Kalendarz liturgiczny na czwartek 26 września 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Koh 1, 2-11

Nic nowego pod słońcem

Czytanie z Księgi Koheleta

Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami – wszystko jest marnością.

Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem? Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy. Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje śpieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi. Ku południowi ciągnąc i ku północy zawracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia. Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.

Każde mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem. To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie, więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem. Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: «Patrz, to coś nowego» – to przecież istniało to już w czasach, które były przed nami. Nie ma pamięci o tych, co żyli dawniej, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie pozostanie wspomnienie u tych, co będą potem.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 90 (89), 3-4. 5-6. 12-13. 14 i 17 (R.: por. 1b)

Refren: Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczką.

Obracasz w proch człowieka *
i mówisz: «Wracajcie, synowie ludzcy».
Bo tysiąc lat w Twoich oczach †
jest jak wczorajszy dzień, który minął, *
albo straż nocna.

Refren.

Porywasz ich, stają się niby sen poranny, *
jak trawa, która rośnie:
rankiem zielona i kwitnąca, *
wieczorem więdnie i usycha.

Refren.

Naucz nas liczyć dni nasze, *
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał? *
Bądź litościwy dla sług Twoich!

Refren.

Nasyć nas o świcie swoją łaską, *
abyśmy przez wszystkie dni nasze
mogli się radować i cieszyć.
Dobroć Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami †
i wspieraj pracę rąk naszych, *
dzieło rąk naszych wspieraj!

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 14, 6

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Łk 9, 7-9

Herod chce zobaczyć Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał.

A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?». I starał się Go zobaczyć” (Łk 9,7-9). 

Herod chciał zobaczyć Jezusa, bo słyszał o tym, co On mówi – i nie tylko dlatego. Przekonujące dla niego było to, że słowa Jezusa były potwierdzane przez różnego rodzaju znaki: uzdrowienia, rozmnożenia chleba, wyrzucanie złych duchów, przemiany ludzi, przemianę wody w wino… Jak wielu ówczesnych zadawał sobie pytanie o tożsamość Jezusa, o to, Kim On jest. Tak nam, chrześcijanom, trzeba właśnie żyć, aby nasze życie budziło pytania. Tak przemieniać się przez Ewangelię, aby ludzie wątpiący i poszukujący chcieli zobaczyć i poznać Boga, który dokonał w naszym życiu takich rzeczy. Aby zobaczyli, że potrafimy kochać nieprzyjaciół i wrogów, przebaczać, wprowadzać pokój i jedność, służyć, pomagać wszystkim bez wyjątku, a nie tylko swoim, dzielić się… To droga do tego, abyśmy stawali się bardziej i bardziej wiarygodni. 

Marcin Wrzos OMI 

Są do usług wszystkich, nie ubiegają się o probostwa

Niektórzy członkowie kanadyjskiego duchowieństwa nieprzychylnie spoglądali na przybycie i posługę oblatów. Tak samo było we Francji, kiedy Eugeniusz założył zgromadzenie. Pisząc do biskupa Bourget z Montrealu, Eugeniusz przytoczył niektóre z tych skarg i kontynuował:

Miałbym dużo więcej do zacytowania Księdzu Biskupowi. Wolę jednak przejść do podziękowania za powołanie naszych dobrych ojców do posługi na swoim przedmieściu w Quebecu. Przyjaciel ks. de Charbonnela napisał mu z zadowoleniem o całym dobru, jakiego dokonali od czasu, gdy Ksiądz Biskup zlecił im troskę o te dusze, a mam nadzieję, że gdy mocno tam się osiedlą i gdy wspólnota będzie mogła tam się zebrać, dokonają dobra jeszcze więcej.

Niektórzy księża diecezjalni obawiali się, że oblaci odbiorą im parafie. Mianowanie biskupem Ottawy oblata Guiguesa w Ottawie spowodowało również ostrą falę krytyki.

Skąd więc ta zazdrość w stosunku do ludzi tak nieszkodliwych jak ci biedni oblaci Maryi? Są do usług wszystkich, nie ubiegają się o ich probostwa. Ponieważ jeden z nich wbrew swojej woli został wybrany na biskupstwo, prawdziwie misyjne, które może wypełnić tylko misjonarz, rozpętała się ogólna wrzawa, jakby każdemu z nich zabrano mitrę, której pragnął (List do biskupa Bourgeta z Montréalu, 10.05.1849, w: PO I, t. I, nr 117).

Gdziekolwiek czyni się dobro w imię Boga, moc zła próbuje je zniszczyć. Było to oczywiste w czasach Jezusa i tak było przez wieki. To grzech opanowuje ludzkie serca i sprawia, że wypowiadają słowa, które niszczą. Nikt nie jest od tego wolny.

Ponadto człowiek stworzony do wolności nosi w sobie ranę grzechu pierworodnego, który stale pociąga go ku złu i sprawia, że potrzebuje on odkupienia. Nauka ta jest nie tylko integralną częścią chrześcijańskiego Objawienia, ale ma również dużą wartość hermeneutyczną, gdyż pozwala zrozumieć ludzką rzeczywistość. Człowiek dąży do dobra, ale jest również zdolny do zła (Jan Paweł II, Centesimus Annus, nr 25).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI