, które przybyły z kontynentu, aby zebrać rosnące żniwo dusz. To właśnie w tych wiejskich ośrodkach ojcowie odbywali praktykę przed podjęciem nieporównywalnie większego apostolatu w miastach.

Reakcja Eugeniusza:

Mój umiłowany i dobry synu, ojca list był dla mnie balsamem z powodu tego, co budującego mi ojciec powiedział. Chociaż nasze sprawy doczesne w Anglii nie układają się świetnie, to przynajmniej wśród naszych ojców panuje dobry duch, a zbudowanie, jakie pochodzi z ich regularności, być może tak samo przyczynia się do nawrócenia jak ich słowa. Z całej mej duszy błogosławię za to Pana i z niewypowiedzianą pociechą przewiduję, że dobro rozszerzy się jeszcze bardziej… (List do o. Charles’a Bellona, 15.12.1848, w: PO I, t. II, nr 22).

Nie dbałem o to, gdzie i jak żyję, ani przez jakie próby przechodzę, lecz o to, by zdobywać dusze dla Chrystusa (D. Brainerd).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI