Kalendarz liturgiczny na piątek 30 maja 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Dz 18, 9-18

Wystąpienie Żydów przeciw Pawłowi w Koryncie

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Kiedy Paweł przebywał w Koryncie, w nocy Pan przemówił do niego w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele Ludu mam w tym mieście». Pozostał więc i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy.

Kiedy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi jednomyślnie wystąpili przeciw Pawłowi i przyprowadzili go przed sąd. Powiedzieli: «Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem».

Gdy Paweł miał już otworzyć usta, Gallio przemówił do Żydów: «Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Żydzi, jak należy, ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach». I wypędził ich z sądu.

A wszyscy Grecy, schwyciwszy przełożonego synagogi, Sostenesa, bili go przed sądem, lecz Galliona nic to nie obchodziło.

Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył ślub.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 47 (46), 2-3. 4-5. 6-7 (R.: por. 8a)

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
albo: Alleluja.

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Refren.

On nam poddaje narody *
i ludy rzuca pod nasze stopy.
Wybiera nam na dziedzictwo *
chlubę Jakuba, którego miłuje.

Refren.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. Łk 24, 46b. 26b

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać,
aby wejść do swojej chwały.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

J 16, 20-23a

Smutek wasz przemieni się w radość

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość.

Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z powodu radości, że się człowiek na świat narodził.

Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z powodu radości, że się człowiek na świat narodził. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać»” (J 16,20-23a).

Ewangelia nie zawsze pasuje do świata. I nie musi. Jezus zapowiada, że Jego uczniowie będą płakać, gdy świat będzie się śmiał. I nie chodzi tu tylko o chwilowe emocje, ale o zderzenie wizji życia. Bo chrześcijańska antropologia to nie to samo, co światowy styl życia. My mówimy: „Człowiek ma godność, zanim cokolwiek zrobi”, a świat często mówi: „Jesteś wart tyle, ile produkujesz, osiągasz, pokazujesz”. My wierzymy, że życie ma sens, nawet w cierpieniu – a świat mówi, że cierpienie to porażka, trzeba je jak najszybciej usunąć. My chcemy iść drogą miłości i prawdy – świat często wybiera komfort i relatywizm. My mówimy, że dzieci są darem i błogosławieństwem – świat często mówi, że dzieci są przeszkodą w wygodnym życiu i w karierze. To rodzi napięcie. Smutek. Czasem samotność. Ale Jezus nie mówi: „Pogódźcie się ze światem, dopasujcie się, spróbujcie mniej wystawać”. Mówi: „Wasz smutek zamieni się w radość”. To radość, która przychodzi nie z bycia zrozumianym, ale z bycia wiernym. Radość, która rodzi się nie z tego, że ktoś nas poklepie po plecach, ale z tego, że Jezus staje po naszej stronie – cicho, pokornie, skutecznie.

Marcin Wrzos OMI