Kalendarz liturgiczny na poniedziałek 17 marca 2025 r.

poniedziałek 17 marca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Dn 9, 4b-10

Wyznanie grzechów

Czytanie z Księgi proroka Daniela

O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań.

Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju.

U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali.

Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Ale Pan, Bóg nasz, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 79 (78), 5a i 8. 9. 11 i 13 (R.: por. Ps 103 [102], 10a)

Refren: Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów.

Czy wiecznie będziesz się gniewał? *
Nie pamiętaj nam win przodków naszych,
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie, *
gdyż bardzo jesteśmy słabi.

Refren.

Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, *
dla chwały Twojego imienia;
Wyzwól nas i odpuść nam grzechy *
przez wzgląd na swoje imię.

Refren.

Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie *
i mocą Twego ramienia ocal na śmierć skazanych.
My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody, †
będziemy wielbić Ciebie na wieki *
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. J 6, 63c. 68c

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

Łk 6, 36-38

Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.

Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie»” (Łk 6,36-38). 

 

To wielkopostne Słowo mnie oskarża. Widzę, jak mało we mnie Boga, Ewangelii, chrześcijaństwa. Za mało. Jezusowi nie chodzi o teoretyzowanie, bo przecież wiemy, jak to nasze chrześcijaństwo powinno wyglądać, zresztą w tym „wiedzeniu” jesteśmy naprawdę dobrzy. Chodzi o konkret życia: o to, by nie potępiać, nie osądzać, nie oczerniać, a być miłosiernym, dzielić się, przebaczać, służyć, szanować, wprowadzać pokój i jedność… i to względem wszystkich, bez wyjątku. Proszę Boga, abym ja, abyśmy my dojrzewali w swoim chrześcijaństwie, w życiu Bogiem i Ewangelią. Abyśmy potrafili, krok po kroku, wprowadzać miłosierną miłość w życie. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

2. tydzień Wielkiego Postu
Wspomnienia: Świętego Patryka (bp)

Prawosławni:

Dzień postny
III tydzień Wielkiego Postu
Święci dnia:
Gerazym znad Jordanu (475)
Paweł z Ptolemais (ok. 273)
Julianna z Ptolemais (ok. 273)
Jakub Postnik (VI)
Bazyli, książę rostowski (1238)
Daniel, książę moskiewski (1303)
Grzegorz, biskup Konstancji Cypryjskiej (XIII)
Wacław, Wiaczesław, książę Czeski (938)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

Ramadan

Źródło: wiara.pl/Kalendarz Trzech Religii

Reguła jest jak nauczyciel prowadzący nas do przyjęcia krzyża

Czyż mogę zapomnieć te gorzkie łzy, jakie na widok krzyża popłynęły z moich oczu w ów Wielki Piątek? (Zapiski z rekolekcji odprawionych w grudniu 1814, w: PO I, t. XV, nr 130).

Na widok krzyża Eugeniusz zdał sobie sprawę, że był biedny i że potrzebował Zbawiciela. Jego lata „poszukiwania szczęścia” w końcu znalazły swój sens i cel. Reszta jego długiego i bogatego w wydarzenia życia i posługi była skupiona na krzyżu, aby wszystkich przyciągnąć do tej samej zbawczej wizji.

Reguła oblacka staje się nauczycielem, który prowadzi każdego członka naszej charyzmatycznej rodziny do przyjęcia krzyża i ofiarowanego nam zbawienia. Kto przyjmuje krzyż, automatycznie przyjmuje Zbawiciela. Nosimy go z dumą i jest dla nas zachętą, abyśmy orędzie zbawienia nieśli innym.

Za każdym razem, gdy patrzę na mój oblacki krzyż, przypomina mi się figura Jezusa, której ramiona zostały oderwane podczas wojny i nigdy nie zostały zastąpione, a na której widnieje tabliczka z przesłaniem: „Nie mam innych ramion, jak tylko Twoje”.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI