Kalendarz liturgiczny na wtorek 18 lutego 2025 r.

wtorek 18 lutego 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Rdz 6, 5-8; 7, 1-5. 10

Bóg zsyła potop

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg, widząc, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki podniebne, bo żałuję, że ich stworzyłem». Tylko Noego Pan darzył życzliwością.

Pan rzekł do Noego: «Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś wobec mnie prawy wśród tego pokolenia. Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze: samca i samicę; również i z ptactwa – po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi. Bo za siedem dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aby wyniszczyć wszystko, co istnieje na powierzchni ziemi – cokolwiek stworzyłem».

I wypełnił Noe wszystko tak, jak mu Pan polecił. A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 29 (28), 1b-2. 3ac-4. 3b i 9b-10 (R.: por. 11b)

Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.

Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.

Refren.

Ponad wodami głos Pański, *
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.

Refren.

Zagrzmiał Bóg majestatu: *
a w Jego świątyni wszyscy mówią: «Chwała!»
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 14, 23

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mk 8, 14-21

Strzeżcie się kwasu faryzeuszów

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!»

A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem».

I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: «Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!». A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?». Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?». Odpowiedzieli: «Siedem». I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»” (Mk 8,14-21).

Zaufanie Bogu. Widzieli co najmniej dwa cuda rozmnożenie chleba, uzdrowienia, wskrzeszenia, wyrzucanie złych duchów, słyszeli o cudzie w Kanie Galilejskiej… Ale to było jeszcze za mało. Nie gorszy mnie to, że nie uwierzyli, że jedna bułka/mały chleb w łodzi wystarczy, bo jest z nimi Jezus. Jak widać, na przykładzie uczniów, zaufanie we wszystkim Bogu to proces wpisany w dojrzewanie wiary. Uczmy się i my, zaufajmy Bogu, że On zatroszczy się o nas, pomagając bezpośrednio, a czasem posyłając ludzi z pomocą.

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

6. tydzień zwykły
Wspomnienia: Błogosławionego Jana z Fiesoli – Fra Angelico (zak)

Prawosławni:

Czernihowskiej ikony Matki Bożej
Sycylijskiej ikony Matki Bożej nazywanej „Ratunek zagubionych”
Święci dnia:
Agata (251)
Teodozy, biskup Czernihowa (1696)
Teoduła z Anazarbus (ok. 304)
Elladiusz z Anazarbus (ok. 304)
Makary z Anazarbus (ok. 304)
Ewagriusz z Anazarbus (ok. 304)
Awit, biskup Vienne (523-525)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

–

Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

To, co powinno dawać światło, musi być w stanie znieść spalanie

Bob Wright kontynuuje historię założenia misji w Teksasie: „Ze względu na swoje położenie na nowych przygranicznych terenach, gdzie Rio Grande wpada do Zatoki Meksykańskiej, Brownsville, dzięki portowi Point Isabel, od samego początku było ważnym ośrodkiem handlowym i administracyjnym dla całego regionu doliny Rio Grande. Dlatego też, zwłaszcza na początku, gdy struktury polityczne, cywilne i gospodarcze dopiero nabierały kształtu, wielu europejskich i amerykańskich poszukiwaczy przygód z niewielkim zainteresowaniem religią wciąż przybywało do tego katolickiego i wiejskiego regionu Meksyku.

Początkowo trzej oblaci otrzymali niewielką pomoc nawet od Meksykanów, którzy byli przyzwyczajeni do respektowania księży. Tę początkową nieufność oblaci przypisywali faktowi, że mówili po angielsku; ludzie wahali się, myśląc, że ci księża nie są tak naprawdę katolikami. Ponadto przed przybyciem oblatów przebywał tam irlandzki ksiądz włóczęga, którego ludzie przegonili z powodu jego złego zachowania. Po trzech miesiącach oblaci stracili możliwość korzystania z budynku, który wynajęli na kaplicę, ponieważ nie byli w stanie płacić czynszu. Następnie przez sześć tygodni korzystali z gościny francusko-amerykańskiego oficera z garnizonu wojskowego. W tym czasie katolicy nie uczestniczyli we mszy świętej, ponieważ na teren garnizonu nie wpuszczano osób postronnych. Zatem ojcowie pływali łodzią po rzece, aby odwiedzić posterunki wojskowe. Biskup Odin powierzył ojcom opiekę duszpasterską nad całym hrabstwem, które rozciągało się 75 mil w górę rzeki, a nawet dalej na północ. Ponieważ nie byli w stanie odwiedzić całego hrabstwa, pocieszali się tym, że co tydzień byli przyjmowani w kaplicy ku czci Maryi w wiosce sąsiadującej z Santa Rita, którą tradycyjnie odwiedzali pobożni meksykańscy katolicy.

Stopniowo, wraz z poprawą sytuacji cywilnej i faktem, że oblaci zaczynali uczyć się hiszpańskiego, zyskali zaufanie mieszkańców Brownsville. W Wielki Czwartek w mieście zaczęli odprawiać mszę świętą w małym, pożyczonym domku. Pod koniec czerwca 1850 r. kupili na kredyt nieruchomość i zbudowali małą drewnianą kaplicę pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Odprawiali regularne nabożeństwa w języku angielskim i hiszpańskim. We wrześniu rozpoczęli budowę szkoły dla chłopców i mieli nadzieję na pozyskanie sióstr zakonnych do szkoły dla dziewcząt. Jak na ironię, gdy wszystko zaczynało się układać, do Francji dotarły pierwsze listy z Brownsville i Galveston, opowiadające o trudnych warunkach panujących już od samego początku. Nieświadoma tego, co się stało, Rada Generalna postanowiła odwołać ojca Soulerina z Brownsville i oijca Gaudeta z Galvestondo Kanady, pozostawiając w Brownsville samego ojca Telmona. 14 listopada, po wyjeździe ojca Soulerina, ojciec Telmon kontynuował swoją posługę, aż do momentu, gdy zdał sobie sprawę, że jego odosobnienie i słabe zdrowie nie pozwoliły mu dłużej pozostać. 22 stycznia 1851 r. stamtąd wyjechał”.

To, co powinno dawać światło, musi być w stanie znieść spalanie (Wiktor Frankl).

Z popiołów tej pozornej porażki wyrosło nowe życie: rok później oblaci powrócili do Teksasu i zapisali wspaniałą kartę w historii misyjnej, która trwa do dziś.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI