Kalendarz liturgiczny na wtorek 4 marca 2025 r.

wtorek 4 marca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Syr 51,13-20

Szukanie prawdziwej mądrości

Czytanie z Księgi Syracydesa

Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.

Z powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me się w niej rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.

Postąpiłem w niej, a Temu, który dał mi mądrość, chcę oddać cześć. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznałem wstydu.

Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo. Ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem.

Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki czystości. Z nią od początku zyskałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 16,1-2a i 5.7-8.11

Refren: Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem.

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mnie nie zachwieje.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.

DRUGIE CZYTANIE

(tylko w kościołach, w których obchodzona jest uroczystość)
Flp 3,8-14

Nieustanne dążenie do doskonałości

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Bracia:
Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.

Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim, nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze, przez poznanie Jego: zarówno mocy zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.

Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.

Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Łk 21,36

Chwała Tobie, Słowo Boże

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli godnie stanąć przed Synem Człowieczym.

Chwała Tobie, Słowo Boże

EWANGELIA

Łk 12,35-40

Gotowość na spotkanie z Chrystusem

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi oczekujących swego Pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.

Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.

A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”.

Oto słowo Pańskie.

albo:

EWANGELIA

J 15,9-17

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.

Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali»” (J 15,9-17).

Święto Kazimierza, królewicza. Jezus zaprasza nas do odkrycia tego, że nie jesteśmy Jego sługami, a ludźmi bardzo Mu bliskimi, nie randomowo-przypadkowymi, ale tymi, za których On z miłości oddał życie – i co więcej – zrobiłby to powtórnie i powtórnie. To doświadczenie bycia umiłowanym przez Boga jest przemieniające na drogach wiary. Ono powoduje, że zaczynamy rozumieć, iż jako chrześcijanie mamy być specjalistami od miłości – i to tej ukrzyżowanej. Miłości, która jest skierowana do wszystkich bez wyjątku, także do wrogów. Miłości dojrzałej, bo nie tylko „za coś”, ale też „pomimo czegoś”. Miłości „objawiającej się” służbą, pomaganiem. Bądźmy też specjalistami od budowania dobrych relacji z Bogiem, z innymi ludźmi, z sobą samym.

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

8. tydzień zwykły
Wspomnienia: Świętego Kazimierza, królewicza (święto)

Prawosławni:

Dzień postny
Czytanie Kanonu świętego Andrzeja z Krety
Święci dnia:
Archip (I)
Rabulas, mnich (530)
Makary Wyznawca, kapłan antiocheński (363)
Eugeniusz Wyznawca, kapłan antiocheński (363)
Dosyteusz z Palestyny (VII)
Hezychiusz z Adrianopola (305-311)
Teodor z Adrianopola (305-311)
Maksym z Adrianopola (305-311)
Appia (I)
Filomen (I)
Mesrop Tłumacz (439-440)

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Ramadan

Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Pozyskają nowe tereny dla nawracania

Spoglądając na Cejlon, pamiętamy, że pierwsi czterej oblaci przybyli tam w 1847 r. w celu ożywienia wiary katolików, którzy ją porzucili i nawrócenia ponad miliona ludzi, którzy nie znali Jezusa Chrystusa.

Ojciec Semeria zawsze współpracował z biskupem Bettachinim, który uczynił go swoim sekretarzem. Zgodził się, aby biskup Bettachini umieścił trzech księży w trzech misjach znacznie od siebie oddalonych: ojciec Semeria był w Dżafnie na północy, ojciec Ciamin w Mantotte na zachodzie i ojciec Keating w Batticaloa na wschodzie. Nie wiemy, gdzie posługiwał brat Steffanis. Później ojciec Semeria miał dopilnować, aby misjonarze mieszkali po dwóch na misji. Kiedy w 1949 r. przybyła druga grupa, ojcowie Semeria i Le Bescou byli w Dżafnie, ojcowie Ciamin i Leydier w Point Pedro, a ojcowie Keating i Mouchel w Batticaloa. Dwóch kolejnych miało przybyć w 1850 r.

Dodam, że dziesięciu misjonarzy oblatów jest w wikariacie Dżafna, na Cejlonie. Dołączą inni, gdy Stolica Apostolska da ten wikariat Zgromadzeniu. Pozyskają nowe tereny misyjne dla nawracania niewiernych, ich cel to także prowadzenie szkół i utworzenie seminarium duchownego (List do kardynała Fransoniego, prefekta Kongregacji Propaganda Fide, 25.07.1850, w: PO I, t. V, nr 16).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI