Kalendarz liturgiczny na wtorek 22 kwietnia 2025 r.

wtorek 22 kwietnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Dz 2, 36-41

Chrzest pierwszych wyznawców Chrystusa

Czytanie z Dziejów Apostolskich

W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: «Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem».

Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych apostołów. «Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła».

W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!»

Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 33 (32), 4-5. 18-19. 20 i 22 (R.: por. 5b)

Refren: Pełna jest ziemia łaskawości Pana.
albo: Alleluja.

Słowo Pana jest prawe, *
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość, *
ziemia jest pełna Jego łaski.

Refren.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.

Refren.

Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, *
według nadziei pokładanej w Tobie.

Refren.

Można odmawiać sekwencję: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ps 118 (117), 24

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

J 20, 11-18

Ukazanie się Zmartwychwstałego Marii Magdalenie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Maria Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg.

I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?»
Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono».

Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus.

Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?»
Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę».

Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Mój Nauczycielu!

Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”».

Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: «Widziałam Pana», i co jej powiedział.

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Maria Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?». Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?». Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę». Jezus rzekł do niej: «Mario!». A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: ‘Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego’». Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: «Widziałam Pana», i co jej powiedział” (J 20,11-18). 

 

Wtorek po Niedzieli Zmartwychwstania. W Ewangelii główną postacią jest Maria Magdalena, nazywana „świadkiem zmartwychwstania”, „apostołką apostołów” i „patronką dobrej przemiany”. Została przez Jezusa uzdrowiona. Była przy śmierci Mistrza pod krzyżem. Pierwsza powiedziała apostołom, że Chrystus zmartwychwstał i żyje. Tradycja zachodnia widzi także w Magdalenie dawną prostytutkę, nawróconą dzięki spotkaniu z Jezusem… Nie wiemy, jak to dokładnie było z Marią z Magdali. Jednak to spotkania z Jezusem ją przemieniły. Co więcej – po nich Dobrą Nowinę o Zmartwychwstaniu niosła dalej – nie chciała i nie mogła Dobrej Nowiny zachowywać tylko dla siebie. To może być, a może już nawet jest, i Twoja, i moja historia. 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Oktawa Wielkanocy
Wspomnienia: Świętego Agapita I (p)

Prawosławni:

Wtorek Paschy
Iwerskiej ikony Matki Bożej
Święci dnia:
Mikołaj z Lesbos (1462)
Eupsychiusz (362)
Disan, biskup (362-364)
Mariaw, kapłan (362-364)
Awdies (362-364)
Wadim, archimandryta (376)
Rafał z Lesbos (1462)
Irena z Lesbos (1462)

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Źródło: wiara.pl/Kalendarz Trzech Religii

Ubodzy dla oblackiej rodziny to ci, których sytuacja głośno woła o nadzieję zbawienia (K 5)

Wszędzie bowiem nasze posłannictwo polega na tym, aby najpierw iść do tych, których sytuacja głośno woła o nadzieję i zbawienie, jakie w pełni może przynieść tylko Jezus Chrystus. Są to różnego rodzaju ubodzy – im dajemy pierwszeństwo (K 5).

Eugeniusz zamiennie używał terminów ubodzy i najbardziej opuszczeni, zawsze odnosząc się do tych samych ludzi. Najbardziej opuszczeni – to na ogół ubodzy materialnie, którzy nie mieli możliwości, aby uzyskać pomoc duchową. Gdy Eugeniusz i pierwsi oblaci zaangażowali się w tę misję, ich horyzonty otworzyły się na wszystkie grupy, które potrzebowały „nadziei, którą tylko może w pełni przynieść Jezus Chrystus”. Gdy młody Eugeniusz wstąpił do seminarium, w następujący sposób wyraził swój zamiar włączenia się w tę misję:
Biorę Boga na świadka, który pragnie, abym… w szczególny sposób poświęcił się jego służbie i starał się o ożywienie wiary zanikającej wśród ubogich (List do matki, 29.06.1808, w: PO I, t. XIV, nr 27).

Po święceniach kapłańskich w pierwszym kazaniu wielkopostnym do ubogich w Aix-en-Provence wypowiedział następujące słowa:

Ubodzy, ta wybrana cząstka rodziny ludzkiej, nie może być pozostawiona w swojej niewiedzy.

Nasz Boski Zbawiciel przy wielu okazjach sam się zajmował ich nauczaniem. Jako dowód boskości swego posłannictwa wysunął fakt, że ubogim głoszona jest Ewangelia: Pauperes evangelizantur (Kazania wygłoszone w kościele świętej Magdaleny, marzec 1813, w: PO I, t. XV, nr 114).

Czterdzieści lat później, gdy zobaczył biedę ubogich w Londynie, napisał:

Biedni ludzie potrzebują pożywienia dla ciała. O ileż bardziej potrzebują pokarmu dla duszy.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI