Kalendarz liturgiczny na poniedziałek 30 grudnia 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE

1 J 2, 12-17

Kto wypełnia wolę Bożą, trwa na wieki

Czytanie z Pierwszego listu świętego Jana Apostoła

Piszę do was, dzieci,
że dostępujecie odpuszczenia grzechów
względu na Jego imię.
Piszę do was, ojcowie,
że poznaliście Tego, który jest od początku.
Piszę do was, młodzi,
że zwyciężyliście Złego.
Napisałem do was, dzieci,
że znacie Ojca,
napisałem do was, ojcowie,
że poznaliście Tego, który jest od początku,
napisałem do was, młodzi,
że jesteście mocni
i że nauka Boża trwa w was,
i zwyciężyliście Złego.
Nie miłujcie świata
ani tego, co jest na świecie.
Jeśli kto miłuje świat,
nie ma w nim miłości Ojca.
Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc:
pożądliwość ciała, pożądliwość oczu
i pycha tego życia
nie pochodzi od Ojca, lecz od świata.
Świat zaś przemija,
a z nim jego pożądliwość;
kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.

Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 96 (95), 7-8a. 8b-9. 10 (R.: 11a)

Refren: Niebo i ziemia niechaj się radują.

Oddajcie Panu, rodziny narodów, †
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę, *
oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu.

Przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce, †
uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.

Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, †
On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu,
bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA

Łk 2, 36-40

Anna mówiła o Jezusie wszystkim, którzy oczekiwali Mesjasza

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą.
Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim” (Łk 2,36-40). 

Rodzice ziemscy Jezusa – Maryja i Józef – zachowują przepisy prawa, są prawomyślnymi żydami. W związku z tym, gdy nadszedł ósmy dzień po narodzeniu Chrystusa, obrzezali Go, a gdy nadszedł 40 – zanieśli pierworodnego do świątyni, aby Go ofiarować Bogu. Druga piękna bohaterka sceny ofiarowania Jezusa w świątyni – Anna – stoi obok Symeona. Jak i on była w podeszłym wieku, grubo po osiemdziesiątce. Żyła blisko Boga i świątyni. Pod koniec życia spotkała Mesjasza. Rozpoznała Go trafnie w małym dziecku. Czuła spełnienie życiowe, zadowolenie. Stała się przez swoje słowa znakiem obecności Boga – Jezusa – w świątyni. Oby i tak było z nami, chrześcijanami – abyśmy potrafili rozpoznawać Boga w sakramentach i w Jego Słowie, ale też w drugim człowieku, szczególnie tym z „marginesu”, i w przyrodzie… Abyśmy potrafili po Jego „rozpoznaniu” żyć, z dnia na dzień bardziej i bardziej, Ewangelią, stawać się Jego znakiem w świecie. To dziś, gdy nasza wiarygodność kościelna jest nadszarpnięta, jest bardzo potrzebne.

Marcin Wrzos OMI 

Boski Zbawiciel bardziej jest wielbiony w sakramencie swej miłości

Biskup diecezji Dijon prosi mnie o informacje odnośnie do stowarzyszenia adoratorów Najświętszego Sakramentu, które zatwierdziłem 30 czerwca 1848 r. Odpowiedziałem mu, że rzeczywiście zatwierdziłem stowarzyszenie adoratorów Najświętszego Sakramentu, bo widzę budującą postawę krzewicieli tego nabożeństwa. Są to osoby pobożne i przywiązują wielką wagę do powodzenia ich misji. Początkowo obawiałem się, by to nowe stowarzyszenie nie zaszkodziło temu, które od dawna działa w mojej diecezji, złączonemu z instytutem sióstr od Najświętszego Sakramentu, których dom macierzysty znajduje się w Marsylii; lecz jedno nie stanęło na przeszkodzie drugiemu i Boski Zbawiciel bardziej jest wielbiony w sakramencie swej miłości (Dziennik, 04.11.1849, w: PO I, t. XXII).

Aby zaspokoić duchowe i materialne potrzeby swojej diecezji, biskup Eugeniusz założył liczne stowarzyszenia świeckich zajmujące się konkretnymi aspektami jego posługi. Dzięki jego pobożności eucharystycznej łatwo można zrozumieć, dlaczego tak wiele sił wkładał w szerzenie tego nabożeństwa.

Czas przeżyty z Jezusem w Najświętszym Sakramencie jest najlepszym czasem, jaki kiedykolwiek spędzisz na ziemi. Każda chwila spędzona z Jezusem pogłębi twoje zjednoczenie z Nim i sprawi, że twoja dusza będzie na zawsze chwalebniejsza i piękniejsza w niebie, a także przyczyni się do wprowadzenia wiecznego pokoju na ziemi (Matka Teresa z Kalkuty).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI