Kalendarz liturgiczny na piątek 20 września 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE

1 Kor 15, 12-20

Zmartwychwstanie Chrystusa i nasze

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Jeżeli głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. Okazuje się bowiem, że byliśmy fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstaną, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił Chrystusa.

Jeśli umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w waszych grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.

Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 17 (16), 1bcd. 6-7. 8 i 15 (R.: por. 15b)

Refren: Gdy zmartwychwstanę, będę widział Boga.

Rozważ, Panie, moją słuszną sprawę, *
usłysz me wołanie,
wysłuchaj modlitwy *
moich warg nieobłudnych.

Refren.

Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz, *
nakłoń ku mnie swe ucho, usłysz moje słowo.
Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, †
Zbawco tych, którzy się chronią przed wrogiem *
pod Twoją prawicę.

Refren.

Strzeż mnie jak źrenicy oka, *
ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł.
A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, *
ze snu powstając, nasycę się Twoim widokiem.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. Mt 11, 25

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Łk 8, 1-3

Niewiasty wspierają Jezusa ze swojego mienia

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia” (Łk 8,1-3). 

Ewangelista przypomina czytelnikom, że misją Jezusa jest nauczanie i głoszenie Ewangelii. W tym procesie towarzyszą mu apostołowie, pozostali uczniowie, ale i kilka kobiet, które są przy Nim. Te kobiety „z Galilei” będą towarzyszyć Jezusowi aż do Jego śmierci, pogrzebu i pierwsze zobaczą pusty grób, słysząc o zmartwychwstaniu. Łukasz z imienia wymienia trzy, ale było „wiele innych”. Kobiety mają wielką, niezastąpioną rolę w historii zbawienia, a ta Ewangelia to potwierdza. Jezus akcentuje, jak ważne i niezbędne są kobiety – na świecie, w Kościele i w ewangelizacji. Mają w niej udział. One czasem skuteczniej, bardziej wiarygodnie, przekazują wiarę. Jestem, jesteśmy Bogu wdzięczni za wielkie kobiety wiary, począwszy od Maryi, aż po „święte z sąsiedztwa” – jak mówi papież Franciszek. To one – mamy, żony, córki, babcie, przyjaciółki, siostry zakonne, znajome i nieznajome – ze spracowanymi rękami i sercem przekazywały i przekazują nam wiarę. Widać to chociażby w ławkach w kościołach i kaplicach. To nasze zadanie, aby je dostrzegać, doceniać i być za nie wdzięcznym Bogu.
Wrzos Marcin OMI

Jestem sługą wszystkich

Założyciel chętnie otrzymywał listy od oblatów z całego świata, w których opowiadali o ich misyjnych doświadczeniach.

Ile spraw miałby jednak Ojciec do powiedzenia mi o swojej dzielnicy St. Pierre i o posłudze, jaką spełnia wśród tej ludności, która tak was potrzebowała. Ale Ojciec upiera się, żeby pisać do mnie bardzo rzadko.

Prosząc ich, by pisali obszernie, wyjaśnił, że nie może pisać długich listów, ponieważ jest pochłonięty zarządzaniem diecezją i oblacką rodziną, która obecnie znajduje się na czterech kontynentach.

Niech ojciec nie wzoruje się na mnie. Ja jestem człowiekiem, który najmniej spełnia swoją wolę. Jestem sługą wszystkich, a moi zwierzchnicy tak dobrze nadużywają pozwolenia, że mi nie pozostawiają czasu na zrobienie czegokolwiek. Dlatego, gdybym chciał Ojcu napisać długi list, to przeszkadza mi w tym siła wyższa. Zresztą, muszę pisać do wszystkich! Jak Ojciec wie, moja obowiązkowa korespondencja rozciąga się na cztery strony świata. Niech więc Ojciec będzie trochę wspaniałomyślny w stosunku do swojego starego ojca. Niech bierze pod uwagę jego dobrą wolę i proszę nie wymagać, żeby Ojcu dotrzymał kroku w tym, co Ojciec może uczynić dla niego (List do o. Léonarda Bavette w Montréalu, 16.04.1849, w: PO I, t. I, nr 116).

Jeśli twoje działania inspirują innych do tego, by marzyć więcej, uczyć się więcej, robić więcej i stawać się kimś więcej, jesteś liderem (John Quincy Adams).

Właśnie taki był cel korespondencji Eugeniusza i jego relacji z rodziną oblacką.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI