Kalendarz liturgiczny na wtorek 9 lipca 2024 r.

wtorek 9 lipca 2024 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Oz 8, 4-7. 11-13

Bałwochwalstwo i nieposłuszeństwo Izraelitów

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza

Tak mówi Pan:
«Synowie Izraela ustanawiali sobie królów, ale beze Mnie. Książąt mianowali – też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze srebra swego i złota – na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego, Samario, gniew mój się na nich rozpala; jak długo jeszcze nie będą mogli być wolni od winy synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik, lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Skoro sieją wiatr, zbiorą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy.

Wiele ołtarzy Efraim zbudował, ale służą mu jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie je składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za grzechy – niech wrócą znów do Egiptu!»

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 115 (113B), 3-4. 5-6. 7ab i 8. 9-10 (R.: por. 9a)

Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
albo: Alleluja.

Nasz Bóg jest w niebie, *
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota, *
dzieła rąk ludzkich.

Refren.

Mają usta, ale nie mówią, *
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą, *
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.

Refren.

Mają ręce pozbawione dotyku, *
nogi mają, ale nie chodzą.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią, *
i każdy, który im ufa.

Refren.

Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 10, 14

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 9, 32-38

Jezus lituje się nad ludźmi

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Przyprowadzono do Jezusa opętanego niemowę. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!»

Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».

Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.

A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Przyprowadzono do Jezusa opętanego niemowę. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!». Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy». Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo»” (Mt 9,32-38). 

 

Bóg jest dobry. W dziewiątym rozdziale Mateuszowej Ewangelii czytamy o uzdrowionych: o paralityku, córce Jaira, kobiecie cierpiącej na krwotok, niemowie i wielu, wielu innych. Ewangelista podsumowuje to stwierdzeniem, że Jezus „litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni”. Wydarzenia te miały miejsce na samym początku nauczania Mistrza z Nazaretu, jeszcze przed wyborem apostołów. Mogli więc zobaczyć, przekonać się samemu, że dla Jezusa każdy człowiek (my także) jest kimś ważnym, niepowtarzalnym. Kimś, kogo On miłuje i nie pozostawia bez wsparcia. Odkrywajmy to ciągle na nowo. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

14. tydzień zwykły
Wspomnienia: Świętych męczenników Augustyna Zhao Rong, prezbitera, i Towarzyszy

Prawosławni:

Dzień postny
Tychwińskiej Ikony Matki Bożej
Święci dnia:
Jan, biskup gocki (790)
Dawid Sołuński (ok. 540)
Dionizy, biskup Suzdala (1385)
Jerzy z Policznej (1918)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Ma dobre serce i należy dodać, że okazał wielką szlachetność, chcąc zapewnić sobie zbawienie na tak ciężkiej drodze

W poprzednich rozważaniach poznaliśmy kanadyjskiego oblata Pierre’a Fisette, który został wysłany do posługi we Francji. Był bardzo miłą osobą, ale jego próżność, brak pobożności i modlitwy martwiły Eugeniusza, który rozpaczał nad jego zachowaniem. Niemniej jednak Eugeniusz ciągle był kochającym ojcem i towarzyszył mu. Wytrwałość Eugeniusza opłaciła się, co też widzimy w liście, który napisał do biskupa Bourgeta z Montrealu.

Czy mam powiedzieć Księdzu Biskupowi kilka słów o Kanadyjczykach, którzy są tutaj? Fisette po krótkim pobycie u kartuzów wstąpił do trapistów. Od kilku miesięcy jest nowicjuszem w Aiguebelle […] Proszę Boga, żeby Fisette wytrwał u trapistów. Pisał do mnie kilka razy, a ja do niego, bo zachowuje do Zgromadzenia i osobiście do mnie niezwykły szacunek. Biedne dziecko! Dlatego wciąż bardzo go kocham. Ma dobre serce i należy dodać, że okazał wielką szlachetność, chcąc zapewnić sobie zbawienie na tak ciężkiej drodze. To jest bohaterstwo! Niech Ksiądz Biskup też pomodli się za niego i niech nigdy nie zapomni o mnie przed Panem w zamian za szacunek i za przyjaźń, jakie mam dla Księdza Biskupa (List do biskupa Bourgeta z Montréalu, 12.02.1848, w: PO I, t. I, nr 93).

Nawrócenie Fisette’a nie było chwilowym zrywem. Przez trzydzieści lat był mnichem trapistą, aż do śmierci przebywał w założonym przez siebie klasztorze trapistów w Staouéli w Algierii.

Święta Monika przez siedemnaście lat modliła się o nawrócenie swojego syna, a kiedy tak się stało, mogła powiedzieć: Mój synu, co do mnie, to żadna rzecz nie cieszy mnie na tym świecie. Co tu jeszcze czynię i po tu jestem, nie wiem. Niczego już nie spodziewam się na tym świecie. To jedno zatrzymywało mnie dotąd, że chciałem, zanim umrę, widzieć cię chrześcijaninem katolikiem. Bóg szczodrzej mnie obdarował, bo zobaczyłam, że wzgardziwszy powabami świata, stałeś się Jego sługą. Na cóż więc jestem jeszcze tutaj? (Św. Augustyn, Wyznania).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI