Komentarz do Ewangelii, 12 czerwca 2025

Z Ewangelii na dziś: „W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich»” (J 17, 1-2. 9. 14-26). 

Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Modlitwa Jezusa w wieczerniku to coś więcej niż pożegnanie. To testament serca. Jezus nie myśli o sobie – modli się za uczniów – też za nas, bo i za tych, którzy są z Nim, i za tych, którzy kiedyś w Niego uwierzą. Właśnie tutaj najpełniej objawia się Jego kapłaństwo: jest Tym, który wstawia się za nami. To święto nie jest tylko dla duchownych. To święto dla całego Kościoła – bo Jezus, Najwyższy Kapłan, zaprasza nas, byśmy i my wstawiali się za innych, oddawali siebie i żyli dla dobra drugich – na tym polega kapłaństwo powszechne ochrzczonych. W praktyce to może wyglądać bardzo zwyczajnie: gdy modlisz się za kogoś, o kim nikt już nie pamięta; gdy w pracy bierzesz na siebie coś trudnego, żeby komuś ulżyć; gdy słuchasz cierpliwie, mimo zmęczenia; gdy rezygnujesz z własnego „ja”, by budować jedność. Jezus modli się o jedność, prawdę i świętość swoich uczniów. To nie tylko ideały – to konkretne znaki, po których świat pozna, że należymy do Boga. Kapłaństwo Chrystusa trwa – także dziś. W każdej Eucharystii, ale też w każdym modlitewnym wstawieniu się za innych. 

Zobacz także