Kamperem na Jasną Górę

Karawaning to współczesna forma aktywnej turystyki motorowej, dla której bazą noclegowo-żywieniową są kampery i przyczepy kempingowe. Na jasnogórskie spotkanie przyjechały całe rodziny. Uczestnicy zlotu zapewniali, że to bardzo jednocząca pasja.

– Wspólnie się modlimy, rozmawiamy, wymieniamy doświadczenia i planujemy nowy sezon, bo z naszych spotkań i rozmów wynikają nowe wspólne podróże. – Świetna sprawa – zachwala Stefan Ostrowski z Choroszczy na Białostocczyźnie, który od lat podróżuje kamperem, teraz już z dziećmi. 10-letni Piotruś to prawdziwy znawca karawaningu. Przekonuje, że kamper jest lepszy niż przyczepa, bo więcej się w nim zmieści, nie musi się np. rozstawać ze swoim sprzętem sportowym, a i rowery się zmieszczą dodaje. Potrafi też bez końca wymieniać miejscowości w kraju i na świecie, które zwiedził z rodzicami.

Tomasz Kozyra z Rzeszowa przyjechał na rozpoczęcie sezonu, bo jak zapewnia, znajduje tu duchową atmosferę, którą potrzebuje, „bo jak się z Bogiem zacznie, to jest łatwiej przez cały rok”. W ciągu miesiąca potrafi przejechać ponad 7 tys. kilometrów, zwiedzając np. miejsca znane z planów filmowych jak „Krzyżacy” czy „U Pana Boga za piecem”. – Kamper daje wolność – zachęca.

Cztery kółka łączą; w przyjaźni i w miłości – zapewnia Tomasz Kozyra, a jego kolega podkreśla wielką życzliwość, którą okazują sobie miłośnicy karawaningu na trasach, parkingach czy polach namiotowych.

Eucharystii na rozpoczęcie spotkania przewodniczył bp Jan Piotrowski z Kielc, który zachęcał pielgrzymów do realizowania ewangelicznych ideałów na turystycznych szlakach.

Nad przebiegiem spotkania czuwał ks. Mariusz Chmura z diec. kieleckiej, który przygodę z karawaningiem przeżywa od 9 roku życia, jeździ kamperem–samoróbką, samodzielnie przystosowanym przez niego do podróży.

 

Od drugiej pielgrzymki organizatorem spotkań jest Katolickie Stowarzyszenie Karawaningowe „Razem w drodze”. Celem Stowarzyszenia jest działanie na rzecz: turystyki, w szczególności karawaningowej; pogłębianie i propagowanie wartości katolickich i patriotycznych; duszpasterstwo środowisk karawaningowych, a także innych; propagowanie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym; podnoszenie poziomu wiedzy i umiejętności oraz integracja społeczna środowisk związanych z turystyką, wypoczynkiem, rekreacją, sportem, motoryzacją itp.

Na program pielgrzymki złożyły się m.in.: droga krzyżowa na Wałach, udział w Apelu Jasnogórskim, Msza św. z prośbą o błogosławieństwo na rozpoczęcie nowego sezonu karawaningowego, błogosławieństwo kamperów, przyczep i holowników oraz zwiedzanie Jasnej Góry.

Jako przejaw kultury i stylu życia, a także forma rekreacji karawaning ukształtował się pod koniec XIX w. w Wielkiej Brytanii, tam powstał pierwszy rekreacyjny wóz konny. Dużą popularność zyskał w Stanach Zjednoczonych. Na początku XX w. w Wielkiej Brytanii zaczęły powstawać profesjonalne przyczepy kempingowe, a nowo powstały skauting przyczynił się do popularyzacji turystyki namiotowej.

Do Polski karawaning dotarł w latach trzydziestych XX w., ale dopiero w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia zainteresowanie karawaningiem zaczęło rosnąć. Powstały nawet pierwsze przyczepy kempingowe, tworzone przez majsterkowiczów amatorów. Dynamiczny rozwój krajowej i zagranicznej turystyki kempingowej stał się udziałem Polaków dopiero w latach siedemdziesiątych. Wtedy podjęto decyzję o rozpoczęciu produkcji polskiej przyczepy kempingowej N 126 w zakładach Predom Niewiadów.

Powstały również pierwsze organizacje, skupiające pasjonatów karawaningu, działające jako koła lub sekcje przy organizacjach popularyzujących polską motoryzację (Automobilkluby, Polski Związek Motorowy). W kolejnych latach w Polsce produkowano nawet kilka modeli przyczep. Zbudowano również prototypowe samochody kempingowe na bazie samochodów nysa, polonez czy tarpan. Wzrost popularności karawaningu wpływa także na dynamiczny rozwój infrastruktury kempingowej.

Zobacz także