Komentarz do Ewangelii, 10 czerwca 2024

Z Ewangelii na dziś: „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami»” (Mt 5,1-12). 

To Ewangelia o poważnych sprawach. Chodzi o sposób naszego chrześcijańskiego życia. Użyte tu greckie słowo makarioi (gr. μακαριοι) dosłownie znaczy „szczęśliwi”, nie tylko „błogosławieni”. Wskazuje na to, jak mamy żyć, aby dostać się do nieba – by być szczęśliwymi na zawsze. Do tego szczęścia zaprasza Bóg. W niebie są nie tylko święci z obrazków, ale także ci z sąsiedztwa, średnia klasa świętości – jak ich nazywa papież Franciszek. W jednym z moich ulubionych dokumentów – adhortacji Gaudete et exultate – pisze: „Lubię dostrzegać świętość w cierpliwym ludzie Bożym: w rodzicach, którzy z wielką miłością pomagają dorastać swoim dzieciom, w mężczyznach i kobietach pracujących, by zarobić na chleb, w osobach chorych, w starszych zakonnicach, które nadal się uśmiechają. W tej wytrwałości, aby iść naprzód, dzień po dniu, widzę świętość Kościoła walczącego. Jest to często «świętość z sąsiedztwa», świętość osób, które żyją blisko nas i są odblaskiem obecności Boga, albo, by użyć innego wyrażenia, są «klasą średnią świętości»” (GeE, 7). Wśród nich jest miejsce i dla nas. 

Zobacz także