Komentarz do Ewangelii, 1 maja 2022

Z Ewangelii na dziś: „A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?». Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje». I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?». Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?». Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?». I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»” (J 21, 15-19). 

Kolejny raz Jezus powołuje Piotra. Tak, kolejny raz. Dzieje się to po zmartwychwstaniu. Piotr we własnych oczach jest przegrany, tak samo w oczach apostołów. Dociera do niego, co się stało, zmaga się z nieodległą przeszłością. Przecież zdradził trzykrotnie, uciekł od krzyża, zawiódł Przyjaciela, a będąc wśród uczniów Chrystusa tak wiele nie rozumiał – jak oni chciał być ministrem czy kimś ważnym w państwie żydowskim, które w ich mniemaniu miał założyć Jezus. Zmartwychwstały trzykrotnie przebacza Piotrowi w obecności apostołów – ludzi, którzy się temu przyglądali. Pokazuje, na czym polega chrześcijaństwo: na miłosiernej miłości, na podnoszeniu człowieka i prowadzeniu ku Bogu. Tym sytuacje Piotra i Judasza różniły się od siebie. Piotr prosił o przebaczenie i je przyjął. Chciał stać się inny. Bóg nas nie odrzuca, ale podnosi, opatruje rany, daje na nowo szansę i mówi jak do Piotra (ponownie): „Pójdź za mną”. To te same słowa, które padły przy pierwszym powołaniu nad jeziorem Genezaret. 

Zobacz także