Kalendarz liturgiczny na środa 19 lutego 2025 r.

środa 19 lutego 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Rdz 8, 6-13. 20-22

Koniec potopu i wyjście z arki

Czytanie z Księgi Rodzaju

Po czterdziestu dniach Noe, otworzywszy okno arki, które przedtem uczynił, wypuścił kruka; ale ten wylatywał i zaraz wracał, dopóki nie wyschła woda na ziemi.

Potem wypuścił z arki gołębicę, aby się przekonać, czy ustąpiły wody z powierzchni ziemi. Gołębica, nie znalazłszy miejsca, gdzie by mogła usiąść, wróciła do arki, bo jeszcze była woda na całej powierzchni ziemi; Noe, wyciągnąwszy rękę, schwytał ją i zabrał do arki.

Przeczekawszy zaś jeszcze siedem dni, znów wypuścił z arki gołębicę i ta wróciła do niego pod wieczór, niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego. Poznał więc Noe, że woda na ziemi opadła. I czekał jeszcze siedem dni, po czym wypuścił znów gołębicę, ale ona już nie powróciła do niego.

W sześćset pierwszym roku, w miesiącu pierwszym, w pierwszym dniu miesiąca wody wyschły na ziemi, i Noe, zdjąwszy dach arki, zobaczył, że powierzchnia ziemi jest już prawie sucha.

Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych, złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: «Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości.

Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem. Będą zatem istniały, jak długo trwać będzie ziemia: siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 116B (115), 12-13. 14-15. 18-19 (R.: por. 17a)

Refren: Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalną.
albo: Alleluja.

Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.

Refren.

Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.

Refren.

Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu, *
pośrodku ciebie, Jeruzalem.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. Ef 1, 17-18

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mk 8, 22-26

Uzdrowienie niewidomego

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus i uczniowie przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: «Czy coś widzisz?» A gdy ten przejrzał, powiedział: «Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa».

Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał on zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie.

Jezus odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!»

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus i uczniowie przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: «Czy coś widzisz?». A gdy ten przejrzał, powiedział: «Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa». Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał on zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. Jezus odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!»” (Mk 8,22-26). 

 

Przed rozpoczęciem podróży ku Jerozolimie,Jezus dokonał uzdrowienia niewidomego z Betsaidy. To Ewangelia jest trochę o nas, o mnie, chyba o każdym współczesnym człowieku. Wszystko najczęściej chcemy na „już” lub „teraz, zaraz”, jak w jakiejś galerii handlowej czy w internecie, gdzie wszystko jest na wyciagnięcie ręki. Podobnie i my prosimy o coś i chcielibyśmy, aby Bóg zaraz nam to dał. Trochę zachowujemy się egocentrycznie – jak dwuletnie dziecko, które krzyczy: „To moje!”, „To mi daj!” (juuuuuż, teraaaaz). Trzeba z tego wyrosnąć. Bywa że potrzeba czasu. Szczególnie, gdy chcemy, aby On nas uwalniał z grzechów, z kiepskich przyzwyczajeń czy niewiary we własne zdolności i siły. Niewidomego z Ewangelii uzdrawia „w ratach”, nie od razu. Tak się dzieje, najczęściej, i z nami. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

6. tydzień zwykły
Wspomnienia: Świętego Konrada z Piacenzy (pust)

Prawosławni:

Dzień postny
Święci dnia:
Wukoł, biskup Smyrny (ok. 100)
Maria z Azji (305-311)
Marta z Azji (305-311)
Julian z Emesy (312)
Teofil z Cezarei (288-300)
Kalista z Cezarei (288-300)
Krystyna z Cezarei (288-300)
Dorota z Cezarei (288-300)
Maksym z Kizyku (305)
Eulaliusz z Kizyku (305)
Fausta z Kizyku (305)
Focjusz, patriarcha Konstantynopola (891)
Jan Prorok (VI)
Warsonofiusz Wielki (VI)
Likarion z Azji (305-311)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Tak wielkim zaufaniem darzę tego biskupa

[Wizyta bp. Timona z Buffalo.] Nie mogę odmówić jego prośbom, tak wielkim zaufaniem darzę tego biskupa (Dziennik, 26.11.1849, w: PO I, t. XXII).

Biskup John Timon był misjonarzem świętego Wincentego i posługiwał na południu Stanów Zjednoczonych i w Teksasie. Kiedy w 1847 r. utworzono diecezję Buffalo, w zachodniej części stanu Nowy Jork, został mianowany jej pierwszym biskupem.

Dwa lata wcześniej rozpoczął się okres masowego głodu w Irlandii, znany jako głód ziemniaczany. Zmusił on tysiące ludzi do opuszczenia kraju i udania się do Anglii i Stanów Zjednoczonych. Wielu z nich przybyło do Buffalo, gdzie Irlandczycy osiedlali się już od około dwudziestu lat.

Tutaj, w południowych dzielnicach Buffalo, na obszarze znanym jako Old First Ward, gdzie mieszkała zdecydowana większość z 6300 Irlandczyków – wzdłuż portowych nadbrzeży, w pobliżu terminalu kolejowego i rozwijających się fabryk miasta – Timon był od samego początku bohaterem. Odizolowani z wyboru, jak i z powodu uprzedzeń, Irlandczycy z Buffalo – podobnie jak sto lat wcześniej Senecowie – byli odseparowani i, jeśli chodzi o resztę miasta, w dużej mierze niewidoczni.

Irlandczycy z Buffalo mieszkali w dużych, wielopokoleniowych rodzinach w małych, półtorapiętrowych lub dwupiętrowych domach szkieletowych na wąskich, smaganych wiatrem ulicach tuż przy jeziorze Erie na południowych krańcach miasta. Szkoły, kościoły i domy były przedzielone browarami, silosami zbożowymi, stacjami kolejowymi i targowiskami. Irlandzkie południowe Buffalo – Buffalo Timona – było gęsto zaludnione, od zachodu wciśnięte między jezioro, na północy niewielka, ale wyraźnie zarysowana centralna dzielnica biznesowa, od wschodu linia kolejowa, a od południa w Buffalo Creek. Irlandczycy (zwłaszcza mężczyźni mieszkający w dużych internatach dzielnicy) byli wszędzie: na ulicach, w barach, ciężko pracując w niewykwalifikowanych zawodach wzdłuż nadbrzeży i w fabrykach.

W 1847 r., w ciągu kilku tygodni od przybycia, Timon przeniósł biuro biskupa. Timon przeniósł katedrę z kościoła pw. św. Ludwika w Buffalo do zniszczonego, drewnianego irlandzkiego kościoła na skraju irlandzkiej dzielnicy robotniczej na południu miasta […]. Tak więc na początku lat pięćdziesiątych XIX wieku biskup Timon całkowicie utożsamił się z irlandzką dzielnicą robotniczą South Buffalo.

Z łatwością można zrozumieć, dlaczego biskup John Timon był źródłem inspiracji dla Eugeniusza.

Pracując wśród ubogich i ludzi marginesu, pozwolimy się przez nich ewangelizować, ponieważ oni często przyczyniają się do tego, że w nowy sposób słyszymy Ewangelię, którą głosimy (Reguła 8a).

Jeśli masz problemy, jesteś ranny lub potrzebujesz pomocy, udaj się do ubogich. Oni ci pomogą (John Steinbeck).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI