Kalendarz liturgiczny na środa 26 marca 2025 r.

środa 26 marca 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Pwt 4, 1. 5-9

Wezwanie do zachowania przykazań

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz powiedział do ludu:
«A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców.

Patrzcie, nauczałem was praw i nakazów, jak mi rozkazał czynić Pan, Bóg mój, abyście je wypełniali w kraju, do którego idziecie, by objąć go w posiadanie. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: „Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny”. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż wielki naród ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?

Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy, by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 147B, 12-13. 15-16. 19-20 (R.: por. 12a)

Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana.

Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.

Refren.

Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.

Refren.

Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. J 6, 63c. 68c

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA

Mt 5, 17-19

Kto wypełnia przykazania, ten będzie wielki w królestwie niebieskim

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.

Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim»” (Mt 5,17-19). 

 

Jezus przyszedł wypełnić prawo, a nie je znieść. Przyszedł nadać mu nie zewnętrzny wymiar – czasem na pokaz, ale prowadzi do życia nim także wewnątrz człowieka. Bywa że do dekalogu, przykazań miłości, czyli zasad życia przekazanych nam od Boga, które są według Niego receptą na szczęście i spełnienie, chcemy – jak w umowie telefonicznej czy bankowej – małym drukiem dopisać, kiedy dany przepis obowiązuje, a kiedy nie. Ustanawiamy swoje dodatkowe zasady na życie – żydzi mieli 610 dodatkowych przykazań (mictw). Chcemy realizować swoje pomysły na życie, bo są najlepsze. Takie myślenie udowadnia naszą pychę, bo wydaje się nam, że „wiemy lepiej” od Boga. Przykład? Chociażby przykazania: czcij ojca swego i matkę, nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij… Modyfikujemy je na miliony sposobów, usprawiedliwiając ich przekraczanie, „bo na próbę”, „bo się nie da”, „bo to zlepek komórek, a nie człowiek”, „bo to tylko sam sex bez znaczenia”, „bo kto nam będzie mówił jak mamy żyć”… Dorośnijmy w końcu, w tym Wielkim Poście, do postawy pokory i zaufania Bogu, do wybierania tego, co może jest trudniejsze, ale na dłuższą metę buduje, a nie niszczy. On naprawdę przecież wie, co dla nas jest najlepsze.

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

3. tydzień Wielkiego Postu
Wspomnienia: Świętego Dobrego Łotra

Prawosławni:

Dzień postny
Święci dnia:
Nicefor, patriarcha Konstantynopola (828)
Sawin z Hermopolis (287)
Afrykan z Petry (III)
Publjusz z Petry (III)
Terencjusz z Petry (III)
Krystyna z Persji (IV)
Aleksander, prezbiter z Pydny (305-311)
Anin Cudotwórca

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Ramadan – Kadyr Noc (Noc Przeznaczenia)

__________
Źródło: wiara.pl/KalendarzTrzechReligii

Przeznaczeni do głoszenia Ewangelii

Oblaci, „przeznaczeni do głoszenia Ewangelii Bożej” (Rz 1,1), idąc za Jezusem Chrystusem porzucają wszystko (K 2).

Powyższe słowa z reguły Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej odnoszą się do naszego powołania do naśladowania Jezusa.

Ale czy tylko do oblackiej profesji zakonnej? Z pewnością nie, ponieważ podczas chrztu każdy chrześcijanin został powołany dla Chrystusa, naszego Zbawiciela. Innymi słowy, każdy z nas został przeznaczony dla Ewangelii – każdy ochrzczony jest wezwany do podjęcia decyzji, by postawić Boga na pierwszym miejscu. Do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego (J 6,68). Mając Ewangelię za przewodnika, decydujemy się porzucić wszystko, co przeszkadza nam w budowaniu komunii z Nim i z bliźnimi.

Każdy członek charyzmatycznej rodziny oblackiej codziennie jest wezwany do dokonywania wyboru tych wszystkich rzeczy, które sprawiają, że codzienna aktywność staje się krokiem w kierunku naśladowania Jezusa i poznawania Go.

W każdej chwili mojego życia muszę wybierać Twoją ścieżkę. Muszę wybierać myśli, które są Twoimi myślami. Słowa, które są Twoimi słowami i czyny, które są Twoimi czynami (Henri Nouwen).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI