Kalendarz liturgiczny na czwartek 6 lutego 2025 r.

czwartek 6 lutego 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Hbr 12, 18-19. 21-24

Nowe Przymierze

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Nie przyszliście do namacalnego i płonącego ognia, do mgły, do ciemności i burzy ani też do grzmiących trąb i do takiego dźwięku słów, iż wszyscy, którzy go usłyszeli, prosili, aby do nich nie mówił. A tak straszne było to zjawisko, iż Mojżesz powiedział: «Zatrwożony jestem i drżę».

Wy natomiast przyszliście do góry Syjon, do miasta Boga żywego – Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zgromadzenie, i do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy już doszli do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu – Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż krew Abla.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 48 (47), 2-3b. 3c-4. 9. 10-11 (R.: por. 10)

Refren: W swojej świątyni łaskę okazałeś.

Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście Boga naszego.
Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.

Refren.

Góra Syjon, kres północy, *
jest miastem wielkiego Króla.
Bóg w zamkach swoich *
okazał się obroną.

Refren.

Co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy *
w mieście Pana Zastępów,
w mieście naszego Boga. *
Bóg je umacnia na wieki.

Refren.

Rozważamy, Boże, łaskawość Twoją *
we wnętrzu Twojej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, †
tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Mk 1, 15

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mk 6, 7-13

Rozesłanie Dwunastu

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».

I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».

Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6,7-13). 

 

Pierwsze posłanie uczniów do dzielenia się wiarą. Bez torby, pieniędzy, jedzenia. Może po to, aby doświadczyli tego, że nie trzeba mieć wiele, nie trzeba organizować wielkich inicjatyw, aby dzielić się wiarą. To podpowiedź i dla nas. Czasem wystarczy uśmiechnąć się, wysłuchać, podzielić kanapką czy jakimś groszem…

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

4. tydzień zwykły
Wspomnienia:

Świętych męczenników Pawła Miki i Towarzyszy (wspomnienie)
I Czwartek Miesiąca

Prawosławni:

Święci dnia:
Anastazy Perski (682)
Ksenia Rzymianka (V)
Ksenia Petersburska (XIX)
Macedoniusz Pustelnik (ok. 420)
Babilas Sycylijski (III)
Tymoteusz, uczeń Babilasa (III)
Agapit, uczeń Babilasa (III)
Zosima (VI)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Cóż począć z tego typu duszami?

Nie wszyscy, którzy przybyli, aby wstąpić do oblatów, odznaczali się zapałem misyjnym, aby udać się na misje zagraniczne. Eugeniusz cytuje jednego z nich:

To ancymonek z tego Palle. To wzór świętej obojętności…! „Och, mój ojcze, niech ojciec mi pozwoli, abym ojcu powiedział, że odczuwam ogromny wstręt do obcych krajów, a zwłaszcza do Anglii. Nie umiem ani jednego słowa po angielsku i sądzę, że nigdy nie będę umiał, nie mam żadnego talentu do języków itd. Przewielebny Ojcze, proszę, aby mnie ojciec uwolnił od tego brzemienia… Ależ proszę, jest tylu innych, których całkowicie by ojciec uszczęśliwił, a ja byłbym nieszczęśliwy, przebywając z dala od Francji, nie rozumiejąc ani słowa z ich języka, przez tak długi czas byłbym nieprzydatny i daleko od ojca… Cała reszta jest utrzymana w tym tonie. Kończy: „Och! Niech ojca odpowiedź wyświadczy mi przysługę. Czekam na nią niczym jak na życiodajną rosę, która sprawi, że rozkwitnie moja dusza schnąca z przerażenia”.

Czy kiedykolwiek usłyszano coś bardziej godnego pożałowania? Cóż począć z tego typu duszami?

Na szczęście większość oblatów miała bardziej otwarte serca:

Niech mój duch szybko oprze się na tym wspaniałym o. Arnoux. Ani słowa skargi, żadnej najmniejszej uwagi. Matka, kraj, nic z tego nie wzbudzało jego sprzeciwu. Idzie, ponieważ wzywa się go. Niech Bóg błogosławi podobnych członków i niech obdarzy nas wieloma takimi! (List do o Casimira Auberta wizytatora w Anglii, 12.05.1849, w: PO I, t. III, nr 25).

Z rybaków ludzi staliśmy się strażnikami akwarium (Paul Harvey).

Niech w ten sposób nikt nigdy nie mówi o członkach charyzmatycznej rodziny oblackiej, której wyróżnikiem jest oblacja.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI