Kalendarz liturgiczny na poniedziałek 21 kwietnia 2025 r.

poniedziałek 21 kwietnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Dz 2, 14. 22b-32

Piotr głosi zmartwychwstanie Chrystusa

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W dniu Pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił donośnym głosem:

«Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Boga został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówi o Nim:

„Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec rozkładowi. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim”.

Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 9-10. 11 (R.: por. 1b)

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
albo: Alleluja.

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.

Refren.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Refren.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Refren.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.

Refren.

Można odmawiać sekwencję: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ps 118 (117), 24

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 28, 8-15

Chrystus zmartwychwstały ukazuje się niewiastom

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.

A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!». One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».

Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu».

Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!». One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą». Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu». Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego” (Mt 28,8-15). 

 

Poniedziałek Wielkanocny. Szczęściarki. Zmartwychwstały już drugi raz, w krótkim czasie, przychodzi do nich. Idą dalej, a w zasadzie biegną (gr. trechei) – jak Piotr i Jan, aby zobaczyć pusty grób – aby nieść dobrą nowinę, dobrego newsa o zmartwychwstaniu, choć niektórzy plotkują inaczej. Biegną do uczniów, a pewnie i dalej. Wiedzą, że ta informacja jest nie tylko dla nich. Są radosne, podekscytowane, pełne nadziei i pokoju, a do tego bardzo przekonujące, wiarygodne. Doświadczają, jak ważne są w Kościele i że są za ten Kościół współodpowiedzialne. Komu dziś przekażemy, tak prosto i przekonująco, dobrą nowinę o Chrystusie Zmartwychwstałym? Nie trzeba słowem, można przemienionym przez Niego sposobem życia. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Oktawa Wielkanocy
Wspomnienia: Świętego Anzelma (bp)

Prawosławni:

Tydzień ciągły – bez postu
Poniedziałek Paschy
Święci dnia:
Hierodion (I)
Sozypater (I)
Agab (I)
Rufan (I)
Asynkryt (I)
Nifont, biskup Nowogrodu (1156)
Rufin Pieczerski (XIV)
Celestyn, biskup Rzymu (432)
Hermas (I)

Luteranie:

2. Dzień Świąt Zmartwychwstania Pańskiego

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl/Kalendarz Trzech Religii

Zrodziliśmy się dla misji i dla niej istniejemy (K5)

Całe Zgromadzenie jest misyjne (K 5).

Zrodziliśmy się dla misji i dla niej istniejemy. Założyciel pragnął założyć wspólnotę w Aix, aby ewangelizować mieszkańców swojego regionu, zwłaszcza tych, których nazywał ubogimi. Zabiegał o zatwierdzenie przez Rzym, aby zapewnić istnienie zgromadzenia i jego misyjną żywotność.

Zgromadzenie rozwinęło się dzięki misji. Wraz z przyjęciem misji w Kanadzie w 1841 r., a zwłaszcza z misyjnym zaangażowaniem na rzecz Indian, dzięki posłudze oblackiej szybko nastąpił wzrost powołań i entuzjazmu.

W ten sposób rozpoczęła się misyjna epopeja w różnych częściach świata, od Sri Lanki aż po Afrykę Południową, od Oregonu po Teksas. Wizja założyciela pogłębiła się: ewangelizacja została zdefiniowana nie tylko jako głoszenie Jezusa Chrystusa, aby obudzić wiarę, poprawić moralność i odnowić praktyki religijne, ale przede wszystkim jako podprowadzenie do Chrystusa i Kościoła na wzór apostołów na początku chrześcijańskiej. Oblaci są viri apostolici nie tylko dlatego, że naśladują Chrystusa poprzez hojne dawanie siebie, ale także dlatego, że powtarzają gesty apostołów wędrujących po świecie, aby ewangelizować ludzi. To pragnienie uniwersalności, które założyciel pielęgnował od młodości i które przekazał w pierwszych Regułach, stało się rzeczywistością.

Oblat jest misjonarzem ubogich, misjonarzem ludzi. Otwiera się na każdego potrzebującego, przychylając się do jego aspiracji, towarzysząc mu w jego drodze, objawiając mu, kim jest Chrystus. Otwiera się na cały świat, będąc uważnym na jego wyzwania i niepokoje, wspierając zobowiązania Zgromadzenia, oddając się wszędzie do dyspozycji.

Przyszłość Zgromadzenia będzie zależała od jakości naszego życia, naszej odwagi i dyspozycyjności, aby odpowiedzieć na wyzwania i potrzeby wszędzie tam, gdzie Duch prowadzi nas, abyśmy byli świadkami Ewangelii (Marcello Zago, 1988).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI