Komentarz do Ewangelii, 12 marca 2020

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do faryzeuszów: «Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: ‘Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu’” (Łk 16, 19-23). 

 

Przypowieść o Bogaczu i Łazarzu nabiera, w dzisiejszych czasach, specjalnego znaczenia. To celowy zabieg ewangelisty. Ubogi człowiek ma swoje imię – Łazarz, a bogaty nie. Bogacz, u którego przed domem leżał chory Łazarz, który chciał się najeść, napić, a nie dostał niczego. Można być bogatym zdolnościami, czasem, dobrą pracą, rodziną, przyjaciółmi, rękami gotowymi do pomocy. Dzielmy się tym różnorodnym bogactwem, nie zostawiajmy go dla siebie.

Zobacz także