Kard. Schönborn: święta religijne mają znaczenie dla kultury kraju

Święta takie jak Wniebowstąpienie Pańskie, Zielone Świątki czy Boże Ciało, to nie tylko wydarzenia religijne, ale także przerwa w codziennym życiu: są one „znaczące w kulturze kraju”, napisał kardynał Christoph Schönborn w wydawanej w Wiedniu bezpłatnej gazecie „Heute”.

Choć gospodarka narzeka „na te czwartkowe festiwale” w maju, „rytm życia” nie powinien być wyznaczany wyłącznie przez pracę, podkreślił arcybiskup Wiednia. 

„Roczny rytm życia potrzebuje również okresów świątecznych, takich jak Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zielone Świątki czy Wszystkich Świętych. Wszystkie religie uznają takie przerwy i są one czymś więcej niż tylko świętami. Jeśli niebo należy do ziemi, to potrzebujemy również otwartych okien do nieba. Na przykład jutrzejsze święto!”, napisał kard. Schönborn.

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzona jest 40 dni po Wielkanocy (w tym roku w czwartek 9 maja) i jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich. W Austrii dzień Wniebowstąpienia jest ustawowym dniem wolnym od pracy. Kard. Schönborn wyjaśnił, że tłem tego wydarzenia był Konkordat. Został on zawarty między Republiką Austrii a Watykanem w 1933 r. i jest nadal ważny w świetle prawa międzynarodowego. 

>>> Kard. Walter Kasper: uroczystość Wniebowstąpienia przypomina o misji ewangelizacyjnej Kościoła

Zastanawiając się, czy traktat ten nie jest przestarzały, kard. Schönborn napisał, że święta takie jak żydowski szabat czy chrześcijańska niedziela są zgodne z „biorytmem”: „Dzień odpoczynku w ciągu tygodnia ma znaczenie nie tylko religijne. Bez odpoczynku życie jest nie do zniesienia”.

W pierwszych wiekach obchody Wniebowstąpienia Chrystusa były powiązane ze świętem Pięćdziesiątnicy. Począwszy od IV wieku, dziesięć dni wcześniej rozwijało się niezależne święto. W niektórych regionach wiejskich trzy dni przed Wniebowstąpieniem obchodzone są jako tak zwane „dni próśb”. Obejmuje to modlitwę o dobre zbiory podczas procesji przez pola lub winnice („Bittgänge”). Po Wniebowstąpieniu następuje dziewięciodniowy okres przygotowań do święta Zesłania Ducha Świętego (Nowenna Zielonych Świąt).

Wniebowstąpienie

Według Katechizmu Kościoła Katolickiego, Wniebowstąpienie oznacza „ostateczne wejście ludzkiej natury Jezusa do boskiej chwały”. W języku Biblii jest to wyrażone przez obłok i niebo. Data 40. dnia po Wielkanocy wywodzi się z Dziejów Apostolskich, gdzie czytamy, że Jezus ukazywał się apostołom przez 40 dni i mówił o królestwie Bożym. Po ostatnim spotkaniu Jezusa z uczniami,  „w obecności uczniów Jezus uniósł się w górę i zniknął im sprzed oczu” (por. Dz 1,9). 

Liczba 40 ma szczególne znaczenie i jest często używana w Biblii do symbolizowania okresu przejściowego przed nowym początkiem: Izraelici wędrują po pustyni przez 40 dni, kuszenie Jezusa na pustyni trwa 40 dni.

>>> Rada KEP ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek o obowiązku towarzyszenia uchodźcom i migrantom

Na przestrzeni wieków Wniebowstąpienie często stawało się motywem w sztuce religijnej, przy czym rodzaj przedstawienia różni się w zależności od epoki artystycznej. Niektóre przedstawienia ukazują Chrystusa przyjmowanego przez rękę Boga. W późniejszych przedstawieniach jest on otoczony mandorlą (aureolą chwały, która otacza całą postać) i jest niesiony do nieba przez czterech aniołów. Począwszy od wczesnego średniowiecza, Chrystus coraz bardziej znika z wizerunków i widać tylko nogi, stopy i ślady stóp.

W średniowieczu pojawił się jeszcze jeden zwyczaj: Aby wizualizować Wniebowstąpienie, w wielu kościołach figura Chrystusa była wciągana za pomocą lin do kościoła, a następnie znikała przez właz. Właz ten jest często nazywany „dziurą Ducha Świętego”. W austriackiej Karyntii i Tyrolu nazywa się to „wciąganiem Zbawiciela” lub „tańcem aniołów”, zwłaszcza że unoszącej się postaci Zbawiciela towarzyszą czasem anioły.

Zobacz także