Kalendarz liturgiczny na czwartek 13 marca 2025 r.

czwartek 13 marca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Est 4, 17k. l-m. r-u

Modlitwa Estery w niebezpieczeństwie

Czytanie z Księgi Estery

Królowa Estera zwróciła się do Pana, przejęta niebezpieczeństwem śmierci. I błagała Pana, Boga Izraela, mówiąc: «Panie mój, Królu nasz, Ty jesteś jedyny, wspomóż mnie samotną, niemającą poza Tobą wspomożyciela, bo niebezpieczeństwo jest niejako w mojej ręce. Słyszałam od młodości mojej w pokoleniu moim ojczystym, że Ty, Panie, wybrałeś Izraela spośród wszystkich narodów i ojców naszych ze wszystkich ich przodków na wieczyste dziedzictwo i uczyniłeś im wszystko, co zapowiedziałeś.

Wspomnij, Panie, daj się rozpoznać w chwili naszego udręczenia i dodaj mi odwagi, Królu bogów i Władco nad wszystkimi władcami. Włóż stosowną mowę w moje usta przed obliczem lwa i zwróć jego serce ku nienawiści do wroga naszego, aby zginął on sam i ci, którzy są z nim jednej myśli.

Wybaw nas ręką Twoją i wspomóż mnie opuszczoną i niemającą nikogo poza Tobą, Panie, który wiesz wszystko».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 138 (137), 1b-2a. 2b-3. 7e-8 (R.: por. 3a)

Refren: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem.

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

Refren.

I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność Twoją, *
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Refren.

Wybawia mnie Twoja prawica. *
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk swoich.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ps 51 (50), 12a. 14a

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste
i przywróć mi radość Twojego zbawienia.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Mt 7, 7-12

Kto prosi, otrzymuje

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą.

Gdy któregoś z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.

Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Gdy któregoś z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą. Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków»” (Mt 7,7-12). 

 

Relacja z Bogiem zakłada naszą nieobojętność, zakłada bycie kimś aktywnym. Proszenie, wołanie, przychodzenie do kogoś oznacza, że ma się z tym kimś relację, wiarę, że ten Ktoś/ktoś może pomóc. Chrześcijaństwo jest właśnie religią relacji. Wzorem jest Trójca Święta, w której Osoby Boże są ze sobą w doskonałej relacji miłości, pokoju, jedności. Odkrywajmy w tym Wielkim Poście to, że Bóg zaprasza nas do takiej relacji. Jest na nią ciągle otwarty. Z nami bywa różnie. Nie zawsze pamiętamy, jak córki/synowie z Ewangelii, że jest On i możemy prosić Go o pomoc, czasem nawet bardzo uporczywie. Zadziwiające, że daliśmy Bogu już wiele powodów, aby przestał nas kochać, aby przestał budować z nami relację bliskości, ale żaden Go nie przekonał, nie zniechęcił… 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

1. tydzień Wielkiego Postu
Wspomnienia: Świętego Nicefora (bp)

Prawosławni:

Dzień postny
Święci dnia:
Bazyli, wyznawca (750)
Proteriusz, patriarcha Aleksandrii (457)
Cyra, niewiasta (ok. 450)
Maryna, niewiasta (ok. 450)
Arseniusz, metropolita Rostowa (1772)
Mikołaj z Pskowa, saloita (1576)

Luteranie:

–

Żydzi:

–

Muzułmanie:

Ramadan

Źródło: wiara.pl/Kalendarz Trzech Religii

Reguła oblacka jest sanktuarium zapewniającym żywotność naszemu ideałowi głoszenia Dobrej Nowiny ubogim

Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi (Łk 4,18).

W pewien Wielki Piątek młody Eugeniusz, nie mając żadnego planu, spojrzał na krzyż i zdał sobie sprawę, że jest biedny, że jest grzesznikiem, który oddalił się od Boga:

Szukałem szczęścia poza Bogiem i na moje nieszczęście zbyt długo. Ileż razy w minionym życiu moje rozdarte i niespokojne serce wyrywało się ku swojemu Bogu, od którego się oddaliło? Czyż mogę zapomnieć te gorzkie łzy, jakie na widok krzyża popłynęły z moich oczu w ów Wielki Piątek? Ach, przecież one wypływały z serca i nic nie mogło ich powstrzymać. Były zbyt obfite, abym mógł je ukryć przed tymi, którzy wraz ze mną uczestniczyli w tej wzruszającej ceremonii. Byłem w stanie grzechu ciężkiego, i to właśnie było powodem mojego bólu.

Wówczas zdał sobie sprawę, że jest grzesznikiem oraz że Jezus ogłosił mu dobrą nowinę o zbawieniu:

Szczęśliwy, tysiąckroć szczęśliwy, dzięki temu, co uczynił ten dobry Ojciec, mimo mej niegodności, używając wobec mnie całego bogactwa swego miłosierdzia (Zapiski z rekolekcji odprawionych w grudniu 1814, w: PO I, t. XV, nr 130).

W 1816 r. założył Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, ponieważ rozumiał, co to znaczy być ubogim i potrzebować zbawienia, dlatego chciał nieść Dobrą Nowinę ubogim ludziom, którzy nie znali Bożego miłosierdzia i miłości.

Możemy zatem powiedzieć, że nasza oblacka reguła jest sanktuarium skrywającym ten ideał i jako odkupionym grzesznikom pomaga nam nim żyć: uznajemy nasze ubóstwo i pozwalamy się przemieniać Bożej miłości i miłosierdziu.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI