Kalendarz liturgiczny na wtorek 26 listopada 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Ap 14, 14-20

Sąd ostateczny jako żniwo i winobranie

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem: oto biały obłok – a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie i w ręku ostry sierp. I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: «Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!» A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta.

I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp. I wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i donośnie zawołał do trzymającego ostry sierp: «Zapuść Twój ostry sierp i poobcinaj grona winorośli ziemi, bo jagody jej dojrzały!» I rzucił anioł swój sierp na ziemię, i obrał z gron winorośl ziemi, i wrzucił je do tłoczni Bożego gniewu – ogromnej. I wydeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni krew wytrysnęła aż po wędzidła koni na odległość tysiąca i sześciuset stadiów.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 96 (95), 10. 11-12. 13 (R.: por. 13ab)

Refren: Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię.

Głoście wśród ludów, *
że Pan jest królem.
On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Refren.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ap 2, 10c

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bądź wierny aż do śmierci,
a dam ci wieniec życia.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Łk 21, 5-11

Zapowiedź zburzenia świątyni

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».

Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»

Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».

Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?». Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: ‘To ja jestem’ oraz ‘Nadszedł czas’. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie»” (Łk 21,5-11). 

W ostatnich dwóch-trzech tygodniach kolejny raz słyszymy proroctwo Jezusa o zniszczeniu świątyni w Jerozolimie i samego miasta. Tak się stało. Świątynia została zniszczona 4 sierpnia 70 r. Po nieudanym powstaniu Izraelitów, Rzymianie – po oblężeniu miasta – zburzyli ją. Dla Żydów była to tragedia. Przecież w świątyni, w miejscu nazwanym „najświętszym ze świętych”, był wg ich tradycji religijnej obecny Bóg. Była obrazem umiejętności technologicznych i bogactwa Żydów (zbudowana była z białego kamienia i z daleka wyglądała jak okryta śniegiem góra). W tym kontekście słowa Jezusa są dla ówczesnych skandalem. Zapowiedź zniszczenia świątyni, w ich rozumieniu, była równoznaczna z tym, że Mistrz z Nazaretu przepowiadał coś strasznego – między nimi miało nie być Boga. Ten obraz może być też obrazem naszej wewnętrznej świątyni, w której jest Bóg. Oby nigdy Go tam nie zabrakło. Oby był On, a nie zło i nienawiść. 

Marcin Wrzos OM

Obecność Maryi w życiu seminarzysty

Kilka dni po przyjeździe do seminarium w celu podjęcia studiów teologicznych, Eugeniusz napisał do swej babci:

Obecnie mogę wam mówić tylko o życiu, jakie prowadzimy podczas rekolekcji, które na nieszczęście dobiegają końca. Kończymy je jutro świętem, które dodaje splendoru i jest właściwe dla seminarium, to jest świętem życia wewnętrznego Najświętszej Dziewicy, które rozlewa woń i jest własnym świętem seminarium, to znaczy świętem wszystkich cnót i największych cudów Wszechmocnego. Co za wspaniałe święto! A jak bardzo będę się cieszył z Najświętszą Dziewicą ze wszystkich wspaniałości, których Bóg w Niej dokonał! Och! Jaki obrońca przy Bogu! Oddajmy się Jej; Ona jest chwałą waszej płci. Przyrzekamy, że tylko za Jej pośrednictwem chcemy iść do Jej Syna i wszystkiego oczekujemy od Jej potężnego wstawiennictwa (List do babci, 18.10.1808, PO I, t. XIV, nr 29).

Jego pobożność maryjna nigdy nie była oddzielona od Jezusa. Maryja nigdy nie była oddzielona od swego Syna. Ona była wspaniałym narzędziem dającym świadectwo o cudach, jakich Bóg dokonał w niej oraz poprzez pokorę wcielenia. Przez swój przykład i wstawiennictwo zawsze skupiała się na Jezusie.

Niewiasto, oto syn twój (J, 19,25-27). Słowa wypowiedziane z wysokości Krzyża mówią o tym, że macierzyństwo Matki Chrystusa znajduje swoją „nową” kontynuację w Kościele i przez Kościół, jakby symbolicznie obecny i reprezentowany przez Jana (Jan Paweł II, Redemptoris Mater, nr 24).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI