Kalendarz liturgiczny na wtorek 30 grudnia 2025 r.

wtorek 30 grudnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE
1 J 2, 12-17

Kto wypełnia wolę Bożą, trwa na wieki

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście złego.

Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca, napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku, napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, a zwyciężyliście złego.

Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia, pochodzi nie od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 96 (95), 7-8. 9-10 (R.: por. 11a)

Refren: Niebo i ziemia niechaj się radują.

Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
Oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Refren.

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, †
on świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Łk 2, 36-40

Anna mówiła o Jezusie wszystkim, którzy oczekiwali Mesjasza

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Rodzice przynieśli dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.

A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim” (Łk 2,36-40).

 

Rodzice ziemscy Jezusa – Maryja i Józef – zachowują przepisy prawa, są prawomyślnymi żydami. W związku z tym, gdy nadszedł ósmy dzień po narodzeniu Chrystusa, obrzezali Go, a gdy nadszedł 40 – zanieśli pierworodnego do świątyni, aby Go ofiarować Bogu. Druga piękna bohaterka sceny ofiarowania Jezusa w świątyni, Anna, stoi obok Symeona. Jak i on była w podeszłym wieku, grubo po osiemdziesiątce. Żyła blisko Boga i świątyni. Pod koniec życia spotkała Mesjasza. Rozpoznała Go trafnie w małym dziecku. Poruszona: „sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem”. Imię Anna (hebr. Channah) znaczy „łaska” lub „pełna wdzięku”. Ewangelista Łukasz celowo wspomina, że była „z pokolenia Asera” – jednego z najmniejszych i najbardziej zapomnianych plemion Izraela, którego ziemie leżały na dalekiej północy. To ważne, bo pokazuje, że w Jezusie Bóg przychodzi do całego Izraela, także jego „zapomnianych części”, wykluczanych. Oby i tak było z nami, chrześcijanami, obyśmy potrafili jak Ona rozpoznawać Boga w sakramentach i w Jego Słowie, ale też w drugim człowieku, szczególnie tym z „marginesu”, i w przyrodzie… Abyśmy przez sposób życia, gdy trzeba to i czasem słowem, jak Ona, mówili o Nim wszystkim o Jezusie. Że jest, kocha, troszczy się i nie pozostawia nas samym sobie…

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

Oktawa Narodzenia Pańskiego
Wspomnienia: Świętego Eugeniusza (bp)

Prawosławni:

Dzień postny
Święci dnia:
Daniel (600 r. BC)
Ananiasz Babiloński (600 r. BC)
Azariasz Babiloński (600 r. BC)
Mizael Babiloński (600 r. BC)
Daniel Wyznawca (X)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Będziemy także bardzo kochać naszych przyjaciół

Po wielu tygodniach nieobecności wśród oblatów we Francji, Eugeniusz wyraził swoje rozczarowanie powolnym tempem działań w Rzymie i tym, jak bardzo tęsknił za swoją wspólnotą.

Gdybym ufał sobie, miałbym już dość Rzymu. Nie mogę się przyzwyczaić do życia w odosobnieniu od tych, których kocham. Z dala od nich nie odczuwam żadnej radości. Och, jak dobrze będziemy się czuli w niebie, gdy będziemy wszyscy razem! Wówczas nie będzie już podróży ani rozstania, a choć zanurzeni w Bogu, będziemy także – i to bardzo – kochać naszych przyjaciół. Oglądanie Boga nie przeszkadzało Jezusowi Chrystusowi kochać ludzi, a wśród nich jednych bardziej niż drugich. Oto pierwowzór, czy to się podoba, czy nie wyrafinowanym mistykom, którzy ze względu na dążenie do doskonałości chcieliby nas obdarzyć inną naturą, ale ta z pewnością nie mogłaby dorównać tej, jaką mamy od Boga. Tak już jest, że nie ma dla mnie szczęścia, gdy jestem oddalony od swoich! Niech Ojciec na tej podstawie osądzi, jak muszę się smucić, patrząc jak tutaj sprawy się toczą. To kraj, w którym jest dziewięć miesięcy wakacji w ciągu roku. Konsekwentnie więc sprawy załatwia się powoli (List do o. Tempiera, 9.12.1825, w: PO I, t. VI, nr 211).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI