Kalendarz liturgiczny na piątek 14 marca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Ez 18, 21-28

Bóg nie chce śmierci grzesznika

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela

Tak mówi Pan Bóg:
«Jeśliby występny porzucił wszystkie swoje grzechy, które popełniał, a strzegłby wszystkich moich ustaw i postępował według prawa i sprawiedliwości, żyć będzie, a nie umrze: nie będą mu policzone żadne grzechy, jakie popełnił, lecz będzie żył dzięki sprawiedliwości, z jaką postępował. Czyż tak bardzo miałoby mi zależeć na śmierci występnego – mówi Pan Bóg – a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył?

A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości, którym się oddaje występny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu policzony, ale umrze on z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił.

Wy mówicie: „Sposób postępowania Pana nie jest słuszny”. Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne?

Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. A jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 130 (129), 1b-2. 3-4. 5-7a. 7b-8 (R.: por. 3)

Refren: Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, *
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl swe ucho *
na głos mojego błagania.

Refren.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, *
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia, *
aby Ci służono z bojaźnią.

Refren.

Pokładam nadzieję w Panu, †
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie, *
dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka *
niech Izrael wygląda Pana.

Refren.

U Pana jest bowiem łaska, *
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela *
ze wszystkich jego grzechów.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ez 18, 31ac

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Mt 5, 20-26

Pojednaj się najpierw z bratem swoim

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego.

Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.

Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: ‘Nie zabijaj!’; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: ‘Raka’, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: ‘Bezbożniku’, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza»” (Mt 5,20-26). 

Zajrzyjmy do Ewangelii. To trzecia część ewangelicznego, radykalnego „Kazania na górze”. Znajduje się zaraz po błogosławieństwach i po nazwaniu ubogich, cierpiących i płaczących światłem świata – i ten tekst powinien także mnie, nas zawstydzać. Jezus mówi, że nie przyszedł znieść Prawa (przykazania miłości, dekalog), ale je wypełnić. Zaprasza w Wielkim Poście do uznania ich za swoje, do uznania za receptę na spełnione i szczęśliwe życie, do życia nimi najbardziej szczegółowo jak tylko się da. Daje w Ewangelii kilka przykładów tego, o jaką szczegółowość chodzi, nie o puste deklaracje. Nie oceniajmy, nie nazywajmy nikogo głupim (Raka), mamy być pojednani na poziomie „pro” – bo mamy pójść pojednać się z drugim człowiekiem – nie tylko wtedy, kiedy my obiektywnie wykroczyliśmy przeciwko niemu lub on ewidentnie zawinił, ale trzeba nam się pogodzić nawet wtedy, kiedy on ma coś przeciwko nam, nie zawsze z naszej winy… Chrystus zaprasza do przejścia z poziomu „nie kradnę, nie zabijam, kocham wszystkich i jestem w porządku” na poziom szczegółu: umycie chorego rodzica w domu, nieocenianie, udzielanie pomocy komuś randomowemu, a nie realizację własnego planu czy wypoczynku. 

Marcin Wrzos OMI 

Reguła jest wyrazem doświadczenia Eugeniusza o naszym ukrzyżowanym Zbawicielu

Życie Eugeniusza zmieniło się u stóp krzyża, kiedy zdał sobie sprawę, że jest ubogi i potrzebuje Zbawiciela. Następnie zauważył ubóstwo ludzi we Francji, a później na całym świecie, ponieważ nie znali Jezusa Chrystusa-Zbawiciela i Towarzysza na drodze życia. Z tego powodu Bóg powołał go, by został kapłanem, a następnie zaprosił innych do przyłączenia się, w perspektywie czasu, do jego rodziny oblackiej.

Pierwszy artykuł pierwszej Reguły (1818) odzwierciedla drogę Eugeniusza:

Celem Instytutu Misjonarzy Prowansji jest przede wszystkim stworzenie grupy kapłanów diecezjalnych, którzy żyją we wspólnocie i starają się naśladować cnoty i przykłady naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa (Reguła z 1818 r.).

Racją bytu naszej charyzmatycznej rodziny oblackiej jest naśladowanie Jezusa Chrystusa i głoszenie Ewangelii ubogim. Każdy z nas we właściwy sobie sposób jest wezwany do dzielenia się w prostocie serca swoim doświadczeniem bliskości Zbawiciela. Dzięki świadectwu naszego życia głosimy Dobrą Nowinę tym, którzy potrzebują Chrystusa. W 1826 r. Kościół oficjalnie uznał, że nasze Reguły dostarczają nam sposobów, aby tę misję wypełnić.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI