
fot. z arch. KUL
Karol Wojtyła na KUL. „Był on świetnym nauczycielem”
Karol Wojtyła – najpierw jako ksiądz docent, potem biskup, arcybiskup, kardynał – kierował Katedrą Etyki na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego przez prawie ćwierć wieku. Kim był dla swoich uczniów i przyjaciół z lubelskiej uczelni? – Był on świetnym nauczycielem – dyskretnym, nie narzucającym swojego zdania, ciepło zdystansowanym, pełnym szacunku dla myśli drugiej osoby, co więcej autentycznie zainteresowanym tym, co mówi i kim jest. Traktował pracę studentów poważnie, podobnie jak swoją pracę – wspominał zmarły w 2010 roku uczeń, przyjaciel i współpracownik Ojca Świętego, ks. prof. Tadeusz Styczeń.
Ks. Karol Wojtyła rozpoczął pracę w KUL w październiku 1954 r. wykładami z etyki. W 1956 r. był już kierownikiem Zakładu i Katedry Etyki na Wydziale Filozofii. Prowadził zajęcia w formie wykładów, ćwiczeń, seminariów. Pracę naukowo-dydaktyczną godził z kapłaństwem i nie rezygnował z niej pomimo przybywających mu obowiązków. Miał na KUL-u spore grono oddanych przyjaciół i uczniów, którzy w czasie wspólnych wakacyjnych wypraw nazywali go Wujkiem.
Na wykłady, seminaria i konferencje przyjeżdżał zwykle pociągiem relacji Kraków – Lublin. Zdarzało się, że spóźniał się na seminaria, tłumacząc się studentom: „…ja według czasu krakowskiego”.
>>> Obchody 20. rocznicy śmierci św. Jana Pawła II w Rzymie i Krakowie
Od marca 1956 r. ks. Wojtyła prowadził konserwatorium etyczne, a od października tego samego roku również wykład i ćwiczenia z filozofii moralnej oraz seminaria z filozofii i etyki. Doceniali go nie tylko studenci, ale też środowisko naukowe: „Młody, rokujący wielkie nadzieje naukowe” – to opinia jednego z twórców Lubelskiej Szkoły Filozoficznej prof. Stefana Świeżawskiego, który był jednym z recenzentów rozprawy habilitacyjnej ks. dr. Karola Wojtyły. To prof. Świeżawski zaproponował zatrudnienie ks. Wojtyły na Wydziale Filozofii KUL, gdy władze komunistyczne w 1954 r. zlikwidowały Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ks. dr hab. Karol Wojtyła przez pierwsze trzy lata pracy dydaktycznej na KUL prowadził wykłady monograficzne: „Akt i przeżycie”, „Wartość i dobro” „Norma i szczęście”, „Miłość i odpowiedzialność” oraz „Z zagadnień teorii i metodologii etyki”.

Pomiędzy Krakowem i Lublinem
4 lipca 1958 Karol Wojtyła został biskupem tytularnym Ombrii (stolica historycznej diecezji w Egipcie), a także biskupem pomocniczym Krakowa. Po mianowaniu na biskupa musiał łączyć obowiązki naukowe z coraz większym zaangażowaniem w sprawy Kościoła. Stopniowo rzadziej przyjeżdżał do Lublina, coraz częściej zapraszając studentów na seminaria do Krakowa. Od czasu biskupstwa nie odbierał pensji na KUL i pieniądze przeznaczał na stypendia dla studentów oraz na dojazdy swoich uczniów do Krakowa.
Pomimo rosnącej liczby obowiązków, angażował się w działalność dydaktyczną, nie zaniedbywał studentów. Od 1958 do 1978 roku wypromował 9 prac magisterskich oraz 6 prac doktorskich. Wśród jego uczniów byli ks. Andrzej Szostek czy Jerzy Gałkowski, późniejsi profesorowie KUL. Prowadził również ożywioną działalność konferencyjną – wygłosił prawie 40 referatów i przemówień.
>>> Nauka, teatr, wiara – kobiece portrety w życiu Wojtyły
„Bardzo pragnąłem – i nadal pragnę – znaleźć się w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim”
Zwieńczeniem i uhonorowaniem działalności ks. prof. Karola Wojtyły na KUL było przyznanie mu tytułu profesora honorowego. Rada Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej w listopadzie 1976 roku wnioskowała o nadaniu tytułu. Miesiąc później Senat KUL podjął uchwałę w tej sprawie, a 31 marca 1977 r. rektor KUL, prof. Mieczysław Albert Krąpiec, zwrócił się do Ministerstwa Nauki o zatwierdzenie uchwały. Odpowiedź nigdy nie nadeszła.
Już jako papież Jan Paweł II, Karol Wojtyła nie zapominał o ojczyźnie i uczelni. Również, ojczyzna i uczelnia nie zapomniała o Ojcu Świętym. Do pierwszego spotkania ze społecznością KUL doszło na Jasnej Górze 6 czerwca 1979 roku. Do kolejnego w czerwcu 1983 roku, kiedy to Jan Paweł II został uhonorowany tytułem Doktora Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Ceremonia odbyła się Warszawie. Podczas przemówienia Ojciec Święty opowiedział o swoim stosunku do KUL: „Pragnę jeszcze raz zapewnić, że bardzo pragnąłem – i nadal pragnę – znaleźć się w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, który przez szereg lat był moim warsztatem pracy. Pracy na waszym uniwersytecie wiele zawdzięczam i wysoko sobie ją cenię. Wydział Filozoficzny nie chciał zrezygnować z mojej pracy nawet wówczas, gdy jako arcybiskup krakowski mogłem ją wypełniać tylko bardzo fragmentarycznie – żeby użyć łagodnego wyrażenia. Prawdą jest jednak, że aż do roku 1978 – dokładniej: do 16 października – utrzymywałem kontakty naukowe z Uniwersytetem, a przede wszystkim – dzięki wspaniałym współpracownikom, którzy mnie wyręczali na miejscu – mogłem „zdalnie” kierować katedrą etyki. Jeżeli mimo kilkakrotnej prośby o zwolnienie dziekanat i rektorat stale decydował się podtrzymywać ten układ, znajdowałem w tym pewnego rodzaju rozgrzeszenie.”
Do spotkania z Janem Pawłem II w murach KUL doszło 9 czerwca 1987 roku. Wówczas padły pamiętne już słowa: „Uniwersytecie! Służ Prawdzie! Jeżeli służysz Prawdzie – służysz Wolności. Wyzwalaniu Człowieka i Narodu. Służysz Życiu!”
___
W dowód uznania dla działania Jana Pawła II, w dniu 4 kwietnia 2005 r. Senat KUL podjął uchwałę o zmianie nazwy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Badania nad dziełem i myślą Jana Pawła II prowadzi na KUL od 1982 roku Instytut Jana Pawła II.
Wybrane dla Ciebie
Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
Zobacz także |
Wasze komentarze |