Kalendarz liturgiczny na piątek 22 sierpnia 2025 r.

PIERWSZE CZYTANIE

Rt 1, 1. 3-6. 14b-16. 22

Rut Moabitka zostaje wierna Bogu Noemi

Czytanie z Księgi Rut

W czasach, gdy rządzili sędziowie, nastał głód w kraju.

Z Betlejem judzkiego wyszedł pewien człowiek ze swoją żoną i swymi dwoma synami, aby osiedlić się w ziemi Moabu.

Człowiek ten, imieniem Elimelek, mąż Noemi, zmarł, a Noemi pozostała ze swymi dwoma synami. Oni wzięli sobie za żony Moabitki: jedna nazywała się Orpa, druga nazywała się Rut. Mieszkali tam około dziesięciu lat. Obaj synowie również zmarli, a kobieta pozostała, przeżywszy obu swych synów i swego męża.

Wyruszyła więc Noemi i z nią jej synowe, aby wrócić z ziemi Moabu, ponieważ usłyszała w ziemi Moabu, że Pan nawiedził swój lud, dając mu chleb. Orpa ucałowała swoją teściową i wróciła do swego narodu, a Rut pozostała przy niej.

«Oto twoja szwagierka wróciła do swego narodu i do swego boga – powiedziała Noemi do Rut – wracaj i ty za twą szwagierką».

Odpowiedziała Rut: «Nie nalegaj na mnie, abym opuściła ciebie i abym odeszła od ciebie, gdyż: gdzie ty pójdziesz, tam ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam ja zamieszkam, twój naród będzie moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem».

Wróciła więc Noemi, a z nią była Rut Moabitka, jej synowa, która przyszła z ziemi Moabu. Przyszły zaś do Betlejem na początku żniw jęczmiennych.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 146 (145), 5-6b. 6c-7. 8-9a. 9b-10 (R.: por. 1b)

Refren: Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego.
albo: Alleluja.

Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, *
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze *
ze wszystkim, co w nich istnieje.

Refren.

Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.

Refren.

Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.

Refren.

Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Ps 25 (24), 4b. 5a

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami,
prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 22, 34-40

Największe przykazanie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»

On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

Oto słowo Pańskie.

Z Ewangelii na dziś: „Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?». On mu odpowiedział: «’Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem’. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: ‘Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego’. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy»” (Mt 22,34-40).

Jako chrześcijanie mamy być specjalistami od miłości. Ale nie tylko tej w teorii. Tylko tej w praktyce – tu i teraz, nie „tam i potem”. Łatwo kocha się kogoś, kto jest daleko – w teorii miłujemy biednych w Afryce, prześladowanych w Azji, osoby w kryzysie bezdomności żyjące w miastach – całkiem nam to wychodzi. Trudniej, gdy chodzi o konkretne twarze: o męża, żonę, dzieci, współbrata, szefa, sąsiadkę, ucznia, nauczyciela. Tam, gdzie się zna słabości, błędy, humory i upór – tam miłość naprawdę kosztuje. W Biblii hebrajskiej słowo „miłość” to ’ahavah – wyraża relację opartą na lojalności, przymierzu, konkretnym działaniu. W Nowym Testamencie dominującym słowem jest greckie agape – miłość, która nie oczekuje nic w zamian, nie jest warunkowa. To właśnie ta miłość ma być stylem życia ucznia Jezusa. Tertulian, żyjący w II wieku, opisał zdumienie pogan wobec chrześcijan: „Patrzcie, jak oni się miłują” (Apologetico, 39 §7). To nie były tylko słowa. To było codzienne dzielenie się chlebem, czasem, domem, pomocą. Maryja, którą dziś wspominamy jako Królową, nie panowała z tronu. Ona służyła. Milczała, kochała, była obecna. Jej „królowanie” to cicha obecność, gotowość do pomocy, miłość bez sceny. Może właśnie takiej miłości najbardziej dziś brakuje. Nie tej spektakularnej. Ale tej najprostszej: kiedy ktoś zrobi Ci herbatę bez pytania; kiedy zamiast się odciąć, zadzwonisz; kiedy wysłuchasz, choć nie masz siły; kiedy dasz coś z siebie, nawet jeśli tego nie widać. Tak rodzi się miłość wiarygodna. Nie „na pokaz”. Nie „za coś”. Ale „pomimo” i „dla”. Z pomocą Boga, bo sami byśmy nie dali rady.

Marcin Wrzos OMI

Katolicy rzymscy:

Prawosławni:

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie: