Katowice: posługa diakonów stałych

Z naszej oblackiej parafii w Katowicach wywodzi się dwóch diakonów stałych: diakon Andrzej Lwowski, który udał się do Rzymu, aby świętować jubileusz oraz diakon Adam Dylus, który wyjaśnił, na czym polega posługa diakona stałego w parafii.

Diakon Adam Dylus przyjął święcenia diakonatu w oblackiej parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katowicach 20 czerwca 2021 r. z rąk bp. Grzegorza Olszowskiego.

Na czym polega posługa diakona stałego w parafii?

Robert Grabka OMI: Na czym polega posługa diakona stałego w parafii?

Adam Dylus: Próbując zrozumieć posługę diakona stałego w parafii, koniecznie należałoby odwołać się do dekretu biskupa ordynariusza, w którym określone są podstawowe obowiązki diakona. Co ciekawe, wśród nich na pierwszym miejscu znajduje się… troska o rodzinę. Następnie kwestia pracy zawodowej, z której diakon stały utrzymuje siebie i rodzinę, a dopiero na końcu – posługa w parafii. Posługa parafialna (jak określa to dekret) jest realizowana we współpracy i pod kierownictwem proboszcza.

Oczywiście każda parafia, a szczególnie ta prowadzona przez Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, ma swoją specyfikę.

Na czym polega ta specyfika?

– Oblaci to dobrze przygotowani głosiciele Słowa Bożego. Co więcej, często gościmy przedstawicieli różnych misji oblackich z całego świata. Z tego powodu jedno z zadań diakona – głoszenie homilii – siłą rzeczy ogranicza się do nielicznych niedziel i okresów liturgicznych, gdy istnieje taka potrzeba.

Poza tym posługa diakona urzeczywistnia się w codziennej liturgii. Diakon wykonuje przypisane mu czynności zgodnie z przepisami liturgicznymi, m.in. odczytuje Ewangelię, wypowiada wezwania do modlitwy powszechnej, pomaga kapłanowi przy ołtarzu, a także śpiewa lub odmawia niektóre modlitwy.

W jakich działaniach duszpasterskich uczestniczy diakon stały?

– Diakon stały, który na mocy sakramentu święceń staje się duchownym, włącza się w działania duszpasterskie zlecone przez proboszcza. Czasami jest proszony o udzielenie sakramentu chrztu, poprowadzenie nabożeństw (majowych, czerwcowych, różańcowych itp.), pobłogosławienie wody lub przedmiotów kultu przynoszonych przez wiernych (np. obrazów, krzyży, różańców), poprowadzenie katechumenatu przedchrzcielnego czy przygotowanie materiałów do gazetki parafialnej.

W naszej parafii proboszcz zlecił mi duszpasterstwo następujących wspólnot: Wspólnoty Dorosłych Lektorów Słowa Bożego, Grupy Modlitwy Taizé, Międzynarodowej Fraterni Ekumenicznej Net for God oraz Grupy Biblijnej.

Jednocześnie, za zgodą i wiedzą proboszcza, wraz z żoną angażuję się w działalność Komisji ds. Ekumenizmu i Dialogu Międzyreligijnego Archidiecezji Katowickiej, Szkoły Biblijnej prowadzonej przez Fundację Edukacji i Dialogu im. ks. dr Petera Hockena, a także koordynujemy w Polsce działania międzynarodowej ekumenicznej inicjatywy Toward Jerusalem Council II (W kierunku Soboru Jerozolimskiego II).

Posługa diakona stałego jest trudna? Wymagająca?

– Kiedy dodać do tego nasze liczne obowiązki rodzinne (mamy już czworo wnucząt), naprawdę jest co robić!

Jednak to, co najważniejsze – praca dla Królestwa Bożego w tych wszystkich wymiarach – przynosi ogromną satysfakcję. Wnosi tyle energii i radości w codzienne życie, że w jakiś sposób (nadprzyrodzony) usuwa wszelkie zmęczenie i zniechęcenie.

Jubileuszowa pielgrzymka diakonów stałych do Rzymu – relacja diakona Andrzeja Lwowskiego

Wielu diakonów stałych z całego świata wzięło udział w jubileuszowym spotkaniu w Rzymie. Z Polski przyjechało ponad 100 diakonów, w tym Andrzej Lwowski, który przyjął święcenia diakonatu w parafii na katowickiej Koszutce 28 czerwca 2018 roku.

Pierwszego dnia pielgrzymi uczestniczyli w spotkaniach w grupach językowych. Dla pielgrzymów z Polski i Czech katechezę na temat znaków i miejsc nadziei w życiu diakonów wygłosił bp Sławomir Oder. Podkreślił, że nadzieja niesie w sobie szansę, ale jeśli nie zostanie podjęta, może prowadzić do doświadczenia zawodu.

Kolejnego dnia diakoni zgromadzili się w Auli Pawła VI na nabożeństwie prowadzonym przez prefekta Dykasterii ds. Duchowieństwa, kard. Lazarusa You Heung-Sika. W ramach czuwania swoim doświadczeniem posługi podzielili się diakoni z różnych części świata.

Pielgrzymka diakonów zakończyła się mszą świętą w Bazylice św. Piotra, której przewodniczył proprefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji abp Rino Fisichella. W imieniu papieża Franciszka odczytał homilię skierowaną do zgromadzonych pielgrzymów. Papież skupił się w niej na bezinteresowności w posłudze diakonów w trzech obszarach: przebaczeniu, służbie i komunii.

Podczas liturgii abp Fisichella wyświęcił kilkudziesięciu nowych diakonów, w tym dwóch z Polski.

Ostatnie słowa pielgrzymki, które na długo zapadną w pamięć, to przesłanie papieża, przebywającego w klinice Gemelli:

„Wzywam was, abyście z radością kontynuowali swój apostolat i – jak sugeruje dzisiejsza Ewangelia – byli znakiem miłości, która obejmuje wszystkich, przemienia zło w dobro i buduje świat braterski”.

Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej przybyli do Katowic prawdopodobnie na początku 1934 r., a osiedlili się przy konwencie bonifratrów w Katowicach-Bogucicach, aby głosić rekolekcje i misje parafialne w języku polskim i niemieckim. Rozpoczęli budowę klasztoru i kaplicy na Koszutce, które zostały poświęcone w 1937 r. W latach wojennych dom w Katowicach został przyłączony do Niemieckiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej oraz erygowano w 1940 r. samodzielną parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, co miało uchronić klasztor i kościół od grabieży przez okupantów niemieckich. Niestety, nie udało się to w całości, gdyż SS-mani przejęli większość pomieszczeń klasztornych i zdjęli krzyż żelbetonowy z elewacji. Wówczas proboszcz wraz z parafianami ustawili go przed kościołem, obsadzając kwiatami. W 1945 r. powrócili polscy oblaci, przystępując do odbudowy. Od roku 1954, po otrzymaniu zgody władz, rozbudowano znacznie kościół parafialny. Mieszkający tu oblaci są zaangażowani w duszpasterstwo parafialne i rekolekcyjne, a także sprawują posługę w stałym konfesjonale, są kapelanami sióstr zakonnych oraz szpitala bonifratrów, a także są zaangażowani w duszpasterstwo specjalistyczne osób głuchych i zmagających się z uzależnieniami. Aktualnym przełożonym domu jest o. Franciszek Bok OMI.

Robert Grabka OMI

fot. Piotr Czypionka/ Krzysztof Kaput