Kalendarz liturgiczny na środa 9 lipca 2025 r.

środa 9 lipca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Rdz 41, 55-57; 42, 5-7. 14-15a. 17-24a

Bracia Józefa przybywają do Egiptu

Czytanie z Księgi Rodzaju

Kiedy w Egipcie głód zaczął się dawać we znaki, ludność domagała się chleba od faraona. Wtedy faraon mówił do wszystkich Egipcjan: «Udajcie się do Józefa i czyńcie, co wam powie». Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie spichlerze, w których było zboże, i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy. Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód wzmagał się na całej ziemi.

Poszli więc synowie Izraela wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża, bo głód był w Kanaanie.

Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju. Bracia Józefa, przybywszy do niego, oddali mu pokłon, padając na twarz. Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; jednak udał, że jest im obcy, i przemówił do nich surowo tymi słowami: «Skąd przyszliście?» Odpowiedzieli: «Z Kanaanu, aby kupić żywności». Józef rzekł do nich: «Jest tak, jak wam mówię: jesteście szpiegami! Takiej próbie będziecie poddani, na życie faraona!» I oddał ich pod straż na trzy dni.

A trzeciego dnia Józef rzekł do nich: «Uczyńcie to, jeśli chcecie ocalić życie – bo ja czczę Boga. Skoro jesteście uczciwi, niechaj jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, w którym was osadzono, wy zaś idźcie, zawieźcie zboże dla głodnych waszych rodzin. Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata waszego, aby się potwierdziły wasze słowa i nie spotkała was śmierć».

I tak uczynili. Mówili między sobą: «Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go! Dlatego spadło na nas to nieszczęście». Ruben zaś tak im wtedy powiedział: «Czyż nie mówiłem wam: Nie dopuszczajcie się przestępstwa względem tego chłopca; ale nie usłuchaliście mnie. Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew!»

Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza. Józef, odszedłszy więc od nich, rozpłakał się. Potem wrócił do nich i rozmawiał z nimi.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 33 (32), 2-3. 10-11. 18-19 (R.: por. 22)

Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie.

Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Refren.

Pan udaremnia zamiary narodów, *
wniwecz obraca zamysły ludów.
Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.

Refren.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Mk 1, 15

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 10, 1-7

Rozesłanie Dwunastu

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.

A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie»” (Mt 10,1-7).

 

Po raz pierwszy w Ewangelii uczniowie Jezusa zostają nazwani apostołami. To nie tylko nowy tytuł. To nowa tożsamość. Apostoł – po grecku apostolōn – oznacza posłańca, wysłannika. Kogoś, kto nie tylko zna swojego Mistrza, ale idzie, by dzielić się Jego słowem i obecnością. Zastanawia mnie, kogo Jezus wybrał. Dwunastu tak różnych ludzi: rybaków i celnika, zelotę-partyzanta i zdrajcę, ludzi prostych i bardziej obytych. Łączyło ich jedno – spotkali Jezusa i zostali przemienieni. Nie tylko przez naukę, ale przede wszystkim przez relację. To ona zmieniła ich sposób patrzenia, działania, kochania. To dla mnie nadzieja. Bo i dziś Jezus zaprasza bardzo różnych ludzi do swojej szkoły uczniów – także Ciebie, mnie – by byli blisko i by szli w Jego imię. Nie pyta, czy wszystko już mamy poukładane. Pyta, czy damy się poprowadzić. Czy zaryzykujemy i odpowiemy „tak” – choćby z drżeniem serca. Wspólnota Jezusa nie jest klubem dla idealnych. To miejsce dla tych, którzy chcą być blisko. Bo bliskość z Nim naprawdę przemienia. I czyni z nas nie tylko uczniów, ale świadków i apostołów.

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

14. tydzień zwykły
Wspomnienia: Świętych męczenników Augustyna Zhau Rong, prezbitera, i Towarzyszy

Prawosławni:

Dzień postny
Tychwińskiej Ikony Matki Bożej
Święci dnia:
Jan, biskup gocki (790)
Dawid Sołuński (ok. 540)
Dionizy, biskup Suzdala (1385)
Jerzy z Policznej (1918)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl/Kalendarz Trzech Religii

Nasze Konstytucje i Reguły zawierają niezawodne środki zbawienia 

 

Po kilku tygodniach podróży związanych z animacją charyzmatu i transatlantyckim przeniesieniu Katedry Studiów Oblackich Kusenbergera z San Antonio do Rzymu, święty Eugeniusz jest gotowy, aby ponownie do nas przemówić.

W kaplicy Domu Generalnego w Rzymie mamy przywilej posiadania figury Niepokalanego Poczęcia, czule nazywanej oblacką Madonną. To właśnie podczas modlitwy przed tą figurą Eugeniusz doświadczył mistycznego przeżycia. Otrzymał zapewnienie, że to maleńkie zgromadzenie zakonne zostało pobłogosławione przez Boga i że pomimo wszystkich utrapień, których doświadczało, zawiera ziarno wielkiego drzewa, które rozkwitnie. Patrząc na rodzące się zgromadzenie oblatów, zawołał:

 

Uważałem je za dobre. Wszystko mi się w nim podobało. Kochałem jego reguły, jego statuty. Jego posługa wydawała mi się wzniosła i tak naprawdę jest. Dostrzegałem w nim zapewnione, a nawet – jak mi się zdawało – niezawodne środki służące zbawieniu. 

 

List do o. Henryka Tempiera, 15.08.1822, w: PO I, t. VI, nr 86.

 

W związku z 200. rocznicą aprobaty i zatwierdzenia przez Kościół naszej oblackiej Reguły rozważałem artykuły Konstytucji i Reguł z perspektywy świętego Eugeniusza. Przyjrzeliśmy się już pierwszym pięciu Konstytucjom. Ze względu na ich znaczenie w rozumieniu naszego charyzmatu, zapraszam, aby ze świętym Eugeniuszem ponownie się im przyjrzeć i odkryć w nich niezawodny środek zbawienia.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI