Kalendarz liturgiczny na środa 27 sierpnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

1 Tes 2, 9-13

Owocność apostolatu Pawła

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą. Sami jesteście świadkami, i Bóg także, jak bogobojnie, sprawiedliwie i nienagannie zachowaliśmy się pośród was, wierzących. Przecież wiecie, że każdego z was – jak ojciec swe dzieci – prosiliśmy, zachęcaliśmy i zaklinaliśmy, abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wzywa do swego królestwa i chwały.

Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 139 (138), 7-8. 9-10. 11-12b (R.: por. 1b)

Refren: Panie, przenikasz i znasz mnie całego.

Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.

Refren.

Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.

Refren.

Jeśli powiem: «Niech więc mnie ciemność zasłoni *
i noc mnie otoczy jak światło»,
to nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny, *
a noc jak dzień będzie jasna.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

1 J 2, 5

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Kto zachowuje naukę Chrystusa,
w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 23, 27-32

Biada obłudnikom

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości.

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!»

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus przemówił tymi słowami: «Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: ‘Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków’. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!»” (Mt 23,27-32).

Nie zakładajmy masek. Nie udawajmy kogoś, kim nie jesteśmy. To przesłanie dzisiejszej Ewangelii jest bardzo aktualne – i bardzo niewygodne. Jezus mówi mocno: „Biada wam, groby pobielane”. Na zewnątrz piękne, czyste, błyszczące. A w środku? Kości. Kurz. Pustka. Udawanie. W czasach Jezusa groby naprawdę bielono wapnem – raz do roku, przed Paschą, żeby nikt nie dotknął ich przypadkiem i nie stał się rytualnie nieczysty. Były więc dobrze widoczne. I to właśnie ten obraz bierze Jezus, by opisać ludzi, którzy na zewnątrz wyglądają duchowo, a wewnątrz są martwi. To nie tylko historia o faryzeuszach. To przypowieść o nas. Bo każdy z nas może próbować udawać: że wszystko gra; że się modli; że ma relację z Bogiem; że nie ma problemów; że jest już „prawie” święty. Ale to „prawie” robi ogromną różnicę. Bo tam, gdzie brakuje prawdy, tam nie ma też miejsca na uzdrowienie. Jeśli czujemy, że musimy udawać lepszych niż jesteśmy – to nie jesteśmy ewangeliczni. I to jest moment, żeby coś zmienić. Nie po to, żeby zasłużyć na miłość Boga – ale po to, żeby zacząć naprawdę żyć. Święta Monika, którą dziś wspominamy, nie była kobietą idealną. Ale była prawdziwa. I właśnie ta prawdziwość – modlitwa, łzy, cierpliwość – zmieniła jej syna, św. Augustyna. Więc może dziś wystarczy jeden krok: przestać grać. I pozwolić Bogu działać z tym, co naprawdę w nas jest.

Marcin Wrzos OMI