Kalendarz liturgiczny na sobota 14 czerwca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

2 Kor 5, 14-21

Pojednanie z Bogiem w Chrystusie

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.

Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień.

W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 103 (102), 1b-2. 3-4. 8-9. 11-12 (R.: por. 8a)

Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.

Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Refren.

On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Refren.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze, *
nie płonie gniewem na wieki.

Refren.

Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsuwa od nas nasze winy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ps 119 (118), 36a. 29b

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 5, 33-37

Zakaz przysięgania

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi”. A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie – ani na niebo, bo jest tronem Boga; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nawet jednego włosa nie możesz uczynić białym albo czarnym.

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, że powiedziano przodkom: ‘Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi’. A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie – ani na niebo, bo jest tronem Boga; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nawet jednego włosa nie możesz uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi»” (Mt 5,33-37).

To trudne – naprawdę trudne – żyć chrześcijaństwem na serio. Często mnie to przerasta. Gdy pozwalasz Bogu przemieniać swoje życie, starasz się kochać, żyć według Dekalogu i Ewangelii, prędzej czy później staniesz przed pytaniem: czy jasno opowiem się po stronie Boga, gdy będą wymagać tego okoliczności, najbliżsi? Czasem to będą decyzje trudne, tu tylko przykłady dotyczące pro life. Czy jestem za życiem – także wtedy, gdy chodzi o najbardziej bezbronnych? Czy popieram używanie środków wczesnoporonnych – czy też mam odwagę się temu przeciwstawić? Czy jestem za życiem i dbam o uchodźców, osoby starsze, samotne, chore? Czy moje „tak” dla życia oznacza szacunek dla człowieka, nawet jeśli jest moim przeciwnikiem, a może i wrogiem? To tylko kilka przykładów – ale właśnie w takich konkretach rozgrywa się nasze „tak – tak, nie – nie”. Jezus zaprasza, byśmy byli ludźmi jasnych postaw i wewnętrznej uczciwości. Byśmy nie zaklinali rzeczywistości, nie kręcili, nie udawali. Ale byśmy żyli tak, by było widać, komu ufamy i dokąd zmierzamy. Takie życie nie zawsze będzie rozumiane. Może wywołać sprzeciw, niezrozumienie, odrzucenie. Ale tylko wierność rodzi wiarygodność. To właśnie przez sposób życia, a czasem także przez słowo, możemy pokazać, że naprawdę należymy do Boga i poważnie traktujemy Ewangelię.

Marcin Wrzos OMI