Kard. Parolin w Japonii: Budujmy mosty i pokój „rozbrajający”

W swoim przemówieniu powitalnym z okazji Narodowego Dnia Stolicy Apostolskiej na Expo Osaka 2025 sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kardynał Pietro Parolin przypomniał apel papieża Leona z dnia jego wyboru, wzywając do pracy na rzecz pokoju bez zbrojeń, budowania mostów i wznowienia dialogu.

„W imieniu papieża Leona XIV oraz własnym kieruję do szanownego narodu japońskiego najlepsze życzenia, z nadzieją, że wszyscy mieszkańcy tego kraju będą błogosławieni dobrobytem i pokojem”. Tymi słowami kardynał sekretarz stanu Pietro Parolin przywitał uczestników obchodów Dnia Stolicy Apostolskiej na Expo Osaka 2025.

Pokój jako priorytet

W swoim wystąpieniu kardynał przypomniał, że stosunki dyplomatyczne, nawiązane ponad 80 lat temu, opierają się dziś na wielu wspólnych wartościach oraz owocnej współpracy, szczególnie w dziedzinie edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej.

„Inne priorytety, które leżą nam obu na sercu – wyjaśnił Parolin – to pokój, stabilność oraz nasze wspólne wysiłki na rzecz ograniczenia niekontrolowanego rozprzestrzeniania się broni”. W tym kontekście przypomniał, że w tym roku przypada 80. rocznica tragicznego ataku atomowego na Hiroszimę i Nagasaki – „wydarzenia – podkreślił – które naznaczyło historię tego kraju i jeszcze bardziej ukształtowało jego niezachwiane zaangażowanie na rzecz pokoju”.

Relacja wypróbowana przez czas

Kardynał przypomniał długą historię relacji między Stolicą Apostolską a Japonią, wspominając zbliżającą się 470. rocznicę pierwszej audiencji papieskiej udzielonej japońskiemu katolikowi, kiedy to w 1555 roku Bernardo z Kagoshimy został przyjęty przez papieża Pawła IV. W marcu obchodzono 440. rocznicę pierwszej japońskiej misji dyplomatycznej w Europie – tak zwanej Ambasady Tenshō, która dotarła do Rzymu i mogła spotkać się z papieżem Grzegorzem XIII, oraz 410. rocznicę Ambasady Keichō, przyjętej na audiencji przez papieża Pawła V w 1615 roku.

„Te pierwsze historyczne kontakty – wyjaśnił kardynał Parolin – zapoczątkowały relację, która przetrwała próbę czasu i – mamy nadzieję – będzie się w przyszłości coraz bardziej pogłębiać”.

>>> Dziś w Kościele obchodzimy uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

Piękno i nadzieja

Sekretarz stanu rozwinął następnie swoją refleksję na temat pojęć piękna i nadziei, które zawarte są w haśle pawilonu Stolicy Apostolskiej na Expo 2025 w Osace, a mianowicie: „Piękno niesie nadzieję”.

„To wartości fundamentalne dla nas, katolików – wyjaśnił – ponieważ widzimy w nich odzwierciedlenie Chrystusa i Jego działania w historii. Dla nas On jest najwyższym wyrazem boskiego piękna – piękna, które wykracza poza samą powierzchowność, dotykając serc i dusz ludzi. Chrystus jest również nadzieją człowieka, ponieważ poprzez swoje życie i śmierć otworzył drogę do zbawienia i odnowy dla całej ludzkości”.

Piękno społeczne

Mówiąc o pięknie, kardynał Parolin zachęcił, aby dostrzegać je we wspólnocie ludzkiej, w rozkwicie inicjatyw społecznych, w projektach wolontariatu i solidarności, które są „żyznym ziarnem, z którego nasze społeczeństwa i polityka mogą czerpać siłę do odnawiania projektów i rozświetlania wielu ciemnych zakątków naszego współczesnego świata”.

Nadzieja – wezwanie do dialogu i współpracy

Temat nadziei – wyjaśnił Parolin – łączy się z zaufaniem do Boga oraz z konkretnym zaangażowaniem na rzecz dobra wspólnego. Sprzyja poczuciu wspólnoty i wzajemnej odpowiedzialności.

„Ta cnota – dodał – wydaje się dziś bardziej niż kiedykolwiek konieczna. W epoce naznaczonej licznymi konfliktami i ogromnymi globalnymi wyzwaniami przyszłość bywa częściej powodem lęku niż oczekiwania: tylko w nadziei znajdujemy antidotum na strach oraz zachętę do zaangażowania i działania”.

Nadzieja jest bowiem siłą napędową czynienia dobra we wspólnocie, a na poziomie międzynarodowym „staje się wezwaniem do niezachwianego zaangażowania w dialog i współpracę, zwłaszcza wtedy, gdy napięcia i konflikty wydają się nie do pokonania”.

Na zakończenie nawiązał do słów papieża z dnia jego wyboru: należy budować mosty, prowadzić dialog, łączyć dłonie, by promować „pokój bezbronny i rozbrajający, pokój pokorny i wytrwały”.

Zobacz także