Kalendarz liturgiczny na piątek 23 sierpnia 2024 r.

piątek 23 sierpnia 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE
Ez 37, 1-14

Duch daje życie

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela

Spoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe.

I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia?» Odpowiedziałem: «Panie Boże, Ty to wiesz».

Wtedy rzekł On do mnie: «Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha, byście ożyły. Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha, byście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan».

I prorokowałem, jak mi polecono, a gdy prorokowałem, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do siebie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha.

I powiedział On do mnie: «Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i tchnij na tych pobitych, aby ożyli».

Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach – wojsko bardzo, bardzo wielkie.

I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, znikła nadzieja nasza, już po nas. Dlatego prorokuj i mów do nich:

Tak mówi Pan Bóg:
Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam» – mówi Pan Bóg.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 107 (106), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 1)

Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
albo: Alleluja.

Tak niech mówią odkupieni przez Pana, *
których wybawił z rąk przeciwnika
i których zgromadził z obcych krain, *
ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

Refren.

Błądzili na pustynnym odludziu, *
do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
Cierpieli głód i pragnienie *
i wygasało w nich życie.

Refren.

W swoim utrapieniu wołali do Pana, *
a On ich uwolnił od trwogi.
I powiódł ich prostą drogą, *
aż doszli do miasta zamieszkałego.

Refren.

Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich,
bo głodnego nasycił, *
a łaknącego napełnił dobrami.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Ps 25 (24), 4b. 5a

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami,
prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Mt 22, 34-40

Największe przykazanie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»

On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?». On mu odpowiedział: «’Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem’. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: ‘Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego’. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy»” (Mt 22,34-40). 

 

Jako chrześcijanie mamy być specjalistami od miłowania – i to tu i teraz, a nie tam i potem. Łatwo nam miłować kogoś, kto żyje daleko w Afryce czy Azji. Najtrudniej miłować kogoś, kogo znamy: żonę, męża, dzieci, współbraci, szefa i współpracowników w pracy, kolegów w szkole czy z uczelni… i realizować tę miłość w praktyce, chociażby przez dzielenie się tym, co mamy, służbę kosztem swojego wypoczynku… Na początku chrześcijaństwa niewierzący, jak pisze Tertulian, nawracali się, widząc miłość, która królowała wśród chrześcijan: „Patrzcie – mówili – jak oni się miłują” (por. Apologetico, 39 §7). Prośmy Boga o pomoc, abyśmy miłowali nie tylko „na pokaz” czy „za coś”, ale także „pomimo czegoś”, abyśmy dzięki temu stawali się wiarygodniejsi. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

20. tydzień zwykły
Wspomnienia: Świętej Róży z Limy (dz); Błogosławionego Władysława Findysza (prez)

Prawosławni:

Dzień postny
Święci dnia:
Wawrzyniec, archidiakon z Rzymu
Sykstus II, papież rzymski (258)
Felikssim, diakon rzymski (258)
Agapit, diakon rzymski (258)
Roman, diakon rzymski (258)
Ławrencjusz, saloita (1515)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

Dzień Modlitwy

Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Udało się im zacząć misję wśród Indian

Misjonarze oblaci z Oregonu byli zaangażowani w pierwszą ewangelizację i dlatego nie mieli dochodów. Polegali na dotacjach z Dzieła Rozkrzewiania Wiary, do którego pisał Eugeniusz:

Napiszę później o potrzebach Oregonu. Tam misjonarze proszą was o pomoc nie po to, by budować piękne kościoły, jak to ma miejsce w Stanach Zjednoczonych, ale by stawiać baraki, dla schronienia się w chłodnej porze roku i zdobyć jakieś pożywienie, a nie umrzeć z głodu. Udało się im zacząć misję wśród Indian i zgromadzić ich wokół siebie, gdy nieszczęsna wojna z Amerykanami zniweczyła tę nadzieję. Pisali mi, iż mają zamiar udać się w głąb lądu i być poza zasięgiem walki, i pełnić swą wielką misję tam, gdzie nie ma tylu przeszkód. Oby Bóg ich zachował od innych niebezpieczeństw! (Do Panów z Rady Głównej Dzieła Rozkrzewiania Wiary, 24.10.1848, w: PO I, t. V nr 115).

Osoby, które nie mają pewności, że zostaną nakarmione, ubrane i będą miały zapewnione mieszkanie, o ile są gotowe na śmierć, nie mają innego rozwiązania niż praca (Tatsuhiko Takimoto).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI