Kalendarz liturgiczny na wtorek 15 kwietnia 2025 r.

wtorek 15 kwietnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Iz 49, 1-6

Zbawienie dotrze aż do krańców ziemi

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Posłuchajcie mnie, wyspy! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.

I rzekł mi: «Ty jesteś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię». Ja zaś mówiłem: «Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego». Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą.

A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 71 (70), 1-2. 3-4a. 5-6b. 15 i 17 (R.: por. 15a)

Refren: Będę wysławiał Twoją sprawiedliwość.

W Tobie, Panie, ucieczka moja, *
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, *
nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie.

Refren.

Bądź dla mnie skałą schronienia *
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. *
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.

Refren.

Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, *
od łona matki moim opiekunem.

Refren.

Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość †
i przez cały dzień Twoją pomoc, *
bo nawet nie znam jej miary.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Witaj, nasz Królu, posłuszny woli Ojca,
jak cichego baranka na zabicie zaprowadzono Ciebie na ukrzyżowanie.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

J 13, 21-33. 36-38

Zapowiedź zdrady Judasza i zaparcia się Piotra

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W czasie wieczerzy z uczniami Jezus wzruszył się do głębi i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda». Spoglądali uczniowie jeden na drugiego, niepewni, o kim mówi.

Jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» Ten, oparłszy się zaraz na piersi Jezusa, rzekł do Niego: «Panie, któż to jest?»

Jezus odparł: «To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu». Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wstąpił w niego Szatan.

Jezus zaś rzekł do niego: «Co masz uczynić, czyń prędzej! » Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. On więc po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc.

Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie».

Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?»
Odpowiedział Mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz».

Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie».
Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego, drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi stopy, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z Jego uczniów, ten, który Go miał wydać: «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?». Powiedział zaś to nie dlatego, że dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem i mając trzos, wykradał to, co składano. Na to rzekł Jezus: «Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, Mnie zaś nie zawsze macie». Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili zabić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa” (J 12,1-11). 

 

Wielki Poniedziałek. Towarzyszymy Jezusowi w kolejnym wydarzeniu poprzedzającym Jego śmierć i zmartwychwstanie. Ten cykl tekstów ewangelicznych czytamy już od trzech dni. Mają wprowadzać, przypomnieć wydarzenia poprzedzające śmierć i zmartwychwstanie Mesjasza. Od Niedzieli Palmowej do rozpoczęcia Triduum Paschalnego w Wielki Czwartek wieczorem główną postacią Ewangelii jest apostoł Judasz, będący, jak się wydawało, blisko Mistrza. W wielkoponiedziałkowej Ewangelii czytamy o ostatnim pobycie Jezusa w domu przyjaciół –  Marty, Marii i Łazarza. Jakby chciał nam przypomnieć, jak ważne są te nasze zwyczajne, a może niezwyczajne, ludzkie relacje. Obecny jest w tej scenie także inny przyjaciel, który później zdradza – wspomniany Judasz Iskariota. Widzimy jego powolne osuwanie się w grzech: od nieuczciwości finansowej (dziś), po zdradę Mistrza i jego śmierć. A chodziło o spory pieniądz. Jeden denar to zapłata za dzień pracy, czyli chodziło o kwotę równowartą zapłacie za 300 dni pracy (około 80 tys.). Ten ewangeliczny tekst to przestroga, że piastowanie wysokich funkcji (również w Kościele) nie zabezpiecza nas automatycznie przed upadkiem. Takim gwarantem jest za to bliska i prawdziwa, nieudawana relacja z Jezusem – jak u Łazarza, Marty, Marii, apostołów i wielu miliardów ludzi w historii Kościoła. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Wielki Wtorek
Wspomnienia: Świętego Damiana de Veuster (prez)

Luteranie:

Wielki Wtorek

Żydzi:

Pascha

Muzułmanie:

Źródło: wiara.pl/Kalendarz Trzech Religii

Oblacka Reguła – mapa drogowa

W naszej refleksji nad Konstytucjami i Regułami ważne jest, aby mieć „mapę drogową”, do której od czasu do czasu możemy się odwołać, aby się na niej odnaleźć – dotyczy to szczególnie świeckich stowarzyszonych, którzy żyją duchowością świętego Eugeniusza, wyrażoną w oblackiej Regule. Konstytucja 1 określa fundamenty:

W Konstytucji 2 opisano sposób naśladowania Zbawiciela:

Wszystko można podsumować jednym słowem: OBLACJA – Krzyż Jezusa Chrystusa jest w centrum naszej misji (Konstytucja 4).

To, co przedstawiłem powyżej, to tylko połowiczny obraz, ponieważ skupiłem się na tym, jakie wymagania stawia nam charyzmat świętego Eugeniusza. Wszystko jest ukierunkowane na misję. Jak wskazuje Konstytucja 1: Wezwanie Jezusa Chrystusa, słyszane w Kościele poprzez potrzebę zbawienia ludzi, przyciąga nas do siebie

Pierwsze Konstytucje mówią nam, co mamy czynić, aby odpowiedzieć na potrzeby zbawienia ludzi. Pozostała część Reguły jest zbiorem elementów, które złonkowie rodziny oblackiej wprowadzają w życie.

Zanim zaczniemy zgłębiać naszą misję, zapraszam do spojrzenia wstecz na nasze refleksje z ostatnich kilku dni i zastanowienia się nad tym, jak żyjemy kluczowymi elementami ukazanymi w powyższym diagramie.

Moja odpowiedź do Konstytucji 1 i 2: wezwanie Jezusa Chrystusa, posłyszane w Kościele poprzez potrzebę zbawienia ludzi, przyciąga mnie do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Chrystus zaprasza mnie do naśladowania Go i uczestnictwa w Jego misji poprzez słowa i pracę.

Jako członek apostolskiej wspólnoty kapłanów, braci i świeckich stowarzyszonych zobowiązuję się do współpracy ze Zbawicielem i naśladowania Jego przykładu, zwłaszcza w ewangelizacji tych, którzy najbardziej potrzebują obecności Jezusa Zbawiciela w swoim życiu.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI